De dag begint bijna en draagt beloftes
in zich, nieuwe avonturen, tegenslag
misschien, maar ook mooie dingen. De
berm is een beetje wit van de lichte nacht
vorst. En dan zie ik, dwars door de takken
van de kale bomen heen, een volmaakte
oranje bol tevoorschijn komen.
Mooie winterdagen hebben we hier in
Nederland niet zoveel. Maar op heldere
dagen als vandaag is de schoonheid van
de buitencategorie. Ik kijk uit over een
weiland met schapen. De warmte van
hun wollen vacht dampt in het tegenlicht.
De hemel boven me kleurt van zachtroze
naar goudgeel. Als beroepsreiziger verlang
ik al maanden naar nieuwe avonturen
in het buitenland, maar nu even niet.
Zodra de laatste slierten nevel zijn
verdwenen en het daglicht het landschap
heeft ingekleurd, ga ik terug naar de
boerderijlodge, een modern appartement
dat in een 19de-eeuwse boerenschuur is
gebouwd. Er staat een ontbijt klaar met
producten uit de directe omgeving: melk,
yoghurt, eieren, brood en kaas van boer
Olde Olthuis uit een verderop gelegen
boerderij in Beuningen.
Er zijn geen vastomlijnde plannen voor
de dag. We hebben alle tijd.
Nooit eerder was Nederland zó mooi als
tijdens het afgelopen coronajaar. Bloggers,
vloggers, reisschrijvers en programma-
makers buitelden over elkaar heen om het
eigen land op te poetsen tot de prachtigste
plek op aarde. Ik vond dat op z'n minst
nogal naïef. Nederland is mooi. Nu en toen
we nog zorgeloos in het vliegtuig stapten
voor een weekendje Barcelona of een rond
reis door Zuidoost-Azië.
Op social media zag ik een overdaad aan
foto's voorbijkomen waarbij Nederland
als een avontuurlijke bestemming werd
gepresenteerd. Compleet met aardse tinten
(dankjewel filter) en de suggestie van uit
gestrektheid, wildernis en eenzaamheid.
Maar hoe fantastisch mooi Nederland ook
kan zijn, die leegte klopt niet. En het idee
van woestenij nog minder.
ZATERDAG 9 JANUARI 2021 39
