Halleluja, er wordt geprikt!
10 ZEELAND
VLISSINGEN BOULEVARD VAN SCHOONHEID EN TROOST
De Boulevard van
schoonheid en
troost gaat over
mensen, hun
dromen, hoop,
plezier en hun
wanhoop. Het
Kunstpark aan de
Willem Klooslaan is
een prima plek voor
de Vlissingse editie
van de expositie.
Monnikenwerk
AAan de overkant van
het kunstpark staat
een voormalig school
gebouw met onder an
dere Kunstwerkplaats
Kipvis. Een belangrijke voorzie
ning voor de regio. Dat wordt be
nadrukt door het beeldenpark dat
onder leiding van Ko de Jonge
sinds 2012 vorm kreeg. Het is ge
noemd naar de bekendste dichtre
gel van Willem Kloos: 'Ik ben een
God in het diepst van mijn ge
dachten', de titel van een sonnet
over de spanning tussen wie je
wilt zijn en wie je bent, tussen
droom en daad. In dat speelveld
belichaamt kunst een onmisken
bare waarde.
Vier beelden staan er in het
park, tot stand gekomen in samen
spraak met bewoners van de wijk.
En nu is er dus ook de tijdelijke
Boulevard van schoonheid en
troost: 25 verkeersborden, beves
tigd aan lantaarnpalen. Het is een
heel andere wandeling dan die ik
vorige week maakte in Middel
burg. Hier een open ruimte rond
de watergang, met wat bomen en
struikgewas, kleine flats en rijtjes
huizen uit de jaren 60 aan de ene
kant en recentere, vrijstaande wo
ningen aan de andere kant. Een
rustige plek, als je je tenminste af
sluit voor het passerende verkeer.
De omgeving voegt hier visueel
weinig toe. Maar indirect speelt hij
toch mee. Een aantal werken is -
net als in Middelburg - door de na
tuur geïnspireerd en het contrast
met de versteende omgeving
wordt daardoor benadrukt. Een
sterk voorbeeld is de sfeervolle
foto van een subtiel verlicht bos
die Bob Pingen voorzag van een
tekst die commentaar geeft op de
dichtregel van Kloos. Het werk
drukt het verlangen uit om op te
gaan in de natuur. Het hangt te
genover de zuilensculptuur die
Pingen lang geleden maakte als
entree voor de wijk.
De prints op de borden lenen
zich prima voor subtiele beelden,
zoals de tekening van Michiel
Paalvast. Kloos denkt zich een
God, Paalvast oppert de mogelijk
heid om in je verbeelding een wer
kelijkheid te creëren. Op een paar
plekken is de kunst direct onder
een regulier verkeersbord ge
plaatst. Zo wordt het verschil tus
sen een eenduidig bedoeld sym
bool en een gelaagd beeld bena
drukt. Dat wordt mooi duidelijk
bij Petra Rouwendal: een foto van
een klassieke sculptuur van een
halfnaakte vrouw, op de rug ge
zien. De sculptuur is aangetast
door de tijd, de vrouw die model
stond al eeuwen dood, net als de
cultuur waaruit haar beeltenis
voortkwam. Een subtiele verbeel
ding van vergankelijkheid.
De Vlissingse editie kent relatief
veel toegankelijk tekenwerk. Met
zijn interpretatie van de geboorte
van Venus zet Andre Smits een
boeiend betoog neer over schoon
heid, kunst en leven. Magdeleen
van Eersel tekent in rake lijnen een
doolhof waarin mensen op zoek
zijn naar hun bestemming, terwijl
Boris Peters in één tekening een
heel stripverhaal oproept dat zich
Bob Pingen: Dieu il fait si doux
près de toi.
A Michiel Paalvast: Beauty is all
around us and consolation is right in
front of us.
in de duinen vlakbij zou kunnen
afspelen. Zijn bijdrage sluit goed
aan bij de oorspronkelijk in lino
snede uitgevoerde Duiker van Ben
Vranken (t 2019). Naast lichtheid
is er ook kunst met een zware la
ding zoals Ademtocht van Leon
Riekwell. In zijn zwart-wit com
positie roept hij naast leven en
dood, ook de tegenstelling op tus
sen zwart en blank.
De Boulevard van schoonheid
en troost gaat over mensen, hun
dromen, verlangens, hun hoop,
hun plezier, hun levenslust en
hun wanhoop. De schoonheid zit
hem in de kracht van het verbeel
den, de troost in het delen van er
varingen, waardoor je je minder
alleen voelt in een wereld die naast
schoonheid ook behoorlijk wat
gruwelijks te bieden heeft.
