M
Judobond staat voor aantal moeilijke keuzes
23
ploeg Jumbo-Visma, fietsen voelt op deze manier meer als hobby dan als werk
,,Ik heb er weleens over gedacht,
maar het is nooit heel dichtbij ge
komen. Het gebeurde wel om me
heen. Het was onderdeel van de
sport, dat je soms dacht: als ik dus
echt zo goed wil worden, dan
hoort dat erbij. Maar gelukkig had
ik de juiste mensen om me heen.
Louis Delahaije, Jantje Boven. Die
zeiden: 'Helenaal niet! Dat gaat
dus niet gebeuren. Het wordt be
ter, er komt een bloedpaspoort.'
Dat is ook zo geweest. Mannen als
Thomas Dekker, die afgleden, heb
ben er misschien ook wel voor ge
zorgd dat een heel andere genera
tie zijn keuze niet zo gemaakt
heeft. Als je jong bent en jouw ver
trouwenspersonen adviseren je
om wel die kant op te gaan, dan
moet je sterk in je schoenen staan
om het niet te doen."
Neem de Tour van 2010, waar
renners die vóór jou eindigden
zijn betrapt of geschrapt. Dat
kostte je misschien wel dat po
dium waar je het net over had.
,,Zo werkt het niet. Je kunt het niet
terugdraaien. Dat is geen handige
manier om deze sport te bedrij
ven. Ik heb weleens een jaar gehad
dat ik zo in de rondte reed, dat ik
het een ander niet gunde. Dat ik
dacht: waarom wint die wel en ik
niet? Zo wil ik niet denken. Ik ben
sowieso wel meer zen dan een jaar
of tien geleden."
meer zou doen. Ik ging niet meer
voor klassementen rijden, maar
richtte me op etappes. Dat ging
best aardig. Ik won een rit in de
Vuelta en werd tweede in een
Touretappe en in een Girorit.
Maar toen kwamen die anderen,
Primoz, Steven Kruijswijk. Bij de
ploeg hadden ze mannen nodig
die hun kansen wilden opofferen
voor hen. Die weten hoe het
werkt, die zelf top 10 hebben gere
den. Toen ze me vroegen of ik dat
zag zitten, heb ik ja gezegd. Ik
vond het een mooi idee."
Doping? Ik heb er ooit
wel over gedacht,
maar gelukkig had ik
de juiste mensen
om me heen
,,Je doet het heus ook een beetje
voor je eigen voldoening. Dat je
ziet dat er nog maar twintig man
over zijn als je werk erop zit. En ik
krijg veel waardering van de kop
mannen. Er zijn ook genoeg mo
menten dat ik die mannen onder
druk zie staan. Dan denk ik: het is
niet zo erg dat dat mijn rol niet
meer is. De negatieve kantjes van
mijn vak zijn minder geworden.
Het voelt alsof ik mijn hobby uit
oefen. Na het aflopen van mijn
contract zou ik nog twee jaar ver
der willen en dan zien we wel hoe
de vlag erbij hangt. Dan ben ik 37."
,,Niet echt. Ik ga geen ploegleider
worden en wéér tweehonderd
dagen van huis zijn. Tegen die tijd
zie ik het wel. Ik zal waarschijnlijk
meer fietsen dan nu, want dan
hoef ik geen verplichte rustdagen
meer te houden. Ik wil dwars door
Japan fietsen, van Noord- naar
Zuid-Oregon, ik wil naar Patago-
nië. Verder ben ik er niet mee be
zig. Er is een oud gezegde: als de
renner over stoppen nadenkt, dan
is hij eigenlijk al gestopt. Dus ik
blijf voorlopig gewoon aan fietsen
denken."
diesel. Al heb ik het altijd wel
moeten hebben van lang aanklam
pen en doorharken. De wieler
sport is ook veranderd. Er zijn
meer jongeren en lichte manne
tjes, de watts per kilo zijn wel wat
omhooggegaan. Ik ben op mijn
scherpst 71 kilo. Daar kwam je eer
der nog wel mee weg, maar nu ben
je dan toch aan de zware kant.''
was net gestopt, er waren er niet
veel die een klassement konden
rijden. Ik wilde het heel graag,
waar we ook reden. Polen, Califor-
nië, de Vuelta. Nu zou er mis
schien anders met dat jonge talent
worden omgegaan. Iets rustiger,
met iets meer perspectief. Maar ik
ben ook blij met de kansen die ik
kreeg. Zelf heb ik nooit gedacht
dat ik wel even een grote ronde
zou winnen. Ik dacht dat het po
dium wel haalbaar was, als het een
beetje mee zou zitten. Dat heeft
het niet altijd gedaan. Vooral mijn
beenbreuk was serieus: mijn rech
terbeen is nog altijd een centime
ter korter dan het linker.''
