Zogezien Gemeenten in lastig parket door toeslagenaffaire En wie staat er aan de lat voor de kosten? 'We kennen iedereen in de buurt schap. En we leven mee' Tot hun verrassing hoorden de Zeeuwse gemeenten dat het kabinet wil dat ze de schulden kwijtschelden van gedupeerden in de toeslagenaffaire. Sympathiek idee, maar is het wel doordacht? Afgelopen woensdag belde en appte Kamerlid Renske Leijten (SP) nog met 'zes, zeven, acht ou ders' die zijn gedupeerd door de toeslagenaffaire, vertelde ze bij het televisieprogramma M. ,,Ze zeiden: 'Help, want de schuldeisers staan aan de deur.' Ze leggen nu al beslag op geld dat er niet is." Dat was een dag na het Kamer debat over de affaire, waarin pre mier Mark Rutte meermaals excu ses maakte aan Pieter Omtzigt (CDA), dat andere Kamerlid dat zich - in de woorden van presenta trice Margriet van der Linden - als een pitbull in de kwestie heeft vastgebeten. En het was twee da gen na de belofte van staatssecreta ris Alexandra van Huffelen dat de gedupeerden niet alleen een tege moetkoming krijgen van 30.000 euro, maar dat ook hun schulden worden kwijtgescholden, zodat ze met een schone lei kunnen begin nen. Zo weerbarstig is de proble matiek dus. Nu het demissionair is, is het ka binet als een blad aan de boom om geslagen. Jarenlang werd deze zaak getraineerd, informatie werd ach tergehouden en onschuldige ou ders werden als fraudeurs wegge zet. Toeslagen werden teruggevor derd, waardoor velen in de financi ële problemen kwamen. De Rutte- doctrine, het besluit om gevoelige informatie rond bestuurlijke be sluiten niet allemaal vast te leggen, was in Den Haag al een gevleugeld woord geworden. Maar hij was nog niet afgetreden of de premier pleitte voor volledige openheid over alle besluiten die ministers en staatssecretarissen nemen. En er moet een streep door alle schulden van de uitgeknepen ouders. Draai van 180 graden Het is een sympathiek gebaar en beter laat dan nooit. Dat een draai van 180 graden nogal ongeloof waardig overkomt, zal Rutte niet deren. Hij heeft dat kunstje vaker geflikt en tot nu toe is hij er poli tiek niet slechter van geworden. Veel kwalijker is het als de nieuwe voornemens onuitvoerbaar blij ken. Uit de noodkreten die ouders bij Leijten slaken, blijkt al dat je niet van de ene op de andere dag kwaad in goed kunt veranderen. Als dat al niet lukt bij de instanties waarvoor je zelf verantwoordelijk bent, hoe denk je dat dan voor el kaar te krijgen bij partijen die ver der van je af staan? Van Huffelen heeft zelfs private partijen opgeroepen het voorbeeld van de overheid te volgen. Alsof het al vanzelfsprekend is dat ge meenten het voor elkaar weten te boksen. ,,Ik ben er helemaal voor dat we het vertrouwen in de over heid repareren, maar het verzoek om de lokale lasten van de gedu peerden kwijt te schelden, kwam voor ons wel als een verrassing", zei de Middelburgse wethouder Johan Aalberts afgelopen week. ,,Wij willen heel graag de mensen helpen", reageerde zijn Vlissingse collega Els Verhage. ,,Maar is het wel allemaal haalbaar en betaal baar?" Om te beginnen weten de Zeeuwse gemeenten niet om wie het gaat. Uit gegevens van de Be lastingdienst blijkt dat er op 31 ok tober vorig jaar 109 gedupeerde ouders in Zeeland waren. De ge meenten kennen die mensen niet, want vanwege de privacy mogen hun gegevens niet zomaar worden uitgewisseld. Het is dus de Belas tingdienst die de mensen moet oproepen zich bij hun gemeente te melden. Ondertussen zijn er mis schien meer gedupeerden bekend. Vanwege de mededeling van Van Huffelen denken degenen die