'De vorm is anders, de inhoud
en betekenis blijven hetzelfde'
Raden met de rug tegen de muur in kwestie Intervence
5
Analyse
roos neergelegd. Ze weten niet
wie. Misschien die mevrouw die
een tijdje terug spontaan aan Ella
vertelde dat ze bij Jet in de klas
heeft gezeten. ,,Dat was zo emoti
oneel. Ik vond dat zó mooi. Dat ze
mijn zusje heeft gekend en haar
heeft vastgehouden. Dat was zo'n
cadeautje om te horen."
Dorpsraden (soms samen met
kerken) legden gisteren kransen
en bloemen in Nieuwerkerk, Sir-
jansland, Serooskerke, Oosterland
en Ouwerkerk. Ook namens nabe
staanden. Huib Bouwman uit Se-
rooskerke kent het verhaal van
alle verdronkenen uit zijn dorp en
legt namens hen bloemen. ,,Ik ben
gebeld door iemand die normaal
zelf altijd naar de herdenking
komt. Dat ze dit heel erg waar
deert."
doorbraken. ,,Ik heb het allemaal
heel bewust meegemaakt." Het
vluchten naar het dak. Het instor
ten van huizen. Het wegdrijven.
De verdrinkingen en broertje
Henk die dood ging door de kou.
Elk jaar weer leggen de twee zus
sen rozen op de graven van hun
broertje en zusjes.
Op de steen van Jet heeft een
onbekende dit jaar al een rode
Kruiningen
,,Na de Ramp op i februari 1953
zochten onze inwoners troost bij
elkaar. Dat is wat we eigenlijk nu
ook willen. Maar de maatregelen
beletten ons dit", zei burgemees
ter José van Egmond in een bijna
lege kerk. ,,Wat wel kan is er
voor elkaar zijn, al is het op ge
paste afstand. Samen in verbon
denheid, ieder met zijn eigen her
inneringen en gedachten. De
vorm is anders, de inhoud en be
tekenis blijven hetzelfde. Dat
houden we vast en dat koesteren
we."
Organisator en amateur-histo
ricus Sjaak van Loo gaf zo goed en
kwaad als het kon invulling aan
de (hopelijk eenmalige) digitale
herdenking. „Normaal trekken de
foto's in de wandelkerk van Krui-
ningen en omgeving tijdens de
Ramp veel belangstelling. Nu heb
ik ervoor gezorgd dat de foto's na
afloop van de herdenking te zien
zijn via de live-uitzending."
Van Loo krijgt nog ieder jaar
nieuw beeldmateriaal. Dit jaar
kreeg hij vooral scherpere versies
van foto's die hij al in zijn collec
tie had. Daardoor zijn veel men
sen nu goed te herkennen.
Tijdens de herdenking vertelde
mevrouw Janse - Van der Hart
over hoe zij, samen met de andere
bewoners van het inmiddels ver
dwenen arbeiderswijkje Naza
reth, op de nok van het huis
moest wachten op hulp. Burge
meester Van Egmond ging in op
het verhaal over de internationale
schoonmaakploeg die in de zo
mer van '53 hielp om huizen
weer bewoonbaar te maken. Af
gelopen zomer dook een foto van
een deel van deze dames op.
die hij hoort bij bezoeken aan hu
welijksjubilarissen en 100-jarigen.
En hoe hij zich de impact probeert
voor te stellen bij het kijken naar
zijn eigen familiefoto. ,,Daar staan
we tegenwoordig - inclusief kin
deren, aanhang en kleinkinderen -
met ruim twintig mensen op. En
dat ik dan vanavond ga slapen,
morgen wakker word, en hoor dat
mijn gezin en ik, wij met z'n
drieën, nog maar de enigen in le
ven zijn. Onvoorstelbaar, maar zo
is het velen vergaan."
Nieuwerkerk
Wenda Heijboer-Scholten had op
zaterdag nog de grootste lol met
haar zusje Jettie (8) en broertje
Henk (4). Ze speelden vliegertje,
want het woei die dag keihard. Het
was de laatste keer dat ze samen
speelden. Jet en Henk overleefden
de Watersnoodramp niet. Net als
nog een derde dochter van de fa
milie Scholten uit Nieuwerkerk;
een baby'tje van zes weken oud.
,,We zeggen dikwijls: hoe zou het
zijn als we er nog alle zes waren
geweest?", zegt Ella Bom-Scholten
uit Burgh-Haamstede. Zij werd,
samen met nog een broer, pas na
de Watersnoodramp geboren.
