10 ZEELAND
INTERVIEW MARKO DOES
De mens nog meer
centraal stellen, die
kant wil oud-
Zierikzeeënaar
Marko Does op in het
West-Brabantse
sociaal domein. ,,Van
andermans spullen
blijf je af. Punt.''
Koffie?" vraagt hij,
waarna hij zich meteen
excuseert: ,,Mijn handen
zien er niet uit, sorry.
Purschuim. We zijn aan
het verbouwen en ik krijg dat spul er
niet meer af." Marko Does (56)
maakt zich op voor een gesprek over
zijn werk, maar ook over de mens
échter de directeur van Werkplein
Hart van West-Brabant.
Does is de jongste uit een gezin van
vier. Zijn broer, tegen wie hij voor
zijn gevoel altijd moest opboksen
vanwege diens talenten, overleed op
50-jarige leeftijd. Hartstilstand. Een
gendefect, vertelt Does. Ook zijn
moeder (75) overleed eraan en twee
van zijn drie dochters zijn dragers.
Does' eigen hart hield er tien jaar ge
leden mee op. Tijdens een tennis
wedstrijd. Na twaalf dagen in een
kunstmatige coma kwam hij bij.
,,Daar heb je lang over gedaan'', zei de
dokter. „Ambtenaar he'', verklaarde
Does luchtig. Hij wil er niet te lang
bij stilstaan. ,,Nee, het beheerst mijn
leven absoluut niet."
,,Ik ben een redelijk nuchtere Zeeuw.
Als het je tijd is, is het je tijd."
Twee jaar geleden, hij was net ge
meentesecretaris in Strijen, maakte
hij de overstap naar het 'sociaal do
mein', het Werkplein dus. Omdat
daar zijn hart ligt. hij. Does trof een
goed opende organisatie, met en
thousiaste goedwillende medewer
kers, maar de nadruk lag te veel op
processen, vat hij kort samen.
Zijn missie: met het hele team een
nieuwe weg inslaan, waar de mens
weer centraal staat. Een visie waaruit
vertrouwen in mensen spreekt, zon
der naïef te zijn. Begripvol, maar
hard waar nodig, geeft hij aan.
,,Ik ben ervan overtuigd dat er
maar heel weinig mensen in de basis
onwelwillend zijn. Als mensen
dwars zijn of het opgeven zit er vrij
wel altijd iets achter. Dat kan psy
chisch zijn, een verslaving, schul
den."
mmrn
-
,,Dat heb ik van huis uit heel sterk
meegekregen. Je moet het alleen
willen zien of er iets mee willen
doen. Ik ga graag uit van het goede
van de mens. Zeker, als mensen wil
lens en wetens de kluit belazeren,
moet je streng zijn. Dat is óók mens
gericht werken. We gaan niet uit van
wantrouwen. Een gezond evenwicht
moet je zoeken en dat is nadrukkelijk
niet naïef."
,,Geenszins. Het is een andere manier
van naar de wereld kijken."
,,Dat is al begonnen en nogmaals, het
gaat niet om mij. We doen het met
z'n allen. We zullen meer zichtbaar
zijn. We hebben nu twee loketten in
Etten-Leur en Roosendaal, maar we
gaan meer naar de mensen toe. Pra
ten aan de keukentafel, maar ook in
het dorpshuis. Ik wil mijn neus meer
laten zien in het bedrijfsleven. Dat
kan nu even niet, maar dat gebeurt.
En we zullen veel nadrukkelijker nog
de samenwerking aangaan met aller
lei partijen op gebied van jeugd,
Wmo en participatie. Ik heb een hei
lig geloof in de kracht van de samen
leving. Ons hele team heeft dat in
middels."
Ik ben een
nuchtere
Zeeuw. Als het
je tijd is, is het
je tijd
WIE?
,,Soms hebben onze klanten wel 5, 6
of 7 klantmanagers. Mijn streven is
dat terug te brengen naar een.'' En hij
benadrukt: ,,Het barst hier van de ge
passioneerde medewerkers. We doen
het goed, we willen alleen nog beter."
Daar moet Does even over nadenken.
,,Geen idee. Dat moet je haar vragen.''
,,Mijn drive, mijn passie voor dingen,
denk ik.''
Die vraag blijkt eenvoudiger te be
antwoorden. ,,Mijn dominantie wel
een beetje. Ja, ik ben een redelijk do
minant typetje. Dat zeggen ze hier op
kantoor ook. Daar probeer ik al mijn
hele leven aan te werken. Maar ik ge
loof wel dat ik open sta voor een an
dere mening hoor."
,,En om nog even terug te komen op
de kinderen, ik denk dat ze me echt
een mensenmens vinden. Die altijd
het goede van mensen ziet."
Does wil genuanceerd blijven: ,,Dan
hoor ik iemand zeggen dat een ver
klaring te vinden is in de sociale ach
tergrond van zo'n relschopper en dan
denk ik, prima hoor, het zal, maar
van andermans spullen blijf je af.
Punt."
,,Nee, maar ik doe wel een hoop din
gen zelf. De vloer eruit halen. Muurt
jes zetten. Met van die gipsen blok
ken. En die staan recht ja. Zó erg is
het niet." Kijkt naar het aangekoekte
purschuim op zijn handen: ,,Maar ik
moet ik niet te veel klussen. Daar heb
ik geen talent voor."
dinsdag 9 februari 2021
ZV
'Als mensen het opgeven,
zit er bijna altijd iets achter'
Hélène Schenk
Etten-Leur
Heeft het uw kijk op het leven niet
veranderd? Angst dat het nog eens
gebeurt?
mum
Ieder mens heeft een talent en
kwaliteiten, zegt u.
Soft?
Wat gaan de klanten van het Werk-
plein over vijf jaar merken van het
tijdperk Does?
- Marko Does
We gaan niet uit van wantrou
wen, zegt Werkpleindirecteur
Marko Does. foto ron magelse/pix4profs
Marko Does is directeur van het
Werkplein Hart voor West-Brabant.
Dat zorgt voor een uitkering en biedt
ondersteuning aan mensen bij het
zoeken van een baan. Het Werkplein
heeft als werkgebied de gemeenten
Etten-Leur, Moerdijk, Oudenbosch,
Rucphen, Roosendaal en Zundert.
Getrouwd, vader van drie dochters
(29, 28 en 23).
Geboren in Scharendijke, na vier
weken verhuisd naar Zierikzee, waar
hij de eerste dertig jaar van zijn leven
woonde.
Opleiding: onder meer bestuurs
kunde en veranderkunde
Woont nu in Lekkerkerk
Hobby's: Vooral gitaar, spelen en
luisteren.
Nog meer veranderingen?
Een heel andere vraag: wat vindt
uw vrouw uw leukste eigenschap?
En de kinderen?
Uw meest storende eigenschap?
Dat viel vast niet mee laatst, bij het
zien van al die beelden van rel
schoppers.
Doet u dat zelf thuis, die verbou
wing?
