Over soep en vastenactie
14 ZEELAND
Monnikenwerk
Alma Oakes (1889 -
1987) was zo'n dame
die je wel in Engelse
films ziet. Dochter van
een diamanthandelaar
en kunstverzamelaar.
's Winters wonend in
een groot buitenhuis in
Kent. 's Zomers in
misschien wel het
mooiste huis van Veere.
Ik moet denken aan Edith
Pretty, eigenaresse van een
groot landgoed in Suffolk. De
heuvels op haar land zouden
wel eens iets bijzonders kun
nen herbergen. Het inschakelen
van een archeoloog leidde uitein
delijk tot de ontdekking van de
schat van Sutton Hoo. De prach
tige film The Dig vertelt dat ver
haal.
De ontdekkingen van Alma Oa-
kes zijn minder sensationeel, maar
zeker een verhaal en zelfs een film
waardig. Oakes kwam in een bij
zonder stadje terecht, met vissers
boten in de haven en een middel
eeuwse atmosfeer. Met een plaat
selijke bevolking gestoken in mar
kante streekdracht. Samen met
haar vader organiseerde ze kunst
tentoonstellingen in 'De Schotse
Huizen'. Minstens zoveel aandacht
had ze voor de prachtige stoffen,
de patronen en de combinaties van
de Zeeuwse dracht.
Oakes ontwikkelde zich tot een
expert op het gebied van streek-
drachten en publiceerde twee fraai
geïllustreerde boeken over dit on
derwerp. Zij bracht het grootste
deel van de collectie van Museum
Veere bijeen. Uit het rijkgevulde
MUSEUM VEERE GEDEGEN GRAVURES EN KLEINE JUWEELTJES
rijen van min of meer onbekende
i8e-eeuwse notabelen en mar
kante tekeningen van Walcherse
boeren, met als hoogtepunt de ex
pressieve kop die Reimond Kimpe
in 1935 aan 'mejuffrouw Oakes'
opdroeg. Er is ook werk dat buiten
de Veerse sfeer valt, zoals een
prachtige abstracte, ingekleurde
aquatint van Anskje van der Zee,
een gestileerde vrouwenfiguur
van J.Meurs en het pre #metoo
Dmeisken met den schone vlechten
van Jan Heyse uit 1910.
Aan mooi, intrigerend of curieus
werk geen gebrek. En er zijn
prachtige stoffen, hoeden en attri
buten te zien. Maar als tentoon
stelling mist Ode aan Alma de
boot. De presentatie is onsamen
hangend.
Mooiste Veerse baby
Naast een reeks op Veere geïnspi
reerde prenten hangt een gravure
van Hugo de Groot en zijn vrouw.
Een i6e-eeuws predikantenportret
wordt geflankeerd door een stille
ven met 17-eeuwse voorwerpen
uit 1924. Boven een foto van Belgi
sche militaire vluchtelingen uit
WO 1 hangt een sfeervol tafe
reeltje van Walter Vaes. Een toe
lichting op de keuzes ontbreekt.
Wat zou er veel te vertellen zijn
over de verhouding tussen de no
tabelen en de boeren. Hoe mooi
zou het zijn als de tekeningen en
prenten van vergelijkbare locaties
als ensemble bij elkaar zouden
hangen. Waarom niet een kran
tenberichtje over de wedstrijd van
de mooiste Veerse baby die de on
gehuwde en kinderloze Alma or
ganiseerde? En zo kan ik nog wel
even doorgaan. Wat niet betekent
dat u niet moet gaan kijken. Want
Museum Veere herbergt van alles
wat de moeite waard is.
T/m 31/5. Ode aan Alma Oakes.
Museum Veere. Kaai 25, Veere.
Za. en zo. 13.00 - 17.00 uur.
depot is nu een tentoonstelling sa
mengesteld: Ode aan Alma - her
ontdekking collectie museum Veere.
