Even schrikken: een ferme handdruk
4
CORONA OPSTANDIGE HORECA
Er lijkt geen houden meer aan. We
willen weer naar buiten en dus wil de
horeca ook weer open. Goedschiks of
kwaadschiks. Het kabinet geeft geen
krimp. Pas 8 maart 'kijken we ernaar', zo
wordt gezegd.
Het overvolle Vondelpark in Amster
dam is de druppel geweest. Honder
den jongeren lieten zien helemaal
niets meer te hebben met welke coro-
naregel dan ook. ,,Het duurt écht te
lang, we hebben dit verdiend'', zeiden
er meerderen tegenover de aanwezige
camera's.
,,Er zijn regels en iedereen heeft er
schijt aan, maar ja, mensen zijn het
zat'', zei een ander. Maakt het uit dat
er nog corona rondwaart? ,,Het duurt
gewoon te lang, het mag niet, maar we
doen het toch. Ze kunnen ons niet
Kabinetstermen als 'nog even door
zetten', 'samen corona verslaan', en
'gevaarlijke Engelse varianten' komen
totaal niet meer aan. De aangename
temperaturen verleiden iedereen naar
buiten te gaan. Cafés en restaurants
zien het tandenknarsend aan.
Het was voor horecabond Konink
lijke Horeca Nederland (KHN) dé
druppel die de emmer met al maan
den sluimerende woede deed over
lopen. Tientallen afdelingen van KHN
zeggen 2 maart hoe dan ook de terras
sen open te gooien. Het gebrek aan
perspectief en het uitblijven van een
onderbouwing waaróm er helemaal
niets mag, haalt de geest uit de
Extra leningen,
het spaargeld,
het studiegeld
van hun kinde
ren, alles is op
fles. Waar de landelijke horecabond in
het verleden nog vaak duidelijk liet
blijken dergelijke initiatieven niet te
steunen, zegt voorzitter Robèr Wil-
lemsen nu onomwonden dat hij alle
begrip heeft. ,,Veel ondernemers heb
ben gewoon echt geen geld meer. Ex
tra leningen, het spaargeld, het studie
geld van hun kinderen, alles is op.''
Oproepen om de 'illegale' actie van
de verschillende KHN-afdelingen te
steunen, kan Willemsen niet maken.
Maar het begrip dat hij ervoor toont,
is zowat hetzelfde. Zeker nadat KHN
gisteren van minister Bas van 't Wout
(Economische Zaken) en staatssecre
taris Mona Keijzer hoorde dat het
kabinet geen krimp gaat geven. Pas
8 maart wordt er weer naar de situatie
gekeken.
Willemsen wordt ondertussen
cynisch van moties zoals die van Pie-
ter Heerma (CDA) en Klaas Dijkhoff
(VVD) over het mogelijk heropenen
van de horeca. ,,Daarin staat dan dat
erover moet worden nagedacht hoe
terrassen na 8 maart veilig open kun
nen. Hartstikke lief en aardig allemaal,
maar daar hebben we mets aan. En dan
die laatste zin in zo'n motie: 'En gaat
over tot de orde van de dag'. Ik wéét
dat dat een standaardzin is. Maar er is
mets standaard aan deze uitzonder
lijke situatie.''
De zoveelste, maar deze keer drei
gend klinkende plannen van de
IN QUARANTAINE
DAG 346
Zo'n dag. Je vraagt om een prik
en je krijgt de eerste ongewen
ste handdruk in een jaar. Maar
het begon natuurlijk met de zon, die
de dag weer een reden gaf. Ik besloot
om een fikse middagpauze te nemen.
Net daarvoor belde ik even met
mijn huisarts. Meer uit nieuwsgie
righeid, moet ik zeggen, vroeg ik
of ze al wisten wanneer de vaccins
voor mijn risicogroep binnenkomen.
We moesten toch ergens deze weken
aan de beurt zijn. Ze hadden geen
idee.
,,'t Was maar een vraag'', probeerde
ik de suggestie weg te nemen dat ze
nu een boze oude man aan de lijn
hadden. Welnee, de zon scheen. Ik
liep nog even langs de notenman
voor wat gemengde ongebrande.
Cash betalen daar. Het wisselgeld
stopte ik in mijn zak. Let op: een niet
onbelangrijk detail.
helft van mijn wijk leek het wel, over
de kade. Het was net de zomer van
2019. Hesjes, open bloesjes, geliefden
arm in arm. Voor een van de garages
waren monteurs aan het barbecueën,
een geur van mediterrane stranden
verspreidend. Dat het nog maar
maart was, kon je evenwel aflezen
aan de verkiezingsborden aan de
lantaarnpalen.
Na verloop van tijd viel op dat die
van Rutte systematisch tekstueel
gemolesteerd waren. Over die dingen
heen krassen, dat vind ik flauw. Maar
als je de moeite neemt om met een
passend stickertje je kritiek op tien
jaar VVD duidelijk te maken, dan
moet ik wel gniffelen. Het heet niet
voor niets verkiezingsstrijd.
Ach, ik had kleingeld
van de notenboer in
mijn zak en reikte hem
een paar muntjes aan
Enfin, ik was een lekker uurtje aan
het genieten. Brug op, brug af. Voor
de laatste moest ik even wachten om
een zandschip te laten passeren. Ik
liep weer op en werd bijgehaald door
een middentwintiger in een hoodie,
in een rolstoel. Hij bleek spastisch en
zei: ,,Mag ik u wat vragen?'' Ja hoor.
,,Hebt u 60 cent voor me?''
Zo precies, hè. Je denkt, 60 cent?
Maar ach, ik had kleingeld van de no-
tenboer in mijn zak en reikte hem
een paar muntjes aan. Hij hield zijn
hand op. Ik moest het geld in de
schuine kom ervan leggen en toen
trok die hand dus samen, ineens, om
de mijne heen. Ja, ik schrok. En liep
uiteindelijk verbouwereerd verder.
Om me daarna ook daarvoor te gene
ren. Van m'n stuk gebracht door een
simpele handdruk. Zo'n dag.
vrijdag 26 februari 2021
GO
De parken
puilen uit,
maar de
terrassen
zijn leeg
Victor Schildkamp
Edwin van der Aa
Den Haag
thuishouden. We worden depressief!''
- Robèr Willemsen,
KHN
Frank
Poorthuis
Frank Poorthuis
schrijft dagelijks over
het gezinsleven tij
dens corona.
Een uurtje later struinde ik, met de
Reageren:
frankpoorthuis@dpgmedia.nl
