10 NIEUWS
Iïjjjj
Blij: ik mag een vaccinatie gaan halen! Als het zover
is, word ik bevangen door een enorme onrust. Ik
ren nog net niet naar de etage waar de vaccinatie
wordt gegeven: snel, snel, wie weet kom ik te laat
en zijn ze toch op! Van buiten kalm en beheerst
neem ik plaats en stroop mijn mouw op. Het prikje
voel ik niet eens. Een enorme opluchting maakt
zich van mij meester. En blijheid: ik wil het aan ie
dereen vertellen. Maar tegelijkertijd een schuld
gevoel dat me bekruipt: waarom ik al wel en zo
veel anderen nog niet? Dus deel ik het nog maar
met sommigen. Na de tweede spuit besef ik, al te
ruglopend naar mijn werkplek, dat dat mondkapje
dus eigenlijk voor mij niet meer nodig is over een
paar dagen. Dat ik me zonder angst onder anderen
kan begeven, in de supermarkt mij niet meer
krampachtig hoef te bewegen. En plotseling ook: ik
kan mijn kinderen weer knuffelen! Dat gevoel laat
zich met geen pen beschrijven.
- Francis Soumete
IL.L11J
Ja, de spuit zit er al in. En het ging prima. Ik ben
werkzaam in de ambulancezorg en onder m'n col
lega's is de animo groot. Begrijpelijk, dagelijks zien
we de stromen Covid-patiënten, we zien de angst
in de ogen van de patiënten en naasten, wat gaat er
gebeuren, hoe loopt dit af? We maken begrip en
onbegrip mee, emoties lopen soms hoog op. En
dan al die verpleegafdelingen in ziekenhuizen en
verzorgingshuizen waar iedereen z'n uiterste best
doet - dag in, dag uit - in zwetende pakken. Dan
nog maar niet te spreken over het hoge ziektever
zuim waardoor de roosters steeds moeilijker ge
vuld kunnen worden. De angst om corona op te lo
pen tijdens het werk maakt het voor velen een ang
stige en moeilijke tijd. Het vaccin voelt voor mij
als een lichtpuntje, hoop, kijkend naar een toe
komst die hopelijk weer wat normaler wordt. Ik
wens iedereen nu vooral doorzettingsvermogen
toe om deze pandemie door te komen met een
hoopvolle toekomst. Houd moed!
IL.U...L1
Gister een uitnodiging ontvangen voor de corona-
prik. Wij zijn 8o-plus en 85-plus, dus comfortabel
- Mary Tolsma
Wij (49 en 56 jaar) wonen sinds anderhalfjaar in
Engeland en begonnen met vrijwilligerswerk in
het lokale vaccinatiecentrum, waar elke dag zo'n
vierhonderd prikken worden gezet. Na onze eerste
dag werden we 'beloond' met de vraag of we, als er
vaccinaties over waren die dag, wilden worden ge
vaccineerd. Dat hadden we niet verwacht, maar ui
teraard niet geweigerd. Gevolg is dat we onze eer
ste prik Pfizer binnen hebben. Wat een gevoel
van opluchting, een sprongetje dichter naar het
eind van de tunnel. Wel had ik liever mijn (80-
plus)-ouders en schoonouders naar hier willen ha
len om ze die prikken te gunnen.
- Astrid Verlinde en Arjan Scherer Jansen
-■ I Ml
15 januari 2021 was mijn D-day. Toen we de par
keerplaats opreden, schoot ik ineens vol. Als
verzorgende had ik hier bijna een jaar op gewacht.
Het was een ontlading van een heftig jaar waarin
we als team bij 'onze ouderen' nog harder hadden
gewerkt dan anders, maar ook samen nog sterker
zijn geworden. Deze eerste prik zou alles weer naar
normaal gaan tillen. Ik was dankbaar, zelfs voor
mijn tranen. Op naar maandagavond voor de
tweede prik. Hou vol, hou vast.
- Hilde Oplaat
I i,.1.U.J
Ik loop tegen de 70, ben vitaal en gezond. Ik ben
niet bang voor corona, wel voorzichtig. Eén van
onze vier kinderen woont op een instellingsterrein
voor mensen met een verstandelijke beperking.
Sinds maart vorig jaar heeft men daar het hele le
ven moeten omgooien. 150 cliënten die structuur
kwijt zijn, het risico op besmetting, personeel dat
al op z'n tenen loopt, ouders die klagen dat ze hun
kind niet of te weinig zien. Op 28 januari heeft
men alle cliënten kunnen vaccineren. Allemaal! En
dus ook mijn dochter! Ik heb zitten janken van
blijdschap! Niet dat ik denk dat er nu ineens van
alles mogelijk is. Maar het begin is gemaakt, vooral
voor al die mensen die zich het afgelopen jaar in
10.000 bochten hebben gewrongen om ook hun
privéleven zo in te richten dat zij hun werk konden
blijven doen voor onze kinderen, broers en zussen.
- Marja Klever
-Kin..?
In de maand maart ben ik mijn baan in een zorgin
stelling kwijtgeraakt. Geen ramp, ik zat nog maar
een jaar van mijn pensioen af. Maar een gezellig af
scheidsfeestje zat er natuurlijk niet in. Tot mijn
grote verrassing kreeg ik een uitnodiging om ge
vaccineerd te worden. Ik wilde eerst nog bellen of
het wel klopte, maar de euforie overheerste en in
middels zit de tweede spuit er ook in. Ik ben er
erg blij mee, het geeft mij een veilig gevoel. Aan
de andere kant voelt het ook heel dubbel. Mijn
schoonmoeder van 96 jaar kan pas over vijf weken
worden ingeënt. Om over mijn man maar niet te
spreken, hij moet zeker nog maanden wachten.
Maar ondertussen ben ik toch stiekem heel blij. En
uiteindelijk vind ik het een mooi afscheidscadeau
van mijn werkgever.
- Inger van der Ree
zaterdag 6 februari 2021
GO
Frank
Poorthuis
Er zijn nog niet veel Ne
derlanders gevacci
neerd. Maar ik vroeg de
gelukkigen die al ge
prikt zijn, ons te vertel
len hoe dat voelt.
Dit zijn hun verhalen.
Reageren:
frankpoorthuis@dpgme-
dia.nl
Gevaccineerd en zo voelt het:
- Nicolien Dokter
'Ik heb zitten
janken van
b i dschae
op naar de Brabanthallen, snel door de procedure
heen en nu zitten we thuis aan de koffie met een
Bossche Bol. We voelen ons feestelijk met weer
wat uitzicht op een leven met wat meer contac
ten. Zullen zeker heel voorzichtig blijven, maar
daar waren we al heel goed in geworden.
