Redster Gina heeft achterbak vol schildpadden
NIEUWS 15
Drillrap gelinkt aan steekpartijen
VOORLICHTING ACTIE TEGEN STEEKWAPENS
Nabestaanden van
geweldslachtoffers
willen het dragen van
messen tegengaan.
Met een voorlichtingsfilm
hopen ze het aantal
steekincidenten terug te
dringen. Kelly Muilman
vertelt hoe haar leven op
zijn kop stond, nadat haar
opa werd doodgestoken.
Kelly Muilman was 11 jaar
toen ze thuiskwam van
school en de zus van haar
vader in huis zag zitten.
Wat gek, dacht ze, die is er
normaal alleen op verjaar
dagen. En wat sprak haar vader weinig.
Terwijl Kelly werd ondergebracht bij
haar oma van moederszijde, die vlak in
de buurt woonde, knaagde het aan haar.
Wat was er gebeurd?
Niemand vertelde het, tot Kelly het
uiteindelijk te horen kreeg, na die lange
dag waarop ze zo onrustig en lastig was.
Opa was dood. Hoe kon dat, vroeg Kelly
zich af, hij was toch niet ziek? Wel,
doodgestoken, vertelde haar moeder
uiteindelijk. Dat zette Kelly's wereld op
haar kop.
Haar opa, daar keek ze naar op. Hij
had die mooie MG, die hij eigenhandig
opknapte. Als Kelly meeging, zat ze in
de auto, terwijl haar opa aan de klassie
ker werkte. Ze ziet nog voor zich hoe
trots hij was, op die rode wagen. En als
hij met zijn schoonmaakbedrijf aan de
slag moest, ging ze soms mee. Moest ze
de bezems halen, uit de donkere garage.
Als ze buiten adem terugkwam - Kelly
was bang voor het donker - was het
haar opa die steevast hetzelfde riep.
'Kel, heb je weer gerend? Spoken be
staan niet hoor.' Maar Wim Muilman
was niet alleen een opa. Als eigenaar
van zijn schoonmaakbedrijf was hij ook
een werkgever, die in 2004 een werkne-
mer ontsloeg, zo vertelt Kelly. ,,Die
man wilde na zijn ontslag een gesprek
met mijn opa, heeft mijn tante me ver
teld. Hij had nog vakantiegeld te goed,
dat zou de volgende ochtend komen.
Die man was het daar niet mee eens.''
De ontslagen werknemer stak met
een mes, Kelly's opa liet het leven. Een
paar jaar na zijn dood werd het verdriet
bij zijn kleindochter gevolgd door een
enorme woede. ,,Ik was een heel
dwarse puber, boos op de wereld.'' Nu
ze 28 is, probeert ze die wereld te veran
deren. Zeker nu Kelly de opmars van
drillrap (zie kader) ziet, waarin het over
geweld gaat en rappers met messen
zwaaien. Zelf groeide ze vlakbij een be
ruchte Delftse wijk op, waar vroeger al
over geweld werd gerapt en ze met ei
gen ogen zag hoe jongeren met wapens
de straat opgingen om zich 'veilig' te
voelen. Nu ziet ze op sociale media hoe
geweld wordt verheerlijkt en voor de
camera met messen wordt gezwaaid.
„Dat fokt anderen op. Die doen het
zelfde, omdat ze het idee krijgen
dat het erbij hoort."
Door te vertellen wat de steek
partij waarbij haar opa overleed
teweeg heeft gebracht, hoopt
ze een tegenwicht te kunnen
bieden. De Federatie Nabe
staanden Geweldslachtof
fers verspreidt de film in
samenwerking met de
Nadine Foundation
onder scholen, zodat
die daar vertoond
kan worden. „Ik
hoop dat jonge
ren zo begrijpen
dat het niet veiliger is om met een mes
rond te lopen, dat de werkelijkheid niet
zo eenvoudig is als het door die clips
lijkt. Als je een mes meeneemt, doe je
dat omdat je er iets mee wilt kunnen
doen. Maar als je dat doet, heeft het
enorme gevolgen. Ik denk niet dat elke
tiener dat kan overzien.''
Zij nu wel. Tijdens het maken van de
film, voelde Kelly dat die intense boos
heid uit haar pubertijd niet verdwenen
is. ,,Dat gevoel heeft een groot deel van
mijn leven beheerst. Ik heb veel thera-
Ik hoop dat jongeren
begrijpen dat het niet
veiliger is om met een
mes rond te lopen
pie gehad om met de woede om te gaan.
Ik dacht dat ik het los had gelaten, maar
blijkbaar zit het dieper dan ik in de ga
ten had. Het zit alleen niet meer zo in
de weg, het heeft blijkbaar een plek ge
kregen. De dader is allang op vrije voe
ten, die gaat door met zijn leven na vier
jaar cel en tbs. Maar ik heb levenslang.
