'Nee, ik
ben geen
masochist
maar
promotie
hoort erbij'
,,Nee, hij zit me niet in de weg, ik heb
niet meer te vertellen. Ik wil ook niet
meer vertellen.''
,,Dat was ook min of meer de afspraak.
Maar ik wil er ook weer niet omheen draai
en. Het hoort bij mijn leven. Ik heb zelfs
nog twee hoofdstukken over het ongeluk
geschrapt. De auteur heeft mijn vrouw
geïnterviewd, zij zit er vol van, wilde er
veel over kwijt. In overleg met haar heb ik
ook uit haar hoofdstuk nog veel geschrapt.
Namen, details.''
gebreid over schrijven in een boek?
,,Het is alleen wat ik erover kwijt wil, er
is nog zoveel meer over te vertellen. Dat
doe ik niet, ik laat veel details achterwege.
Eerlijk gezegd zit ik ook helemaal niet
op dat boek te wachten. Ik heb ermee in
gestemd, omdat ik hoopte dat ik aan jonge
mensen kon uitleggen hoe je een carrière
opbouwt en welke valkuilen je daarbij
kunt tegen komen.''
,,Nee, ik ben geen masochist. Maar promo
tie hoort erbij. Ik ben wel zeer selectief. Dit
is vooralsnog mijn enige interview voor
een krant, ik heb een radio-uitzending en
ben te gast bij Tijd voor Max. Ook omdat
ik Jan Slagter goed ken en weet dat ze er
netjes mee omgaan. RTL Boulevard vroeg
me voor een zoomgesprek van anderhalve
minuut, dat doe ik niet, want in zo'n
beperkte tijd kan ik nauwelijks iets over
het boek vertellen.''
,,Nee, omdat ik dat zelf ook nooit aan
de grote klok heb gehangen. Dat is niet
belangrijk, het was gewoon mijn taak
destijds. Mijn rugklachten zijn er waar
schijnlijk wel op terug te voeren. Ik ben
in Wijk aan Zee ooit drie uur in de kou
bezig geweest om twee jongens in zee
uit een mui te redden. Wat mij verbaasde
was dat niemand op het strand met me
meeging, het water in. Ik heb dat alleen
moeten doen. Dat was zwaar, mijn rug
is er scheef van gaan staan. Ik kreeg een
glaasje cognac als dank. En een nieuw
horloge van het Carnegie Heldenfonds,
omdat het mijne bij die reddingsactie
kapot was gegaan.''
,,Mijn jeugd ligt daar. En Willeke kwam
er vroeger ook met haar ouders, zij het
op een ander deel van het strand. Wij zijn
een aantal jaren terug in mijn geboorte
plaats Beverwijk gaan wonen omdat we
dicht bij het strand wilden zijn. Overigens
ben ik er slecht in om er gewoon maar
te liggen, Willeke vindt dat juist heerlijk.
Ik moet altijd bewegen, ik ga graag de
zee in.''
Meerdere keren komt het ongeluk in de
ArenA deze vrijdagmiddag ter sprake. De
operazanger gaat geen vraag uit de weg,
maar manoeuvreert zich in zijn antwoor
den telkens behendig en razendsnel uit
de 'gevarenzone'. Hij heeft zich er tegen
gewapend, zo verklaart Bakker. Een sterk
staaltje ontwijken: op de vraag hoe het
ongeluk nu nog impact heeft op zijn dage
lijkse leven, weet Bakker zijn antwoord op
onnavolgbare wijze te draaien naar een
lofzang op de Britse serie Peaky Blinders.
Voor het eerst antwoordt Marco Bakker
niet meteen. Hij wacht heel even. ,,Die
emoties zijn er natuurlijk, maar ik wil ze
wegdrukken.''
Dat brengt me in verwarring, want
de helft van het boek gaat over het
ongeluk. Ik had verwacht dat u er
hooguit één hoofdstuk aan zou wijden.
Waarom mag u niet in de pers over
het ongeval spreken, maar er wel uit-
U geeft ook interviews, is dat dan een
vorm van zelfkastijding?
In het boek staat ook hoe u als lid van
de reddingsbrigade op jonge leeftijd
van zeven mensen het leven redde.
Dat weet waarschijnlijk niemand. Mist
u daarvoor waardering?
De foto's bij dit interview zijn ook
gemaakt in Wijk aan Zee. Heeft u
daar een bijzondere band mee?
U toont geen emoties en geeft ont
wijkende antwoorden. Ik hoor ze aan,
maar ik voel intussen iets anders.
ZATERDAG 23 JANUARI 2021 13