zich melden wellicht dat hun schulden meteen worden kwijtge scholden. Dat is nog maar de vraag. Mochten ze een schuld heb ben bij de gemeente of bij het wa terschap, is die dan gerelateerd aan de toeslagenaffaire? Grote kans na tuurlijk dat mensen daardoor hun lasten niet meer konden opbren gen, maar wat als ze het al veel lan ger financieel moeilijk hadden? Ontstaat er dan geen rechtsonge lijkheid met Zeeuwen die om een andere reden in de schulden zit ten? En wie staat er aan de lat voor de kosten? Zelfs als het Rijk bij springt, kost de uitvoering de ge meente geld, gaf Verhage aan. Het idee is sympathiek, maar als je ge meenten opzadelt met onuitvoer bare besluiten en verwachtingen wekt die je niet kunt waarmaken, wordt het vertrouwen in de over heid niet gerepareerd maar juist verder ondermijnd. sen, prachtige natuur." Hij laat een foto zien die de makelaar op zijn site had gezet, een wit huis met daarvoor een pergola met een Witte Regen in bloei. Een sprookje, vonden ze. En zo voelt het ook. Horen ze erbij? Walter van Damme (1959) en Carla De Rijcke (1960) knikken instemmend. Ze wonen in de boerderij net aan de andere kant van de Westlangeweg. Carla: ,,Maar we kennen iedereen in de buurtschap. En we leven mee." Vroeger was hun adres Ho- geweg 3, dat is veranderd in West- langeweg 11. 'Den Scheijdijck 1778 1978' staat er op de gevel van de schuur. Walter is geboren op de boerderij, Carla komt van Heille. Van het echte boerenleven is wei nig meer over: ,,We hebben zes schapen, waarvan één van de bu ren." Walter werkt bij het water schap, hij is verantwoordelijk voor het onderhoud van de zeewering van Knokke tot Doel. Tot de Deltawerken telde het ge hucht veertig huisjes. Daarvan zijn er dertig opgeofferd aan de dijk verzwaring. ,,In de jaren 70 en 80 kocht een Belgische makelaar alle woningen op. Hij liet ze wit ver ven en zette er een naam op." Een tijdlang was het bijna een Duitse enclave. Nu is de bewoning gemê leerd: Nederlands, Vlaams, Duits. Walter en Carla genieten van het buitenleven, 's Zomers zwem men ze als het hoog water is. Walter doet altijd mee aan de nieuwjaars duik bij strandpaviljoen 't Halve Maentje. He laas, corona, de laatste keer waren ze met vier doorzetters. meldt zich steevast bij het eetge- zelschap. Ton: ,,Je zorgt voor el kaar." Dat gevoel hebben Roy (1989) en Marissa (1987) de Jong ook. Ze zijn druk aan het schilderen en klussen op nummer 11. Pas twee weken ge leden kregen ze de sleutel. Zoon Timon van 4 trekt met een stok patronen in het grindpad voor het huis. Voor Roy en Marissa is het hun eerste huis op vaste bodem, tot nu toe woonden ze als gezin op hun in Breskens gelegen binnen vaartschip Rapide. Doordeweeks, als ze met zand geladen het Vlaamse achterland invaren, blij ven ze dat doen. In het weekend is Hogeweg hun thuis. Marissa: ,,Het is hier aangenaam, alle buren zijn al langs geweest, we kregen kaart jes in de bus, er werd gevraagd: moeten we de kliko buiten zetten, kunnen we helpen?" Roy: „Ik kom uit Sprundel. Daar zijn de men sen van nature wantrouwend naar elkaar. We kenden Breskens al goed, de hele streek eigenlijk. Goede horeca, vriendelijke men- GO ZATERDAG 23 JANUARI 2021 ERNST JAN ROZENDAAL Hogeweg tussen Breskens en Hoofd plaat, een witte en clave in het Zeeuws- Vlaamse land. FOTO'S RUBEN OREEL Walter van Damme en Carla De Rijcke Kijk op de site bij /video Walter van Damme en Carla De Rijcke: ,,Een Belgische makelaar liet de huisjes wit verven en zette er een naam op."

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2021 | | pagina 57