Als je zelf
kreunend en
steunend
door het leven
gaat, is de
kans groot
dat de
kinderen dat
overnemen
ik vervolgens ook. Want ik wil mijn stress
niet op haar afreageren.
De angst voor het virus weten we wel
goed buiten de deur te houden. Als haar
opa corona krijgt, bespreken we onze
zorgen nooit waar ze bij is. En hoewel ze
hem mist, lijkt ze verder niet te begrijpen
wat het risico is. Inmiddels is hij gelukkig
weer beter.
Soms vraag ik me af wat we de kinderen
van nu leren. Als je het positief bekijkt,
leren we ze solidariteit. De juf van mijn
dochtertje heeft de kinderen uit haar klas
uitgelegd dat ze niet naar school mogen om
te voorkomen dat er nog meer oude en
zieke mensen in het ziekenhuis belanden.
Ik hoop dat mijn dochter niet ziet dat de
vliegtuigen ondertussen wel nog over
vliegen en de Gall Gall open is. Gelukkig
ligt ze al op bed als in de talkshows BN'ers
samenkomen om te chitchatten over een
of ander nieuw televisieprogramma.
Ik leerde vroeger van mijn ouders dat
school het allerbelangrijkste was. Ik vraag
me af of ik dat haar nog aan haar verstand
krijg gepeuterd. Ik stel me voor dat ze me
hier ooit, als opstandige puber, nog mee
gaat confronteren: hoezo moet ik mijn
huiswerk maken? Ooit waren de scholen
maanden dicht.
Het is goed dat al die prinsjes en prinses
jes leren dat de wereld niet maakbaar is,
hoor ik sommige volwassenen zeggen.
Ik vraag me steeds vaker af of we zelf niet
worden gedreven door een illusie van
maakbaarheid. We maken de wereld van
onze kinderen, die zelf nauwelijks worden
getroffen door het virus, kapot in een wan
hopige poging onze eigen gezondheid te
beschermen. Maar hoe succesvol is dat,
en tegen welke prijs?
Pedagoog Ingeborg Dijkstra, die ik mijn
zorgen voorleg, bekijkt het veel positiever.
Ze ziet de coronacrisis als een cursus om-
gaan met teleurstellingen. ,,Dit is echt een
les in veerkracht voor kinderen. En, mits ze
in een veilig gezin opgroeien, hoeven ze
daar niet slechter uit te komen", stelt Dijk
stra me gerust. Ze begeleidt vanuit haar
eigen praktijk kinderen, tieners en ouders
en praat met hen ook veel over de corona
crisis. ,,Jonge kinderen weten vaak de zon
nige kanten van iets in te zien. Ze hebben
niet de bagage om de ernst van de situatie
in te schatten. Ik krijg van kinderen bij
voorbeeld te horen dat ze het fijn vinden
dat ze hun ouders nu meer zien, of dat ze
vaker samen spelletjes spelen."
Anders is het voor kinderen in de leeftijd
vanaf 12 jaar, stelt Dijkstra. ,,Als puber
maak je je los van je ouders en zijn contac
ten met vrienden heel belangrijk. Dat die
contacten nu worden beperkt, heeft op hen
een grotere impact. Ze zijn zich bovendien
meer bewust van de ernst van de situatie."
Ze raadt ouders aan om extra alert te zijn
op depressieve gevoelens bij hun tiener
kinderen, en staat daarin niet alleen. In
de media verschijnen voortdurend alar
merende berichten over de psychische
gevolgen van de lockdown voor jongeren.
Een op de zeven jongeren heeft depressieve
klachten, bleek in november uit onderzoek
van het Amsterdam UMC, en vaak gaan die
klachten gepaard met paniekaanvallen.
Toch gooide het kabinet daarna de scholen
dicht en stelde een avondklok in.
Volgens Dijkstra hangt het vooral van de
ouders af hoe een kind de coronacrisis
ervaart. ,,Als je zelf kreunend en steunend
door het leven gaat, is de kans groot dat
kinderen dat overnemen. Ik ken ouders die
tijdens de eerste golf drie keer per dag de
coronastatistieken checkten. Die angst
breng je dan ook over op je kinderen."
Nee, dat is geen verwijt, zegt ze stellig.
Maar ze vindt wel dat 'volwassenen de taak
hebben de rol van verantwoordelijke ouder
op te pakken'. Haar tip is om de dagelijkse
routines zoveel mogelijk in stand te hou
den, zoals op tijd opstaan ook al hoeft er
niemand de deur uit voor werk of school.
Erover praten met je kinderen is belang
rijk. ,,Stel vooral vragen. Wat doet het met
jou? Wat mis je? En kijk bijvoorbeeld mee
met het Jeugdjournaal en praat er daarna
even met ze over", aldus de pedagoog.
Dat je als ouder een belangrijke verant
woordelijkheid hebt om je kind door deze
moeilijke tijd heen te loodsen, ben ik met
haar eens. Wat het lastig maakt, is dat ik
me als moeder soms behoorlijk onthand
voel. Ik wil mijn dochter leren dat bewegen
belangrijk is terwijl het zwembad dicht is.
Ik wil haar leren hoe belangrijk onderwijs
is met een dichte school, en hoe ze met
andere kinderen speelt terwijl ze als enig
kind alleen thuis zit.
Opvoeden in coronatijd, later zullen wij
ouders weten in hoeverre we daarin zijn
geslaagd.
