WEER EVEN THUIS
12 ZEELAND
Met Leny Paauwe-van Oosten (1958) zijn we weer even thuis op de Breeweg, waar ze
geboren werd tussen een zee van bloemen als jongste van zes. In het najaar was het daar trouwens
wel anders met alle slik op de weg. Zeker in het 'natte najaar' van 1974, toen het leger kwam helpen.
De zon probeert door de
kou te prikken. Leny
komt de oprijlaan op ge
fietst. Ze houdt een
koekblik omhoog. ,,Kou-
dekerkse moppen, koekjes met een
geheim recept." We zijn op het voor
malige boerenbedrijf waar Leny gebo
ren werd. De Panhof, Breeweg 8, gele
gen aan een polderweg tussen tussen
Koudekerke en Middelburg. „Vroeger
werden de moppen gemaakt door
bakker Izeboud. Die kwam ook hier
aan de deur. Met een Volkswagen
busje, hij kwam een paar keer per
week langs. Nu verkoopt bakker Kop-
pejan ze, men zegt dat het nog steeds
hetzelfde koekjesrecept is. Het is een
bolletje dat ingedrukt is. Naast specu
laas proef ik volgens mij anijs. Krui
den interesseren me wel, ik werk in
een drogisterij/kruiderij."
,,We bakten natuurlijk ook veel zelf.
Kruidkoek en boterkoek voor de zon
dag. En babbelaars. Die zijn me met de
paplepel ingegoten. Op donderdag
kwam ook de kruidenier uit Grijps-
kerke langs met een doosje bood
schappen. Vader en moeder kenden
die nog van Buttinge, waar ze eerst
woonden. Ik ben als enige hier gebo
ren. De rest op Buttinge, en een zus op
Beveland, waar ze een tijdje geëvacu
eerd hebben gezeten met het water."
Jarig
,,Als ik jarig was in mei was het hier
een zee van bloemen en gras. Dahlia's,
moeder vond alle kleuren mooi. En
bloeiende fruitbomen op de oprijlaan.
Al zijn het machtig zure appels. Het
zijn Bramley's, moesappels. Ze wer
den nogal eens geplukt door de jeugd
die door de Breeweg kwam. En vijf
meter later vond je ze dan langs de
kant. Daar kon moeder zo vals op we
zen: 'hebben ze weer aan onze appels
gezeten'."
,,Op de Breeweg was veel saamho
righeid. Men hielp elkaar met het boe
renbedrijf. Als er geoogst wier." Leny
vertelt haar levendige verhalen in plat
Walchers. ,,Vader had een gemengd
bedrijf. Melkkoeien en kleinvee en la
ter vleesvee. En akkerbouw, we ver
bouwden van alles. Bonen en erwten
die op ruiters gezet werden totdat ze
droog waren."
,,We hadden ook land aan de Per-
duinsweg. Dat noemden we 't Per-
duuntje. Dat was drassig land. Ik weet
nog in 1974, in 'het natte najaar', dat
het leger kwam helpen om de bieten
binnen te halen. Dan hadden ze voor
een kar die maar half gevuld was drie
trekkers nodig om de bieten van het
land te krijgen. Bie 't Perduuntje bin
me nog eens onderuut gegaan. De
weg kon zo modderig wezen in het
najaar. Ik zat bij moeder achterop.
Mijn moeder liep in dracht en ze had
een solex. Ik zat achterop en we kre
gen een klapband."
,,Toen ze 62 was kreeg ze een hart-
Op de Breeweg
was veel
saamhorigheid.
Men hielp elkaar
met het
boerenbedrijf
infarct. Ik was toen verloofd. Als door
een godswonder is ze blijven leven na
een reanimatie. Ze is nog in de 80 ge
worden. Het was een lieve, zorgzame
vrouw. Ze liep elke dag in dracht.
Door de week een werkschort, een
vestje en alleen een ondermuts. En op
zondag deed ze d'r bovenmuts op en
d'r mooie schort aan. In Middelburg
gingen we naar de gereformeerde ge
meente. Nu naar de PKN in Koude-
kerke."
,,Ik bracht eens in de paar maanden
in een linnenzak de bovenmuts naar
de 'mutsopdoenster', die woonde in
het Langeweegje in Koudekerke. Ik
vond het daar zo mooi, ik dacht altijd,
hier zou ik wel willen wonen. Ik heb
daar later ook lang gewoond. Een
week later kon ik de muts dan mooi
opgestijfd weer ophalen.
Tante Lies
,,Weet je dat ik ook een tweede moe
dertje had? Tante Lies. Ze was kraam
verzorgster toen ik geboren werd en
ze is daarna een vriendin van de fami
lie geworden. Ik ben er vaak wezen lo
geren. Via haar leerde ik een veel gro
tere wereld kennen dan de wereld van
thuis."
,,Later kreeg ik zelf ook een brom
mer, een mobylette. Dat was fijn als je
in het donker de Breeweg op moest. Ik
werkte in de gezinszorg. Later kwam
ik via een nicht bij De Rode Pilaren te
recht. Ik werk daar nu al 31 jaar. Een
mooie winkel, met veel natuurpro
ducten. Mineralen en celzouten en
hoe ze het lichaam kunnen onder
steunen vind ik heel interessant."
,,Toen mijn dochter op de kleuter
school zat werd ze vrienden met een
zoon van de huidige eigenaren van
Breeweg 8. Dat was zo bijzonder. We
komen er nu nog steeds af en toe. Met
zussendag. En mijn zoon is hovenier,
die werkt hier af en toe. De fruitbo
men van toen staan er nog steeds."
,,Met mijn man heb ik ook een tuin
gehad. We wonen nu kleiner, de kas
staat nu bij onze zoon. Onze kinderen
en kleinkinderen groeien ook op met
de natuur. We verbouwen alles het
liefst zo biologisch mogelijk. Het na
deel is dat er ook wel eens wat tussen
zit wat meer voor de kippen is dan
voor ons. Vroeger al zei m'n moeder:
'die kunstmest kan toch niet goed we
zen, dat alles altijd maar groter moet'.
Ze zei dan: 'als we het niet met een
kwartje kunnen, moeten we het
maar met een dubbeltje doen'. Laatst
vroegen we ons af of er al slaplantjes
zijn bij Kesteloo. En de pompoenpit
jes liggen al klaar om straks voor te
kiemen. Nog even en alles staat weer
in bloei op de Breeweg."
donderdag 18 februari 2021
GO
Alle jaargetijden op de Breeweg
Liesbeth Labeur
Leny Paauwe toen en
nu met de fiets op de
Breeweg. foto en reproductie
LEX DE MEESTER
- Leny Paauwe
6®
■wc
Heeft u herinneringen aan uw
ouderlijke huis die u wilt delen en wilt
u weer even terug? U kunt uw verhaal
doen in 'Weer Even Thuis'. U kunt
contact opnemen met Ab van der
Sluis: 08801-30203,
chefnieuws@pzc.nl.