En als die man een andere keuze had
gemaakt, had mijn oma nu tijdens de
lockdown met mijn opa van haar pensi
oen kunnen genieten.'' Kelly's opa is
ook niet bij haar huwelijk. Kelly hoopt
dan wel die rode MG op te kunnen spo
ren, zodat ze daarin naar het stadhuis
kan rijden, uit eerbetoon aan haar ver
moorde opa.
De gepensioneerde McLellan reist
elke winter van haar woonplaats in
South Carolina naar het eiland
South Padre in Texas om vrijwilli
gerswerk te doen bij een schildpad-
denopvang. Dit jaar is ze daar extra
hard nodig. Het ongekende winter-
weer van de afgelopen dagen in het
zuidoosten van de Verenigde Staten
eist zijn tol bij de schildpadden.
De koudbloedige dieren zijn de
lage temperaturen niet gewend en
raken erdoor verdoofd, waardoor ze
niet meer kunnen zwemmen. Een
groot deel van hen spoelt aan op het
strand. McLellan trotseerde daarom
de afgelopen dagen de vrieskou, om
samen met honderden andere vrij
willigers de schildpadden te red
den. ,,Het is een gigantische missie.
Sommige vrijwilligers gaan met
bootjes de zee op om de
verdoofde schildpad
den uit het water te ha
len, anderen vervoeren
de aangespoelde dieren
en de mensen in de op
vangcentra verzorgen
ze'', vertelt McLellan.
Haar dochter Lara plaatste een be
richt op Twitter waarin ze verslag
doet van haar moeders reddingsac
ties. 'Ze stuurde me een foto van de
achterbak van haar auto. Die ligt
helemaal vol met schildpadden',
tweette ze.
Voetbalveld
Ervoor zorgen dat de schildpadden
weer opwarmen is een hele taak,
omdat het eiland de afgelopen da
gen zonder stroom zat, legt McLel-
lan uit. Schildpaddenorganisatie
Sea Turtle Inc. heeft de dieren on
dergebracht in het opvangcentrum.
Maar al gauw bleek dat daar niet ge
noeg ruimte was. Toen werden de
schildpadden ook tijdelijk opge
vangen in het lokale congrescen
trum op het eiland. ,,De vloer, ter
grootte van een voetbalveld, ligt vol
met schildpadden. Er is geen centi
meter meer over. Maar we zijn er
nog niet; nog steeds worden de on
derkoelde schildpadden af en aan
binnengebracht'', vertelt de dieren
liefhebber, terwijl ze zich klaar
maakt voor een nieuwe dag vol red
dingsacties. ,,Dit is een ongekende
gebeurtenis'', zegt bestuurder
Wendy Knight van Sea Turtle Inc.
Normaliter komen in de winter
volgens haar maar 100 tot 500
schildpadden aan land in het zui
den van de staat. Nu zijn dat er bijna
5000 in drie dagen tijd. De dieren
die de kou overleven worden weer
uitgezet als de temperatuur van het
zeewater is gestegen tot 10 graden.
Het was de laatste dertig jaar niet
zo koud in Texas.
vrijdag 19 februari 2021
GO
'Opa dood, voel nog die woede'
Carla van der Wal
Rotterdam
-
TT
i'ytf
r?-~:
a! -
FOTO BART HOOGVELD
- Kelly Muilman, nabestaande
De politie zag de afge
lopen jaren een toe
name van het aantal
steekincidenten. Er
wordt een link gelegd
met drillrap, die uit het
buitenland (de VS en En
geland) is overgewaaid.
Groepen dagen elkaar in
hun clips uit, vechten
met elkaar, laten messen
zien. Drillrap wordt ook
gelinkt aan een fatale
steekpartij in Schevenin-
gen, waarbij een 19-ja-
rige om het leven kwam.
Middelbare scholen in
de regio's Amsterdam,
Rotterdam en Den Haag
sloegen vorig jaar alarm,
omdat ze worden ge
confronteerd met heftig
geweld en meer wapen
bezit onder hun leerlin-
gen. Bij controles vinden
de scholen meer wa
pens, waaronder vlinder
messen, machetes en
pistolen. De film Uitgaan
of naar de les, waarom
met een mes?! van de
Federatie Nabestaanden
Geweldslachtoffers in
samenwerking met de
Nadine Foundation komt
zondag uit.
Gina McLellan (72) laadde de
achterbak van haar rode Subaru
de afgelopen dagen niet vol met
boodschappen, maar met aan
gespoelde zeeschildpadden.
Samen met honderden andere
vrijwilligers, heeft de Ameri
kaanse al meer dan 4700 schild
padden uit het ijskoude water
gered bij de kust van Texas.
Florine Nesselaar
Rotterdam/Austin
M Een achterbak vol
geredde zeeschild
padden in de Subaru
van redster Gina.
FOTO GINA MCLELLEN
