'Ze zag me
gelukkig
niet als een
zielige man'
BV DE LIEFDE
Na de dood van zijn vrouw
dacht Tobias (38) dat er
voorlopig geen nieuwe
liefde zou komen.
,,In november 2019 ging ik om 8 uur
's ochtends naar mijn werk. Om 3 uur
's middags had ik de uitvaart van mijn
vrouw geregeld.
Mel kreeg thuis in het bijzijn van mijn
ouders en ons 2-jarige dochtertje een
longembolie, viel neer en stierf meteen. Ze
was 30 jaar oud en 30 weken zwanger. Een
noodarts deed ter plekke een spoedkeizer-
snee, een ambulancebroeder reanimeerde
de baby. Ik werd gebeld en scheurde naar
het ziekenhuis. Pas bij aankomst hoorde ik
dat mijn vrouw was overleden en de baby,
een meisje, op de intensive care lag.
Ik ben gaan regelen en zorgen. Mijn
werkgever gaf me uitzonderlijk verlof om
te rouwen en een ritme op te bouwen als
alleenstaande vader. Ik ben vrij nuchter en
dacht: dit wordt dus mijn leven de komen
de 18 jaar. Zorgen voor mijn dochters, op
een gegeven moment weer werken. Voor
iets anders is geen tijd. In de kerstvakantie
adviseerde een vriend me om toch op
een datingsite te gaan. Niet om meteen
een vrouw te zoeken, maar om gewone
gesprekken te voeren met mensen die me
niet kenden. Dat idee, om even méér te zijn
dan de zielige man die iets verschrikkelijks
had meegemaakt, trok me.
Ik stuitte op de foto van Suus, die ik
herkende van een wintersportvakantie
tien jaar geleden. Ik had haar ontmoet via
een gezamenlijke vriend. Via de site zocht
ik contact, niet wetend dat diezelfde vriend
haar al had verteld van Mels overlijden.
We wisselden online wat berichten uit.
We waren net een paar dagen in gesprek
toen mijn jongste dochter na tien weken in
de couveuse eindelijk naar huis mocht.
De plotselinge drukte met doorwaakte
nachten vond ik loodzwaar. Suus benader
de me niet als intens zielig. Ze vroeg alleen:
'Vind je het fijn als ik langskom?' We dron
ken thee, ze hield de baby vast, we konden
ons verhaal bij elkaar kwijt. Het mijne was
heftig, maar wel in één keer klaar. Zij had
drie kinderen tussen de 3 en 8 jaar en was
al een hele tijd verwikkeld in een moeiza
me scheiding die maar bleef dooretteren.
Daarna spraken we vaker af. Een relatie
hield ze af, want door jarenlange ontrouw
van haar echtgenoot had ze weinig ver
trouwen in mannen. Maar toen ze op win
tersport ging, hadden we elke dag contact.
We merkten hoe leuk we elkaar vonden en
hoe we elkaar misten. Dat het zo snel kan
gaan verraste ons allebei. Ze begon erop te
vertrouwen dat ik aan één vrouw genoeg
heb. Bij haar terugkeer besloten we er een
officiële relatie van te maken. De ouders
van Mel vonden het wat snel gaan, maar
waren toch blij voor me.
We bouwen het rustig op, want er zijn
vijf kinderen in het spel. Daar moet je
voorzichtig mee omgaan. Ik ben niet graag
in mijn eigen huis, na alles wat er gebeurd
is. Suus woont juist op een mooie plek
waar alle kinderen de ruimte hebben om
te spelen. Eerst kwam ik met mijn meisjes
een dag, daarna bleven we een nachtje
logeren. We bleven steeds langer en van
de zomer hebben we zelfs met ons zevenen
twee weken gekampeerd.
Hoewel we altijd druk bezig zijn, geeft
de relatie me rust. Ik slaap zelfs beter. Er is
openheid en wederzijdse aandacht. Zodra
ik in Suus' woonplaats goede opvang voor
mijn dochters heb gevonden, trekken we
bij haar in. Het is een kwestie van maan
den. Ik vind het bijzonder. We hadden
allebei een triest verhaal, en nu is het zo'n
mooi positief verhaal geworden.''
TEKST WILMIE GEURTJENS
ILLUSTRATIE STUDIO SKI
De echte namen van de geïnterviewden
zijn bij de redactie bekend. Wil je ook praten
over je relatie? magazine@dpgmedia.nl
ZATERDAG 20 FEBRUARI 2021 25
