'In mijn
zwembroek
voel ik me
net een kerel
van 45, het is
ongelooflijk'
De meest gitzwarte bladzijde in mijn leven is
die van 31 oktober 1997. Op die dag veranderde
mijn hele leven. Het is ook de dag waaraan ik
het liefst niet meer herinnerd wil worden.
(passage uit Marco Bakker
Het complete verhaal)
,,Ik kan het niet meer terugdraaien, het
blijft een litteken. Maar ik wil vooruit. Zo
zit ik in elkaar, ik wil niet terug.'' Marco
Bakker (82) zit in zijn knusse huiskamer
in Margraten met een kop koffie aan de
ronde, houten eettafel. Hij benadrukt elk
zinnetje met een tik op het tafelblad. ,,Ik
wil léven, de nabestaanden moeten ook
kunnen leven.''
Het Ongeluk. Met een hoofdletter O.
Marco Bakker spreekt er nooit over. Al
helemaal niet met journalisten, maar ook
niet met zijn vrouw Willeke van Ammel-
rooy (76), niet met zijn zoon Richard (47),
vrienden of collega's. De avond waarop hij
met zijn Opel Omega op het parkeerdek
van de Amsterdam ArenA een 38-jarige
vrouw dodelijk verwondde, is een scheids
lijn in zijn bestaan. Er is een leven voor en
een leven na.
Bakker trad op 31 oktober 1997 met colle
ga-baritons Lieuwe Visser en Henk Poort
op tijdens een feest van auto-importeur
Pon in het stadion. Aan het eind van de
avond stapte Bakker op het parkeerdek
in zijn auto. Bij het wegrijden reed hij de
vrouw aan, die later overleed in het zieken
huis.
In de biografie van Harrie Nijen Twilhaar
die afgelopen dinsdag verscheen, kan de
zanger niet om het drama heen. Gedetail
leerd beschrijft hij wat er die dag gebeurde.
De tweede helft van het boek staat vrijwel
volledig in het teken van die noodlottige
vrijdag.
Vaak wordt er gezegd dat het goed is om op
het hoogtepunt van je carrière te stoppen. Ik
raakte daarentegen op dat hoogtepunt de
bodem. In amper enkele seconden was er niets
meer van mij als artiest over. Dat ene moment,
toen mijn auto zelfbepaalde welke richting er
werd gekozen, veroorzaakte zoveel leed dat dit
met geen pen te beschrijven is.
(passage uit Marco Bakker
Het complete verhaal)
Bakker deed een paar weken na het ongeval
zijn verhaal in De Telegraaf. Daarin vertelde
hij dat hij in de ArenA weliswaar alcohol
had genuttigd, maar in de middag en slechts
twee glazen. Ook vertelde hij dat de hoge
snelheid waarmee hij reed was te wijten
aan een defect in zijn cruisecontrol; zijn
auto was op hol geslagen.
De publieke opinie keerde zich na het
interview tegen Bakker, die met de advoca
ten van de nabestaanden overeenkwam dat
hij zich in de media niet meer zou uitlaten
over de dramatische gebeurtenis.
Het ontbrak Bakker aan bewijzen voor
de rechtszaak die zou volgen. In zijn bio
grafie schrijft de zanger over het volgens
hem halfslachtige technische onderzoek
van zijn auto. De bloedproeven die na het
ongeval werden afgenomen en duidden op
rijden onder invloed, waren in zijn ogen
onjuist uitgevoerd.
De rechter veroordeelde Bakker in juni
1998 voor dood door schuld tot 240 uur
dienstverlening en een jaar rijontzegging.
Omdat de bloedproef te laat was verricht,
kon Bakker niet worden veroordeeld voor
rijden onder invloed. De rechter liet het
wel meewegen: 'De verdachte verkeerde
ten tijde van het ongeval zodanig onder
invloed van alcohol, dat aangenomen
moet worden dat zijn vaardigheid, reactie
snelheid en beoordelingsvermogen daar
door negatief werden beïnvloed.'
Het is ruim 23 jaar later. Op deze winterse
vrijdag in januari bedekt een dun laagje
sneeuw het Limburgse land dat sinds
maart thuis is voor Marco Bakker en zijn
vrouw. ,,Aan het begin van de lockdown
verhuisden we vanuit Beverwijk hier
heen'', zegt Bakker in de carréboerderij in
Margraten waarvan het paar een gedeelte
huurt.
Op de achtergrond ratelt de koffie
machine, die verse bonen maalt. Achter
de ramen strekken zich weilanden uit,
dankzij de sneeuw nog idyllischer dan
normaal. ,,Graan, bieten, mais; allemaal
landbouw'', zegt Bakker. Achter de wei
landen begint het bos. ,,Het is daar heerlijk
wandelen.''
Bakker gaat gekleed in een donkere
polotrui, de mouwen opgestroopt. Hij is
82 jaar, je zou het hem niet geven. ,,Ik hoor
dat vaak: hoe kun jij nou 82 zijn? Dan kijk
ik in de spiegel en denk ik: ja, hoe kan het?
Maar het is echt zo. Ik merk het aan kleine
dingen. Ik heb geregeld last van mijn rug
en ik ben deze week geopereerd aan een
oog voor staar. Het andere volgt in februari.
In mijn zwembroek voel ik me net een
kerel van 45, het is ongelooflijk. Ik heb nog
enorme spierballen. Dat zit in mijn bouw,
mijn opa had dat ook. Hij was een zeeman,
half Spanjaard, half Zeeuw.''
Zijn autobiografie heet Marco Bakker -
Het complete verhaal. De ondertitel is niet
bij toeval gekozen. 'Het complete verhaal'
behelst zijn jeugd in Beverwijk, de oorlogs-
j aren, het begin van zijn loopbaan, zijn
romances, maar dus ook het ongeval dat
zijn leven zo heeft getekend.
De publieke opinie was destijds niet in
het voordeel van Bakker, om het zacht te
10
