'Ik heb nooit
een spuit in
mijn huid
hoeven zetten
om er een
beetje
florissant uit
te zien'
de gasten - of ze in vorm zijn - en de tijd.
Soms gebaarde de opnameleider dat we
moesten afronden, terwijl ik nog niet was
waar ik zijn wilde. Dat is de makke van de
talkshows van nu: ze duren anderhalf uur.
Daardoor zit er geen enkele tijdsdruk meer
op en kunnen de gasten eindeloos door
praten. Daarom vind ik opnemen, knippen
en monteren zo prettig.
Ik ben altijd bevoorrecht geweest met
de gasten. Van Brigitte Bardot en Bon Jovi
tot prins Philip en Jacques Chirac. Daar
deden we heel hard ons best voor. Het was
vaak: de aanhouder wint. We hadden een
producer die kaarten stuurde met verjaar
dagen. Ze belde de secretaresse van Henry
Kissinger zeven maandagochtenden achter
elkaar om 9 uur lokale tijd. Tot de vrouw
hard moest lachen en zei: 'Nu ga ik het
regelen.' Inmiddels hebben we een aardige
showreel (video-portfolio, red.). Mister
Speaker (John Bercow) van het Britse
Lagerhuis deed eigenlijk nooit interviews,
maar toen hij die namen zag, was hij om.
Ik ben altijd een rasvoorbereider ge
weest, wist vroeger bijna de antwoorden
al, maar nu kies ik alleen maar een gast als
ik denk: welke drie dingen wil ik echt
weten? Ik ga voor het gesprek. Acteur Peter
Ustinov en Oliver Sacks, de neuroloog,
schreven mij allebei een brief. Ze zeiden:
'This was not an interview, this was a conver
sation.' Dat is wat ik wil bereiken.''
Wat is de mooiste prijs die u
gewonnen hebt?
,,Ik was vereerd met de Televizier Oeuvre-
Ring dit jaar. Dat was totaal onverwacht,
net als de Emmy Award die ik kreeg als
producer van een programma met Hans
Liberg. Maar de grootste prijs voor mij is
de vrijheid die ik heb gekregen om dit
programma te maken van de omroepbazen
van de TROS en later AVROTROS. Er is in
veertig jaar niemand geweest die mij heeft
gevraagd: mogen we even weten wat je
gaat maken? Een unicum in Hilversum.''
Wat is het bizarste dat u de afgelo
pen veertig jaar is overkomen?
,,Ik denk dat het alweer zo'n dertig jaar
geleden is dat ik Cicciolina interviewde,
Italiaans parlementslid en pornoster. Het
gesprek was afgelopen toen Cicciolina
nog even haar borsten wilde laten zien.
De cameraman was zijn spullen al aan het
opruimen. Hij kon het nog nét filmen.
Daarop ontstond in de redactie een hele
discussie of we dat wel konden uitzenden.
Dat hebben we wel gedaan.
Ik bereidde Italiaanse interviews voor
met de heer Altervater, mijn leraar Itali
aans. Hij speelde dan degene die ik ging
interviewen. Omdat ik zes jaar Latijn heb
gehad, kan ik de taal goed verstaan, maar
om het helemaal goed te krijgen speelden
we dat interview vooraf al tien keer. Dat
was hilarisch, zeker toen hij Cicciolina
speelde. Hij nam het bloedserieus. Ik lag
op de grond van het lachen. Spaans leerde
ik met mijn broer toen we samen op een
appartementje woonden en hij ambassa
deur werd. Een Teleac-cursus op de zater
dagochtenden, twee jaar lang. Toen ik vorig
jaar weer eens een interview in het Spaans
had, heb ik een ouderwetse pick-up
gekocht en de elpees tevoorschijn gehaald.
Plus de cursusboeken die erbij zaten.''
Wat was uw grootste blunder?
,,Dat zijn er genoeg. Wat me te binnen
schiet is dat ik het commentaar deed bij het
Eurovisie Songfestival. De Nederlandse in
zending (Maribelle met Ik hou van jou; red.)
scoorde zo weinig dat ik, ervan uitgaande
dat de rest niemand interesseerde, door de
puntentelling heen bleef praten. Dat werd
mij niet in dank afgenomen. Ik mocht het
nooit meer doen.''
Welk interview is u het meest
bijgebleven?
,,Met Roald Dahl. Dat was het tweede
buitenlandse interview dat ik ooit deed.
Op locatie. Hij stond te boek als een bui
tengewoon narrige, lastige man. Dat bleek
aanvankelijk ook. Toen we binnen wilden
komen, zat hij aan de keukentafel met een
vriend of zes. Hij liet ons minutenlang in
de deuropening staan. Begon ik maar te
kuchen. 'Ah', zei hij, 'daar is interviewer
nummer duizend met duizend dezelfde
vragen'. Voor ik het wist zei ik: 'Ik zal het u
sterker vertellen, ik weet ook de antwoor
den al'. Dat had verkeerd kunnen aflopen,
maar Dahl pikte het waarna we als eersten
in zijn schrijvershutje mochten filmen. Dat
12
