EENS EEN ZEEUW...
9
De silhouetten van zijn geboorteplaats Kloetinge prijken op een schilderij aan de muur bij Bastiaan
Bierens (41) in Sao Paulo. Na omzwervingen in Brighton, Rotterdam, Amsterdam, en nu dus Brazilië, is hij
Zeeland nog niet vergeten. ,,De Zeeuwse nuchterheid is iets wat ik nergens heb achtergelaten."
,,Het was een heel fijne en ont
spannen jeugd. Mijn ouders, die
daar nog steeds wonen, waren en
zijn nu nog heel betrokken bij
het dorpsleven. Zeeuwser dan
hen vind je ze niet. Zo zijn ze
vandaag de dag nog betrokken bij
de stichting Kloetingse molen. Ik
had er alle ruimte om te spelen in
een veilige omgeving. Mijn ou
ders lieten mij, mijn broer en
mijn zus wel zien dat er meer
was dan het dorp. Zo namen ze
ons meerdere keren per jaar mee
naar bijvoorbeeld Amsterdam en
Rotterdam.''
,,In Kloetinge heb ik vrienden ge
maakt waar ik nu nog steeds con
tact mee heb. Het dorp ligt dicht
bij Goes en vaak trokken we naar
de stad om cd's te luisteren in de
muziekwinkel. Ik wist wel dat ik
na mijn middelbareschooltijd
niet in de provincie zou blijven.
Mijn zus studeerde een jaar in
Spanje toen zij klaar was met de
middelbare school. Zoiets trok
mij ook wel. Uiteindelijk ben ik
een jaar naar Brighton gegaan om
economie en Spaans te studeren."
,,Dat was in het begin heel moei
lijk. Je verlaat alles wat veilig is.
Daar sta je dan met je koffertjes.
Het was even wennen, maar ook
heel leuk. Brighton is een heel
leuke studentenstad in een heel
mooie omgeving en Groot-Brit-
tannië is een fantastisch land.
Maar toen ik weer terug moest
gaan nadat ik met kerst in Kloe-
tinge was, vond ik dat toch wel
even moeilijk.''
,,Ik kon in Brighton blijven, maar
ik had me voorgenomen om daar
een jaar te studeren. Na dat jaar
ben ik naar Rotterdam gegaan om
daar economie te gaan studeren.
Ik heb een bepaalde voorliefde
voor Feyenoord, dus ik had daar
de tijd van mijn leven. Met mijn
vrienden had ik een seizoenkaart
en ik woonde er heel leuk. Daar
naast is de route van Rotterdam
over de Zeeuwse eilanden prach
tig om te fietsen of te rijden. Daar
genoot ik elke keer van als ik te
rugging. Na mijn studie ben ik er
bij de ING gaan werken."
,,Op den duur heb ik binnen de
ING een baan aangeboden gekre
gen in Amsterdam en was ik ver-
antwoordelijk voor de Noord-
Amerikaanse markt voor land
transport. Daardoor reisde ik veel
naar het buitenland. In Londen
heb ik een cursus gevolgd, waar
ik mijn huidige vrouw Simone
ben tegengekomen. Zij is Brazili
aanse''
,,Eerst kwam zij vaak naar Neder
land, maar ik wilde kijken of ik
na zes jaar in de hoofdstad een
baan in haar thuisland kon krij
gen. Dat is gelukkig gelukt en nu
woon ik twee jaar samen met
haar en mijn stiefdochter Raquel
in Sao Paulo. Het is een stad waar
zeventien miljoen mensen wo
nen. Ook staat het niet bekend als
de mooiste stad. Wat dat betreft
lijkt het wel een beetje op Rotter-
dam. Al vrij snel voelde ik mij
thuis. Ik besloot om snel Portu
gees te leren en dat hielp mij te
integreren. In het begin keek ik
mijn ogen uit. Als ik de gordijnen
opende riep ik tegen mijn vrouw
dat we lekker naar buiten moes
ten gaan omdat het zulk lekker
weer was. Toen zei ze dat dat best
kan, maar dat het daar altijd mooi
weer is. Nu heb ik net zoals in
Zeeland ook hier de bakker om
de hoek. Hoewel de overstap
groot was, bleef ik nuchter en
wist ik dat ik er ook hier iets van
zou gaan maken. Ik denk dat dat
toch nog de Zeeuwse nuchter
heid is."
,,Dat is iets wat ik nergens heb
achtergelaten. Het is een kwali
teit die ik hoog heb zitten. Zo heb
ik de bijnaam 'de stugge Zeeuw'
gehad. Waar ik ook was, ik ben er
altijd trots op geweest dat ik uit
Zeeland kom. Ik voel mij meer
Zeeuw dan Nederlander. Overal
waar ik ben geweest, was ik een
soort reclamebord voor Zeeland.
Overal waar ik ben
geweest, was ik een
soort reclamebord
voor Zeeland
Ik sprak er altijd positief over en
mis het ook wel. Het fietsen in
polder, de zee, de mooie lange
zomerdagen; het zijn dingen
waar ik naar verlang. In mijn ap
partement zijn nog veel Zeeuwse
verwijzingen te vinden. Zo hangt
er een schilderij met de lijnen
van Kloetinge aan de muur. Op
de laptop van mijn stiefdochter
zitten Zeeuwse stickers en ik
kook nog steeds met zeezout uit
de Oosterschelde."
,,Toen ik in Nederland woonde,
heb ik mijn vrouw een aantal
keer Zeeland laten zien. Voor
haar is dat natuurlijk een heel an
dere wereld, maar ze vindt het er
erg mooi. In juli verwachten we
een dochter en we maken al grap
pen dat we haar namens Brazilië
gaan inschrijven voor het lange
baanschaatsen. Zij gaat zeker Ne
derlands leren. Simone en ik vin
den het belangrijk dat hij of zij
van beide kanten iets meekrijgt.
Ook mijn stiefdochter Raquel
krijgt de Nederlandse mentaliteit
al mee. Voorlopig blijven we nog
in Brazilië, maar Europa kan in de
toekomst zeker een optie zijn. Te
rugkeren naar Zeeland sluiten we
niet uit, maar dat is meer iets
voor na ons pensioen."
donderdag 18 februari 2021
Bastiaan kookt in Brazilië met
zeezout uit de Oosterschelde
Bastiaan Bierens met zijn stiefdochter Raquel en zijn vrouw Simone.
Koen Florusse
Hoe denk je terug aan je tijd in
Kloetinge?
Hoe ervoer je de eerste stappen
buiten de provincie?
Hoe kwam je in Brazilië terecht?
Na al die omzwervingen heb je
dus nog steeds de Zeeuwse
nuchterheid?
- Bastiaan Bierens
Geef je die mentaliteit ook mee
aan je gezin?
