Elke keer als journalist Max Moszkowicz (41) in de spiegel
keek, zag hij een vermoeide, vadsige man. Om de confron
tatie met zichzelf aan te kunnen, leefde hij lange tijd in een
roes van alcohol. Tot hij besloot: dat moet anders.
Drie grote gebeurtenissen kwamen
in 2015 in mijn leven bij elkaar. Ik haalde
mijn rijbewijs (op mijn 36ste), ik kreeg een
zoon en ik rondde mijn eerste echte grote-
mensendocumentaire af. Wij Moszkowicz
ging in de lente van 2016 in première. Het
was een spannende tijd. Al die gebeurte
nissen hadden invloed op elkaar. Geen rij
bewijs? Dan kun je het mooie nieuwe leven
niet rondrijden. Geen documentaire? Geen
geld en een tegenslag op carrièregebied.
In het eerste deel van het jaar 2016 galop
peerde ik onbevangen, vol trots op mijn
paard van euforie, de horizon tegemoet.
Maar toen het succes en het geluksgevoel
van het vaderschap waren bezonken, voel
de ik me steeds minder goed. Ik begon me
zorgen te maken over het moeizame leven
als zelfstandige creatieveling. Kan ik eigen
lijk wel zorgen voor mijn gezin? Kan ik wel
omgaan met de nieuwe verantwoordelijk
heid? Hoe pak ik het aan? De twijfels zorg
den ervoor dat mijn optimisme en gedre
venheid wegzakten. Als ik 's ochtends in
de spiegel keek, zag ik een onverzorgde,
vermoeide en enigszins vadsige man. Ben
ik dat? Wat is er met me gebeurd? Waar zijn
mijn jeugdigheid en ongebreidelde ener
gie? Waarom voel jij je zo rottig? Je hebt
toch alles wat je als man wil in dit leven?
Het decorum van de succesvolle film
maker strookte niet met het zeurende
klotegevoel dat zich steeds dominanter
manifesteerde. Ik zag die afkeurende blik
van mijn vrouw vanaf de bank heus wel.
Ik verschool mijn groeiende pens onder
een Starsky and Hutch-kabelvest en schoot
wortel, daar achter mijn bureau. Driftig
tikkend aan een van mijn 'grandioze',
kansloze plannen. Ik hoorde mezelf loze
beloftes stamelen. Over grote films en
mooie klussen. Terwijl ze bezorgd onze
kleine man wiegde.
Om die ongemakkelijke, confronterende
gevoelens te onderdrukken schonk ik maar
weer het zoveelste glas wijn in. De makke
lijke kortetermijnoplossing. Om de volgen
de dag wakker te worden met diezelfde
rotgevoelens, nog eens verergerd met een
flinke kater. Zodra die roes van alcohol,
liegen tegen mezelf en mijn vrouw was
uitgewerkt, voelde ik een nauwelijks nog te
onderdrukken behoefte om straalbezopen
Hormonaal
compleet
in de war
TEKST MAX MOSZKOWICZ FOTOS DANIEL COHEN
ZATERDAG 23 JANUARI 2021 17