Veere is het onderwerp van de
meeste tekeningen en prenten, de
oudste 16e-eeuws. Van grafisch tot
pittoresk, van topografisch tot
evocatief, het is er allemaal. Eén
van de opvallendste stukken is de
rijk geannoteerde plattegrond van
Ina Rahussen uit 1938, waarop je
ziet dat zelfs in het schijnbaar gave
Veere tal van historische gebou
wen zijn verdwenen. Naast gede
gen gravures zijn er ook kleine ju
weeltjes, zoals de drie houtsneden
van Dirk van Gelder. Ik zag mid
delmatige, maar curieuze schilde-
Woensdag was de corona
persconferentie geen
item aan onze ontbijtta
fel. We hadden het over soep en de
vraag of die zich makkelijk va
cuüm laat verpakken. Voor een
vrouwenclub waar ik deel van uit
maak, ga ik soep koken. Met het
oog op de planning en hoeveel
heid overweeg ik soep in te vrie
zen. Ga ik dat doen in bakjes of
zakjes? That's the question, the
morning after. Soep koken maakt
het mij makkelijker om licht te le
ven in zware tijden. Bezig zijn met
voeding troost mij als maker. Mijn
man citeert van internet ervarin
gen met soep vacumeren. Hila
risch, maar vol risico's.
Over soep ken ik ook een goed
verhaal, bedenk ik. Na het ontbijt
ga ik ernaar op zoek in het lezens
waardige boekje Als het kwaad
goede mensen treft van Harold
Kushner. Ik vind trouwens op de
site van Trouw het verhaal sneller
over een rabbi die een vrouw die
langs de deuren stuurt om een kop
soep. Wijsheid komt uit vele bron
nen, blijkbaar.
Want Kushner schrijft: ,,Er be
staat een oud Chinees verhaal over
een vrouw wier enige zoon stierf.
In haar verdriet ging ze naar een
heilige man toe en zei: 'Over welke
gebeden, welke magische bezwe
ringen beschikt u om mijn zoon
weer levend te maken?' In plaats
van haar weg te sturen of met haar
te gaan praten zei hij tegen haar:
'Breng me een mosterdzaadje uit
een huis dat nooit verdriet heeft
gekend. Dat zullen we gebruiken
om het verdriet uit uw leven te
verdrijven.' De vrouw ging met
een op pad, op zoek naar dat magi
sche mosterdzaadje. Eerst kwam
ze bij een prachtig herenhuis. Ze
klopte op de deur en zei: 'Ik zoek
een huis dat nooit verdriet heeft
gekend. Ben ik hier aan het goede
adres?' Ze zeiden tegen haar: 'U
bent beslist aan het verkeerde
adres hier', en begonnen alle tragi
sche gebeurtenissen op te som
men die hen de laatste tijd overko
men waren. De vrouw zei bij zich
zelf: 'Wie is beter in staat om deze
arme, ongelukkige mensen te hel
pen dan ik, die zelf ongelukkig
ben?' Ze bleef een poosje om hen
te troosten, en ging toen verder op
haar speurtocht naar een huis dat
nooit verdriet had gekend... Uit
eindelijk ging ze zo op in het steun
bieden aan anderen die verdriet
hadden geleden, dat ze haar speur
tocht naar het magische mosterd
zaadje vergat, zonder ooit te besef
fen dat het inderdaad het verdriet
uit haar leven had verdreven."
Troosten
Soep of mosterdzaad, Joods of Chi
nees, ik vind het een mooi verhaal.
Leed wordt niet ontkend, het ^s
zwaar. Maar halen wordt brengen
en getroost worden troosten. Mis
schien dat vanuit een soortgelijke
gedachte parochies in Zeeland nu al
hard werken aan de vastenactie
2021. De veertigdagentijd is de peri
ode voor Pasen waarin mensen
zichzelf iets ontzeggen en de ander
iets gunnen. Drie katholieke paro
chies in Zeeuws-Vlaanderen steu
nen dit jaar opnieuw Stichting Si-
busiso, een centrum voor gehandi
capte kinderen in Tanzania, opge
zet door voormalig huisarts Henk
en zijn vrouw Atty Hammer uit
Terneuzen. Boven de Schelde slui
ten de parochies aan bij de bis
schoppelijke vastenactie met het
thema 'werken aan je toekomst'. Als
je ergens in opgaat, ga je niet mak
kelijk ten onder. Meedoen maar?
zaterdag 6 februari 2021
Nico Out
Recensie
Ode aan Alma is gemiste kans
Vanaf april dagelijks 10.00 -
17.00 uur. Nu tijdelijk gesloten.
De expositie laat ook bijzon
dere stoffen zien.
Walcherse boer (1954) door
Reimond Kimpe.
Houtgravure van Dirk van
Gelder.
José Baars
José Baars schrijft
wekelijks over
religie en kerken in
Zeeland. Kijk voor haar blog
op pzc.nl/monnikenwerk
Zaaloverzicht van de tentoonstelling Ode aan Alma in Veere. fotos nico out
