EENS EEN ZEEUW...
II
14 ZEELAND
Lex Folmer (31) woont sinds vijf jaar in Rotterdam en pendelt voor zijn werk heen en weer tussen
de havenstad en Den Bosch, waar hij ook vijf jaar woonde. Voor de weidsheid én de tandarts gaat hij
graag terug naar zijn geboortegrond in Nieuwerkerk op Schouwen-Duiveland.
,,Ik heb een aantal verschillende
opleidingen gevolgd. Ik begon met
een studie in Utrecht om docent
geschiedenis te worden. De stap
van Zeeland naar Utrecht was ach
teraf gezien iets te groot voor mij.
In zo'n grote stad is het toch anders,
er wordt veel van je verwacht, de
druk is hoger. Je moet je profileren,
meegaan in alles. Daarom lukte die
studie ook gewoon niet. Toen heb
ik een opleiding melkveehouderij
gedaan en daarna agrarische be
drijfskunde in Den Bosch. Tot slot
ben ik, ook in Den Bosch, sociaal
pedagogische hulpverlening gaan
studeren. Eigenlijk ben ik een
beetje een mannetje van alles, ik
vind veel leuk."
,,Nee, alles wat ik heb geleerd kan ik
nu toepassen in mijn werk. Ik ben
coördinator van de woning voor
een doelgroep met een lichte ver
standelijke beperking. Er wonen
jongeren van tussen de 20 en 40
jaar oud, met bijkomende proble
matiek. Het is een dynamische
groep. Ik vind dit best een onder
schatte doelgroep. Het zijn gewoon
jonge mensen die willen en kun
nen participeren in de samenle
ving, maar daar wel hulp bij nodig
hebben. Er is voor hen nog veel te
winnen. Mijn baan is fulltime,
twee dagen op de groep en de an
dere op kantoor. Ik vind het leuk
om ook op een overstijgend vlak
met die zorg bezig te zijn. Dus me
verdiepen in de multidisciplinaire
zaken eromheen. Ik werk nog
steeds in Den Bosch en woon in
Rotterdam, maar rijd met veel ple
zier heen en weer."
,,Dat is een beetje tweeledig. Ik
ging daar een minor (soort bijvak,
red.) volgen aan de Hogeschool
Rotterdam. Mijn vriendin (met wie
ik nog niet zo lang samen was)
komt uit Rotterdam en zij kwam
toen net terug uit Australië en was
op zoek naar een huis. 'Waarom
niet samen iets zoeken?' dachten
we. Het is voordeliger en als het
nou niet zou werken samen, dan
konden we altijd weer op zoek naar
iets apart. Inmiddels houden we
het al vijfjaar vol."
,,In Rotterdam voelde ik me snel
thuis, ga hier iets makkelijker de
stad in. In Den Bosch voelde ik me
altijd een beetje te gast. Al snel had
ik plekken ontdekt waar ik graag
naartoe ging. Dat kwam ook, om
dat ik hier muziek ging maken met
twee jongens die ik nog uit Zierik-
zee kende. Het 'niet lullen maar
poetsen' spreekt me aan. De men
sen zijn hier heel toegankelijk."
,,Normaal gesproken ben ik vaak in
de oefenruimte te vinden, maar nu
kan ik alleen thuis een beetje
drummen. Ik ben aan het opstarten
met een nieuwe band. Het doel is
niet om beroemd te worden. Het is
een uitlaatklep om muziek te ma
ken. En het is heel tof om iets dat je
maakt op het podium te laten zien
en terug te horen wat mensen er
van vinden. In Zeeland heb ik altijd
al veel in bandjes gespeeld, twee
jaar geleden hebben we zelfs nog
eens in Brogum gestaan. Die con-
nectie met Zeeland blijft wel be
staan door dat bandcircuit waar ik
in zit. Maar in Rotterdam heb je
meer opties: veel podia, oefenruim
tes en muzikanten."
,,Wat ik me herinner is dat we altijd
buiten speelden. Waar vroeger het
gat van Nieuwerkerk was, gingen
we met de skelter rondsjezen. Voet
ballen bij SKNWK. Militairtje spe
len. In de bossen die vlak tegen de
rijksweg aan liggen heb ik heel wat
spijkers in de bomen geslagen voor
boomhutten en zo. Het fijne was
dat je altijd gewoon op straat kon
spelen, je hoefde nooit te kijken of
er een auto aan kwam."
,,Heel leuk, maar mede omdat ik
die zelf leuk heb gemaakt. Ik zat bij
de schoolkrant en de leerlingen-
raad en in de schoolband. Door die
activiteiten leerde je de docenten
op een andere manier kennen. En
ook leerlingen van andere jaren.
Dat werden mensen die ik heel
graag zag en met wie ik daarna zelfs
contact heb gehouden. Door die
dingen ging ik met meer plezier
naar school. Na de middelbare
school wilde ik wel een beetje ver-
In deze coronatijd
merk ik dat ik méér
richting Zeeland trek.
Even naar het strand
der weg studeren om op kamers te
gaan. Dat idee sprak me wel aan.
Studeren, op kamers en in het
weekend met je wastas naar huis.
Dat je die veilige haven hebt, maar
ook iets voor jezelf. Mijn ouders
hadden er volgens mij geen moeite
mee. In het weekend kwam ik so
wieso terug voor de voetbal."
,,Mijn tandarts is nog steeds in Zee
land. Na al die jaren heb ik dat niet
veranderd. Als het meezit hoefje
maar twee keer per jaar. En dan ga
ik bij mijn ouders langs. In deze co-
ronatijd merk ik dat ik méér rich
ting Zeeland trek. Even naar het
strand, de domeinen in. Alleen of
naar een vriend en de natuur in om
te wandelen of hardlopen. Gewoon
wat meer ruimte om je heen te
voelen. In Rotterdam woon ik aan
de Kralingse Plas, dus er is wel
ruimte, maar het is er iedere dag
heel druk. Iedereen gaat daar naar
buiten. Ik mis wel de weidsheid.
Dat was het eerste dat ik miste
toen ik op kamers ging. Vroeger
fietste ik altijd naar school met de
akkers om me heen. Dat is nog
steeds een fijn gevoel. Als ik bij
Strijen ben, dan begint het al een
beetje. Als je dan de dijk over komt
en Nieuwerkerk ziet liggen, dat
voelt toch als thuiskomen."
donderdag 4 februari 2021
'Het niet lullen maar poetsen
in Rotterdam spreekt me aan'
Lex Folmer: ,,Dat je die veilige haven hebt, maar ook iets voor jezelf." eigen foto
Mariska den Hartog
Wat heb je gedaan in die tien jaar
dat je uit Zeeland weg bent?
Spijt dat je zoveel verschillende
dingen deed?
Hoe kwam het dat je in Rotter
dam bent gaan wonen?
Hoe bevalt het leven in de stad,
nadat Utrecht ooit tegenviel?
Het muziek maken, is dat een
hobby of meer?
Hoe heb je je jeugd in Nieuwer-
kerk ervaren?
Je deed de havo in Zierikzee, hoe
was die tijd?
- Lex Folmer
En nu, kom je nog graag terug
naar het Zeeuwse?
