9
zaterdag 23 januari 2021
Verhalen van mensen liggen op straat. Een verslaggever en foto
graaf tekenen ze elke week op.
Tekst Joeri Wisse en foto Marcelle Davidse
Locatie: Voorhaven, Hansweert
Tijdstip: 12.30 uur
Ik klink misschien Amsterdams, maar
ben een echte Zeeuw. Op m'n zesde
verhuisde mijn vader van Middelburg
naar Amsterdam. Ik heb er 27 jaar ge
woond. Amsterdam was toen nog leuk. Je
kon op straat nog een geintje maken met
oliemannen en stratenmakers. Toen ik
getrouwd was en we een zoontje hadden
gekregen, moesten we ons huis in de In
dische buurt uit. De halve stad werd ge
sloopt. Ik kon een huis in Almere krijgen,
maar die ambtenaar kon niet garanderen
dat ik in de haven mocht wonen.''
,,Als je een Zeeuw bent, blijft dat altijd
in je hoofd zitten. We wilden onze jongen
ook niet laten opgroeien tussen de bui
tenlandse kinderen die om tien uur 's
avonds nog op straat zwierven. Ik zei: ik
ga terug naar Zeeland, kijken of daar iets
te doen is en een huis te krijgen is. Op het
moment dat hier de werf werd geopend,
verhuisden we naar Hansweert. Ik dacht
lang dat ik niet ouder dan vijftig zou wor
den. In die tijd klom je met laskarretje op
je rug een mast van twaalf meter in. Ik
was erg lenig, dat was vaak mijn redding.''
,,Ik woon hier nu zo'n 35 jaar. Toen ik
werkte kwam ik nooit aan de dijk. Daar
had ik geen tijd voor. Op een werf kun je
van 's ochtends zes tot 's avonds twaalf
uur werken. Ik maakte heel veel over
uren."
Scheldestraat
,,Een sociaal leven had ik bijna niet. Voor
mezelf vond ik dat niet erg, maar tegen
over m'n kinderen heb ik er nu wel spijt
van. Al die tijd wonen we in de Schelde-
straat, in een arbeidershuisje. Het liefst
zou ik verhuizen. Als je altijd gewerkt
hebt, wil je ruimte om wat te kunnen
doen. En ik heb alleen maar een klein
schuurtje. Maar m'n vrouw wil niet weg.
Zij woont er wel naar haar zin en dat is
het belangrijkste."
GO
VAN DE STRAAT
k was lenig, dat was vaak mijn redding
