smmm
ZEELAND 13
mmmm
3lf
EilEii
nen dat ik moet slikken. Maar ik
ben er niet moe van, ik voel me fit.
Het is hier hard werken op de
boerderij, ik maak lange dagen. Ik
ben 's avonds, nadat we de koeien
hebben gemolken, wel moe, maar
dat is iedereen die dit doet."
Mesu gold in de winter van 2016 als
talent. Als aanvaller had hij al wel
naam gemaakt, maar een prijs had
hij nog nooit gepakt. Tegenstan
ders hielden nog geen rekening
met hem en hij reed bij het be
scheiden Tjolk in de schaduw van
de grote mannen. ,,Het jaar ervoor
had ik wel ook al in de kopgroep
gezeten op de Weissensee. Ik
merkte daar, in het jaar dat Erwin
won, dat ook ik pas goed begon te
worden als wedstrijden langer dan
150 kilometer duurden. Dus toen
we in 2016 weer naar Oostenrijk
gingen, wist ^k dat wel van mijzelf,
maar anderen hadden dat beeld
nog niet van me."
,,Ja. Nadat Erwin won, zei ik al te
gen mezelf: 'Volgend jaar is-ie voor
mij'. Ik heb dat sindsdien in mijn
kop gehad. En het mooie is: ik heb
het ideale scenario een dag ervoor
nog geschetst. Bij Omroep Zeeland
heb ik verteld dat ik alleen wilde
aankomen én dat ik daarvoor op
tijd moest aanvallen, omdat het
ging dooien. Als het gaat dooien,
kan namelijk niemand meer heel
Ik zou heel graag nog
het spelletje spelen
op het ijs
veel extra snelheid maken. Zet je
harder af, dan graaf je alleen maar
dieper in het ijs. Een peloton kan
dan niet hard op je gaan jagen."
,,Ja, het was ongebruikelijk ver van
de finish, maar ik kreeg samen met
Bart Mol en Jordy Harink wel met
een twee minuten. Zo'n verschil
kun je later in de wedstrijd nooit
meer maken. Misschien wist ik
niet helemaal waar ik aan begon
nen was, maar ik voelde me beres
terk die dag. Ik had echt een super
dag, ik voelde geen vermoeidheid
opkomen en kon ook nog heel
makkelijk rijden toen het in de
laatste twee uur dooide. Het was
zo'n dag die ik nooit eerder heb ge
had en ook nooit meer daarna heb
meegemaakt."
,,Nee. Ik begon te merken dat zij
moe werden en dat ik met hen kon
gaan spelen. Als Bart, die ik als
mijn grootste concurrent zag, zijn
kopwerk had gedaan en zich liet af
zakken, zorgde ik dat ik bij het
overnemen net even wat gas gaf.
Dan moest hij, als hij even dacht
op adem te kunnen komen, met
een weer versnellen. Dat sloopte
hem. Ik gaf hem niet het idee dat ik
wilde aanvallen, maar pestte hem
wel steeds."
,,In de voorlaatste ronde heb ik be-
sloten dat ik niet met Bart naar de
finish wilde rijden. Ik voelde me
dan wel de sterkste, maar je kunt
altijd in een scheur trappen en dan
de sprint nog verliezen. Ik wist ook
al precies waar ik het ging doen: op
een stuk hard ijs, net naast een plek
waar het wat zachter was. Binnen
één aanval was het toen ook ge
beurd."
,,Tja, je denkt: 'Ik heb het toch ge
flikt'. Maar het was ook een heel lo
gisch gevolg van wat ik allemaal
die dag gedaan had. Ik was gewoon
echt de beste. Het was pure blijd
schap."
,,Ja, maar ik was daar helemaal niet
zo mee bezig. Ik was gewoon weer
schaatser en reed rond alsof er
nooit iets gebeurd was."
,,Ik kreeg er natuurlijk vertrouwen
door. Ik realiseerde me dat ik wed
strijden kon winnen. Maar aan de
andere kant vond ik het ook wel
een logische ontwikkeling dat je
elk jaar beter wordt. Ik raakte
steeds meer gewend aan de zware
trainingsarbeid die je bij Jillert
Anema moest leveren en merkte
dat ik daardoor steeds beter ging
rijden."
„Duidelijk was dat ze het jaar
erna wel op me moesten letten. Zo
van: je moet eerst Niels verslaan
om een race over 200 kilometer te
winnen. Dat was ook letterlijk zo.
In de Alternatieve Elfstedentocht
van 2017 werd ik namelijk derde,
nadat ik in een kopgroepje zat met
Crispijn Ariëns en Frank Vreug-
denhil, twee ploeggenoten van el
kaar. Zij hebben mij gemangeld.
Zij vielen om de beurt aan. MMr ik
zat wel weer voorin. Aan die dag
denk ik ook nog vaak terug."
Die winter ziet Mesu ook als de be
ste uit zijn carrière. Hij won de
Vierdaagse op kunstijs, eindigde
als tweede in zowel het kunst- als
het natuurijsklassement én werd
derde op de Weissensee. Hoe ver
schrikkelijk pijnlijk was het dat hij
daar geen vervolg aan kon geven.
Eind 2017, nog voor het seizoen
echt op gang was gekomen, kreeg
hij de kanker terug was. Meteen
moest hij stoppen. ,,Het is heel
spijtig dat ik niet zelf heb kunnen
bepalen wanneer ik zou stoppen",
zegt hij. ,,Die mededeling kwam
heel hard aan."
,,Ja, de schaatskenners weten het
wel. Er zijn ook mensen die hier
op de boerderij komen en zeggen:
'Jij bent toch die schaatser?' Maar
dat wordt wel steeds minder,
hoor."
,,Ja, en ik denk dat dat vooral in
m'n mindset zit. Als je dingen
doet die je vaak moet herhalen,
dan ga je je toch afvragen hoe dit
sneller, makkelijker of beter kan.
Dat deed ik bij het schaatsen ook.
Ik was altijd bezig om m'n slag aan
te passen om zo makkelijk en zo
snel mogelijk over het ijs te gaan.
Alleen is dan wel de vraag: komt
dat tegenwoordig in het dagelijks
leven van pas omdat ik daar als
schaatser al zo mee bezig was óf
was ik zo'n goede schaatser omdat
ik er daarvóór al zo mee bezig
was?"
zaterdag 30 januari 2021
GO
elke topsporter naar zoekt'
llUah
K-5ÏK
-jjgf
-i:r,;--.
-?
-• - -
w'SssS
sSïföai
Je had serieus het idee dat je kon
winnen.
- Niels Mesu
Je demarreerde wel liefst 80 kilo
meter voor de streep. Was niet
een heel grote gok?
Hadden je medevluchters die
souplesse ook nog?
En uiteindelijk ging je solo.
Dan de klassieke sportvraag: wat
gaat er bij de finish door je heen?
Iedereen gunde jou ook die zege.
Juist ook vanwege je medische
voorgeschiedenis.
Wat heeft die winst met jou ge
daan?
Met die winst van de Alterna
tieve Elfstedentocht is je naam
gevestigd. Je zal er altijd aan
herinnerd worden.
Je werkt op de boerderij, helpt
mee bij de nieuwbouw van de
winkel en het kinderdagverblijf
op dit terrein en klust nog aan je
eigen huis. Merk je ergens dat je
nog profijt hebt van je geschie
denis als topsporter?
Kijk op de site bij /video
Oud-schaatser Niels
Mesu haalt herinneringen
op aan zijn grootste
overwinning