,,Het was mooi geweest als er nog
meer gelukt was, maar ik ben wel
trots op wat ik heb bereikt. Ook
met de rol die ik nu heb, in dienst
van anderen. Ik sta er nog, ik fiets
nog. En met veel plezier. Ik denk
dat ik zeker aan het begin van mijn
carrière keuzes heb gemaakt die
anderen anders hebben gemaakt."
,,Ja. In de tijd dat ik prof werd, was
het nog een stuk gewoner dan nu.
Als ik als jong kuiken de verkeerde
kant op was gewandeld, had mijn
carrière er heel anders uitgezien.''
,,Tien jaar terug genoot ik alleen
als de resultaten goed genoeg wa
ren. En als het goed genoeg was,
richtte ik me op het volgende re
sultaat. Ik gaf mezelf niet de tijd
om ervan te genieten. De omscha
keling ging een beetje vanzelf,
denk ik. Er zijn momenten ge
weest waarop ik dacht: bekijk het
even. Maar uiteindelijk kom je er
toch achter dat dit het leukste is
om te doen. Ik geniet van het trai
nen, van de koersen, van ander
mans resultaat. Dat wil ik nog wel
een paar jaartjes doen.''
,,Ik zat er laatst over na te denken
tijdens een training, of dat ooit
nog eens zou lukken. Een paar jaar
geleden dacht ik juist dat ik dat
,,Het is topsport, gewoon topsport.
Klaar", zo herhaalt Cor van der
Geest meermaals. De voormalig ju-
dobondscoach wil er maar mee
zeggen: topsport is hard, strijd
hoort erbij, er moeten nou eenmaal
keuzes gemaakt worden en laten
we daar vooral niet moeilijk over
doen. Maar als het aankomt op de
Nederlandse olympische judo
ploeg, lijken die keuzes lastig. Gaat
Henk Grol straks naar Tokio voor
een kans om na Anton Geesink ge
schiedenis te schrijven in het hol
van de leeuw, of wordt het Roy
Meyer?
De World Masters in Doha is al
tijd al een prestigieus toernooi,
maar aankomende week is nog be
langrijker dan anders. Er zijn een
paar judocategorieën in Nederland
zeer sterk bezet. Dat geldt voor de
zwaargewichten Grol en Meyer,
maar ook voor de klassen tot 70 en
78 kilogram. Kan Kim Polling op
voor revanche na de mislukte Spe
len van Rio, of mag Sanne van Dijke
debuteren? Krijgt Marhinde Ver
kerk de kans op een olympisch slot-
stuk van haar lange carrière, of
word het Guusje Steenhuis?
Het is een luxeprobleem, laat dat
duidelijk zijn, zegt Marjolein van
Unen. Dat heeft ook zijn voordelen:
,,Als er op het laatste nippertje wat
gebeurt, heb je meteen een goede
vervanger.'' De voormalig bonds
coach is net als Van der Geest erva
ringsdeskundige. ,,Ik heb de keuze
een paar keer heel lastig gevonden,
daar ben ik eerlijk in. Maar je weegt
altijd af, soms op gevoel: wie kan
van de toppers winnen? Wie kan
verrassend zijn? En voor die keuze
moet je zeker niet weglopen, daar
moet je heel duidelijk in zijn."
Duidelijkheid over meetmomen
ten is er; de Nederlandse judoka's
hebben er dit jaar na Doha nog
twee: in februari in Tel Aviv bij de
Grand Slam en in april bij het EK.
Daarna bepaalt een selectiecom
missie wie de grootste kans heeft
op succes in Tokio.
De leek kan zeggen: zet de kandi
daten tegenover elkaar en laat het ze
samen uitvechten. Of zoals Van der
Geest een recent voorbeeld van de
olympische selectie in Japan aan
haalt: ,,Daar staan de nummers 1 en
2 van de wereld elkaar uit te wonen
in een golden score van tien minu
ten." Maar zo werkt het hier niet.
Van Unen: ,,Henk en Roy zijn niet
overal nummer 1, zij zijn geen we
reldkampioen. Het gaat erom wie
de grotere resultaten kan halen.
Wie is de grootste kanshebber om
andere toppers te verslaan?''
zaterdag 9 januari 2021
Heb je overwogen om doping te
gebruiken?
- Robert Gesink
Is het leuk, rijden voor een
ander?
Heb je al nagedacht over een
carrière na het fietsen?
Je was nog niet binnen bij de
profs of je werd al opgezadeld
met de druk van het kopman
schap. Jij moest en zou een
grote ronde gaan winnen.
,,Dat was ook de tijd. Er was niet
heel veel, in Nederland. Boogerd
Tussen de tegenslagen door heb
je stiekem veel gewonnen.
Dan doel je op doping.
Waarom is dat?
Droom je nog weleens dat je
met je handen in de lucht over
de finish rijdt?
De strijd om op de Olympische
Spelen te komen is in het judo
soms groter dan die tijdens de
Zomerspelen zelf. Maandag be
gint in Doha het eerste van de
laatste drie Nederlandse selec
tiemomenten.
Lisette van der Geest
Rotterdam
Cor van der Geest. foto pim ras
