was. Ik was altijd gewoon mezelf. Ik denk
dat Jessica zich mij moediger en complexer
voorstelde dan ik ben. Misschien zit daar
de teleurstelling. Ik bedoel, het verhaal is
simpel. Ik kwam naar Nederland, vond het
geweldig en bloeide daar op. Toen gebeur
de 9/11 en nam ik stelling. Dat leek mij
toen heel normaal, maar iedereen vond
het sensationeel. Dat is het voor mij niet.
Achteraf gezien begrijp ik wel dat mensen
gefascineerd waren door mijn verhaal,
maar ik lééfde het, dat is anders.''
,,De oudste hoorde me weleens Nederlands
spreken met vrienden. Ik vertelde hem dan
dingen over Nederland, maar hij is te jong
om het echt te begrijpen, mijn tijd in de
politiek en zo. En ik heb geprobeerd hen
drop te geven. De oudste vindt het lekker,
de jongste moet er nog aan werken.''
En uit uw eigen jeugd?
,,Soms, als de oudste een woedeaanval
heeft, zeg ik dat hij zich gedraagt als een
verwend nest. Dat ik dit niet had en dat
niet, toen ik 9 was. Dat hij zijn zegeningen
moet tellen. Het contrast is zo groot. Hun
bestaan is voor mij een luxeleven, met
speelgoed en vrienden en stabiliteit. Hij
houdt niet van vis, bijvoorbeeld. Dan zeg
ik: je hebt zoveel geluk. Toen ik zo oud was
als jij hadden we helemaal geen vis.''
Veel mensen zien trekken van hun eigen
ouders terug als ze kinderen krijgen.
Heeft u dat ook?
,,Soms ja. Ik word ongeduldig en ik
schreeuw tegen ze. Dan denk ik - o nee, ik
ben precies mijn moeder. Ik gaf mijn kind
pas een tik en hij had het aan iedereen op
school verteld, dat z'n moeder hem had
geslagen. Dat deed me ook aan mijn eigen
moeder denken. We voeden kinderen op in
compleet verschillende omstandigheden.
Mijn moeder had geen enkele controle over
haar leven. Mijn situatie is dus heel anders,
maar er zit daar iets genetisch, in die karak
tertrek. En onbewust heb ik natuurlijk
mijn moeders manier van opvoeden in me
opgenomen. Dat komt er soms uit.''
Wat vertelt u de jongens over religie?
,,Op dit moment is het niet aan mij, maar
vooral aan de school. De oudste kwam op
een dag thuis en zei: mijn leraar gelooft in
God, maar ik niet. Dus ik zei, oké, vertel
eens over God. 'Het is net als de kerstman',
zei hij. 'Je hoort erin te geloven tot je erach
ter komt dat het maar een verklede man is.'
Hij vindt zijn eigen weg in wat hij gelooft.
Ik forceer niets. Ik wil hen niet opzadelen
met een bepaalde religie of met negativi-
teit. Ik denk dat ze die dingen zelf uitvin
den als ze ouder worden. Als moeder wil
ik hen niet bezorgd maken of hun hoofden
vullen met dingen waar ze niets aan kun
nen doen.''
12
U heeft inmiddels zelf twee zoons, van
9 en 3. Wat deelt u nog met hen uit uw
Nederlandse tijd?
