Catherine Keyl
Een rotjeugd in een gezin met een getraumatiseerde vader, een
schooltijd waarin ze gepest en misbruikt werd en een volwassen
leven met hoge pieken en diepe dalen. In haar nieuwe boek, dat
grotendeels over haar vader gaat, blikt Catherine Keyl (74)
terug. ,,Op een donker moment heb ik mijn hoofd in de oven
gestopt en het gas aangezet.''
In het huis van Catherine Keyl (74)
bevindt zich een kast met spullen van haar
vader Eliazar (roepnaam Eddy), waaronder
een suikerpotje. De ouders van Eddy, de
opa en oma van Catherine Keyl, hadden
een deel van hun inboedel tijdens de oor
log in bewaring gegeven bij hun toenmali
ge buren in Den Haag. ,,Toen de oorlog
voorbij was, ging mijn vader bij hen langs.
Alleen, want zijn ouders, broer, schoonzus,
neven en nichten hadden de oorlog niet
overleefd en waren vergast in Auschwitz.
Zelf had hij tot het eind van de oorlog in
kamp Sachsenhausen gezeten en als enige
de oorlog overleefd. En nu wilde hij dus
graag de spulletjes terug, maar de buren
weigerden ze te geven. Zijn ouders moes
ten het maar op komen halen, zeiden ze.
Zelfs toen hij zei dat ze vermoord waren in
Auschwitz lieten ze weten daar geen bood
schap aan te hebben. Zo gingen sommige
Nederlanders dus om met landgenoten die
in kampen hadden gezeten. Mijn vader
heeft alles op alles gezet om die spullen
terug te krijgen.''
Catherine Keyl stuitte op dit verhaal
toen ze de spullen van haar vader opruim
de na zijn overlijden in 1988. Door zich te
'Ik heb een
krankzinnig
leven gehad
TEKST DENNIS JANSEN FOTO'S SHODY CAREMAN