Er wordt gevaccineerd! Het
kon niet snel genoeg zover
zijn, het begin van het einde
van de coronacrisis. Ik denk dat
veel mensen bereid zijn God op
hun blote knietjes te danken als de
ellende maar voorbij is. Of ze nu
gelovig zijn of niet.
God danken, loven en prijzen is
iets waar (vol) evangelie gemeen
ten goed in zijn. Er wordt met
hartstocht gemusiceerd, gezongen,
in beweging gezet, al dan niet met
gesloten ogen of handen ten hemel
geheven. Voor aanwezige gelovi
gen kan het een enorme boost ge
ven aan hun geloofsbeleving. Ook
het 'horen bij' een gemeenschap
wordt door samen te zingen sterk
ervaren. Maar nu gelovigen niet
meer bij elkaar komen en aan het
streamen zijn geslagen, hoe is het
nu gesteld met praise
Patrick Jongepier, drummer bij
'Glorious OKP': ,,Onze band heeft
begin oktober een eerste online
sing-in op YouTube geplaatst en op
17 januari spelen we in een 'dienst'
voor jongeren van de Ontmoe-
tingskerk in Middelburg. Publiek
en samen zingen motiveert en
geeft een geweldig gevoel.
Thuis naar een viering kijken is
ook heel anders dan in een ge
meente samenkomen. Evangeli
sche mensen zijn heel flexibel en
ze kunnen veranderingen wel aan,
denk ik. Maar op zondagmorgen
met z'n tweeën op de bank kijken
en luisteren naar een viering
tsja, dat is heel anders dan erbij
zijn. Je zit daar dan toch maar met
je ochtendhoofd voor de tv."
Joshi van Veen, voorganger bij
Rafaël in Goes, vindt het een inte
ressant vraagstuk. Hoe ervaar je
verbondenheid met God en ge
meente vanuit de huiskamer? ,,Nu
vieringen online zijn werken we,
meer dan bij live vieringen, met
een draaiboek en zijn we bijvoor
beeld bezig met de spanningsboog.
Kritiek op evangelische mensen is
nog weleens dat ze zo consumptief
zijn, gericht op het halen van een
fijne ervaring. Dat verandert nu,
we raken meer gericht op wat we
kunnen brengen. Voor online vie
ringen kiezen we meer ingetogen
liederen en er komen nieuwe ritu
elen, online een kaarsje branden,
bijvoorbeeld."
Tortelduif
Sela, een landelijk bekende band,
meldt op haar site: 'Sela schrijft lie
deren voor de kerk van nu'. ,,De
band kun je best als graadmeter
zien voor ontwikkelingen. Dat zij
nu zingen: 'als alles duister is
dat was eerder ondenkbaar." Al rap
wisselen Joshi en ik liedteksten uit.
'Een tortelduif in de woestijn, ver
laten en verloren, zo leef ik hier lijd
dorst en pijn, wie zal er naar mij
horen komt uit mijn koker en
wordt door Joshi beantwoord met
'Nog voor wij woorden hebben,
hebt Gij ons in het oog'. Joshi ver
wijst naar Klaagliederen, een wei
nig gelezen deel in de Bijbel en hij
vraagt zich af hoe passend en heil
zaam het is nu juist je teleurstel
ling te uiten, hardop uit te spreken
waarvan je baalt. 'Weeklaag in de
nacht jammer tot aan de ochtend,
stort je hart uit als water, ten over
staan van de Heer' citeert Joshi uit
Klaagliederen 2. Dat past bij het
hier en nu, vinden we beiden.
Maar de evangelical in hart en nie
ren leest een hoofdstuk verder:
'Toch geef ik de hoop niet op, want
hieraan houd ik vast: Genadig is de
Heer: wij zijn nog in leven!' Is aan
bidding, zoals in evangelische
kring wel wordt beweerd, dan toch
een levensstijl?
zaterdag 9 januari 2021
Borden vol dromen en verlangens
Nico Out
Recensie
Remembrance van Petra Rouwendal is onderdeel van de boule
vard van schoonheid en troost in Vlissingen. foto s nico out
T/m 1 maart. Boulevard van
schoonheid en troost. Willem
Klooslaan, Vlissingen. Catalogus
te bestellen via decreetcon-
creet@zeelandnet.nl
José Baars
José Baars schrijft wekelijks
over religie en kerken in
Zeeland. Kijk voor haar blog
op pzc.nl/monnikenwerk
