Het gaat niet best met de visserij in Breskens
3
1
3
Het zat eraan te komen. Met de visserij in
Breskens gaat het al jarenlang niet best. Nog
slechts één professionele visser met een BR-
nummer is er actief. Het slotakkoord wordt de
verwachte sluiting van de vismijn. ,,De ziel
verdwijnt uit het dorp", zegt de ene visser. Een
ander is minder sentimenteel. ,,Als er maar iets
van de visserijcultuur overblijft." Hoe dan ook,
Breskens zal straks Breskens niet meer zijn.
HARMEN VAN DER WERF
obbie Verschel-
i ling (66) is 'the
last man stan
ding'. Hij is de
laatste beroeps-
1 visser die Bres-
Lkens nog rijk is.
Zijn schip, de BR 29, ligt in de ha
ven. Voorlopig gaat hij niet het
water op. Hij vist vooral op garna
len en het garnalenseizoen is nog
lang niet aangebroken. ,,In mei
komen de eerste garnalen, dan be-
gint het", vertelt hij, ,,en dan gaat
het door tot september, oktober."
Thuis aan het Molenwater in
hartje Breskens, op een steenworp
afstand van de Westerschelde,
schenkt zijn vrouw Marianne van
Voren de koffie in. Robbie heeft
zijn nette kleren aan. Hij hoeft
toch niet weg. En al blijft hij voor
lopig nog tegen de kant liggen,
vrijwel elke dag is hij op zijn kot
ter te vinden. Er valt altijd wel wat
te sleutelen. Marianne: ,,Zijn
schip is alles voor hem." Dat Rob
bie als laatste beroepsvisser de eer
van Breskens nog een beetje
hooghoudt, lag niet voor de hand.
Hij komt niet uit een vissersge
slacht. ,,Maar ja, toen ik begon, op
m'n achttiende, gingen zo veel
jongens uit Breskens vissen. Ik
had een paar jaar op de binnen
vaart gezeten, en ik heb nog een
tijdje in een snoepjesfabriek en
een visfileerderij gewerkt, maar
binnen zitten is niks voor mij."
In 1976, als Robbie een paar jaar
actief is als visserman, telt de vis
sersvloot van Breskens nog zo'n
dertig schepen, volgens het stan
daardwerk Breskens en de visserij
van Frans Meijaard, Reggie Colijn
en Wilma Valk uit 2013. 'Per schip
werken er minstens vier man aan
boord', melden zij. 'Dat betekent
alleen al 120 man op de vissers
schepen, plus nog de mensen die
in de visserij op de wal werken'.
Het zijn de gouden jaren van de
visserij, de jaren zeventig van de
vorige eeuw, niet alleen in Bres
kens, maar in alle Nederlandse
vissersplaatsen. ,,Het was heel
aantrekkelijk om te vissen", blikt
Robbie terug met enige heimwee.
,,Je verdiende poen zat en had de
vrijheid. Ze lieten je gewoon vis
sen, zo veel mogelijk. Dat is
enorm veranderd. Nu heb je een
enkelband om, willen ze je con
stant volgen en alles van je we
ten."
GO ZATERDAG 16 JANUARI 2021
De vismijn in Breskens in vol bedrijf. Nog wel, want de toekomst ziet er somber uit. foto peter nicolai
Met de vis verdwijnt
de ziel uit Breskens
LEES VERDER OP PAGINA 4