Haar in Dreischor wonende zus
Wenda is de oudste van het hele
spul. Negen was ze, toen de dijken
De (digitale) raadsvergaderingen
staan momenteel voor een groot
deel in het teken van Intervence.
Dat levert grote woorden en stevige
discussies op. Tegelijkertijd is de
onmacht voelbaar. ,,Hoe je het ook
A
wendt of keert, dit is een moeilijk
en complex dossier waarbij alle
dertien gemeenten met de rug te
gen de muur staan", concludeerde
de Kapelse burgemeester Fons Na-
terop vorige week in zijn gemeen
teraad.
Twee maanden geleden werd
duidelijk dat de betrokken wethou
ders af willen van Intervence, om
dat het de organisatie maar niet lukt
om financieel gezond te worden.
De drie landelijke instellingen die
in Zeeland ook actief zijn op het ge-
bied van jeugdbescherming, moe
ten de zorg gaan overnemen: Leger
des Heils, Briedis en William
Schrikker Stichting.
Hoe dat moet gebeuren, wordt
vastgelegd in een 'transitieplan'. De
vier organisaties leggen daar nu de
laatste hand aan. Pas als de inspec
ties en de Jeugdautoriteit zich in het
plan kunnen vinden, mogen zaken
worden overgedragen en begint de
afbouw van Intervence.
De lokale politiek probeert ver
beten greep te krijgen op de ont
wikkelingen, vooral omdat zij zich
zorgen maakt over de betrokken
kinderen en gezinnen. Tegelijker
tijd is haar invloed zeer beperkt. De
gemeenteraden hebben in 2014 zelf
de zeggenschap over de inkoop van
jeugdhulp volledig overgedragen
aan een bestuurscommissie, met
daarin 13 wethouders. Zij konden
zelfstandig beslissen om te stoppen
met Intervence.
Over de financiële gevolgen van
dat besluit gaan de colleges. Die be
paalden half december dat er in to
taal bijna 3,3 miljoen euro nodig is
om de organisatie nog even draai
ende te houden en uiteindelijk af te
bouwen. De gemeenteraden moe
ten dat bedrag beschikbaar stellen,
maar kunnen inhoudelijk weinig
meer veranderen. En als ze nee zeg
gen, gaat Intervence failliet. Het
komt dus neer op tekenen bij het
kruisje.
Acht van de dertien Zeeuwse ge
meenteraden hebben dat inmid-
dels gedaan. In de marge proberen
zij nog wel wat invloed uit te oefe
nen, door een deel van het geld pas
beschikbaar te stellen als er een
goedgekeurd transitieplan ligt. In
drie gemeenten (Kapelle, Middel
burg en Schouwen-Duiveland)
kreeg zo'n clausule tot nu toe een
meerderheid, in de andere vijf niet.
Zo raken de gemeenten ook nog
eens verdeeld.
De moeizame gang van zaken te
kent de keerzijde van veel samen
werkingsverbanden. Ze zijn nuttig
en efficiënt, maar de democratische
controle verdwijnt uit het zicht. De
raden kunnen alleen nog aan de
noodrem trekken als de trein een
maal rijdt, met het grote gevaar dat
deze ontspoort.
dinsdag 2 februari 2021
GO
achter de vier caissons
De 77 namen, voorgelezen
door schoolkinderen van Born
put in Oostdijk en de Comrie-
school in Kruiningen. De
kranslegging bij het monu
ment van Jan Wolkers. Een
ooggetuigenverslag om stil
van te worden. De Reimers-
waalse herdenking van de Wa
tersnoodramp in en om de Jo-
hanneskerk in Kruiningen ver
liep zoals altijd, en toch was
alles anders.
Joeri Wisse
Mevrouw Janse - Van der Hart vertelde tijdens de herdenking
hoe zij samen met de andere bewoners van het arbeiderswijkje
Nazareth op de nok van het huis moest wachten op hulp. foto
MARCELLE DAVIDSE
Naast de Tweede Kamer, de in
specties, de Jeugdautoriteit, de
Raad voor de Kinderbescher
ming en de rechterlijke macht
bemoeien ook de 281 Zeeuwse
raadsleden zich nadrukkelijk
met de situatie bij jeugdzorgor
ganisatie Intervence. Het pro
bleem is: zij hebben er nauwe
lijks iets over te zeggen.
Rolf Bosboom
Middelburg
