1
10 NIEUWS
(fS
KOUDE WINTERS UW REACTIES
Frank
Poorthuis
IN QUARANTAINE
TWEEDE GOLF, DAG 107
In januari 1945 woonden we in
Schiebroek. Het was koud, er lag
veel sneeuw. Op 11 januari werd
mijn zusje geboren. Omdat mijn
moeder niet genoeg borstvoe
ding had, moesten mijn broertje
van 8 jaar en ik, 9 jaar, met de
slee naar een boer aan de Bo-
mendijk om melk te halen. Aan
het eind van de Adrianalaan, net
over de spoorlijn, zaten een paar
Duitsers in een gecamoufleerd
hokje op wacht. Ze lieten ons
door. Maar op de terugweg
moesten we van één van hen de
melk inleveren. Ik ben inmid
dels 85 en ik weet niet alle de
tails meer precies, maar dit ver
haal zit nog altijd in mijn hoofd.
Mart Mulders-Muller
Medio februari 1979. Veendam.
We liepen met onze dochter op
de slee op straat. Er lagen soms
metershoge sneeuwbergen. De
wegen en trottoirs waren niet of
nauwelijks zichtbaar. Ineens
kwam buurman Rob eraan rij
den, in zijn auto. Hij moest no
dig naar zijn kantoor in Gronin
gen voor belangrijke zaken, ver
telde hij. Wij zeiden dat dat on
mogelijk was en wezen naar de
2 meter hoge sneeuwberg een
stukje verder in de straat. Rob
zei dat hij hier wel doorheen
kon rijden. Hij draaide zijn auto
raam dicht en gaf gas. Hij reed
keihard op de sneeuwberg af en
toen baf, een enorme klap.
Stond er een geparkeerde auto
onder de sneeuw. Gelukkig was
er alleen blikschade en man
keerde Rob niets.
Dick de Waard
Ik herinner me mijn eerste zoen
op de bevroren Kralingse Plas in
Rotterdam. We zaten op de stei
ger van huisje 89, kranten onder
je gebreide trui tegen de kou,
polkabrokken, koek-en-zopie. Ik
ben nu 81, was toen 16 jaar en in
de zevende hemel.
Tineke van de Water
Het is winter 1973/1974. Ik zit in
militaire dienst in Leiden. We
worden 's morgens 5 uur uit bed
gehaald voor een mars met volle
bepakking. Het is erg koud,
daarom dikke kleding en hand
schoenen aan. Totdat de ser
geant ziet dat één van de maten
geen handschoenen aan heeft.
Was-ie vergeten. ,,Iedereen
handschoenen uit. Eénheid van
tenue'', schreeuwde de sergeant.
U begrijpt dat wij niet blij waren
met de 'maat'!
Cees de Graaf, lichting 73/5
Mijn verlangen naar echte win
ters heeft vast te maken met het
feit dat ik geboren ben in de
barre winter van februari 1954.
Mijn ouders woonden toen op
het werkeiland Lelystad (nu Le
lystad-haven). Toen het IJssel-
meer dichtvroor, was er geen
verbinding meer met de vaste
wal, want de boot - die de ver
binding onderhield met Harder
wijk en waar mijn vader kapi
tein op was - kon niet varen.
Omdat de dokter complicaties
verwachtte bij de bevalling
werd mijn moeder per helikop
ter naar het ziekenhuis in Er-
melo gebracht. Na mijn ge
boorte kwam hij op de schaats
om mij te bewonderen.
Jenny Duijf-Flobbe
In de winter van 1963 was ik 8
jaar. Samen met mijn ouders en
mijn jongere zusje zijn wij over
het dichtgevroren IJsselmeer
van Friesland naar Noord-Hol
land gereden. Op het ijs stonden
agenten het verkeer te regelen,
verkeersborden wezen de goede
weg. Onvoorstelbaar, maar de
foto's die mijn ouders toen
maakten zijn het bewijs dat het
echt gebeurd is! In diezelfde
winter reed mijn vader als een
van de weinigen de Elfsteden
tocht uit. Vraag niet hoe hij het
voor elkaar kreeg, maar hij pres
teerde het!
Tjitske de Jong
13 jaar. De aanhoudende zware
sneeuwval samen met de strie
mende noordoostenwind
maakte een metershoog
sneeuwduin voor de ingang van
ons huis. Mijn vader had een
pad gemaakt, waardoor ik sa
men met broers en zussen tus
sen twee sneeuwwanden door
naar buiten liep. Dagelijks werd
er sneeuw geruimd en leegde
mijn moeder de aslade om de
gladheid op het pad te bestrij
den. 18 januari bij min 18 graden
Celsius begon mijn broer Walter
zijn Elfstedentocht. Hij heeft
niet de finish gehaald. Van de
9294 toerrijders haalden er 69
de eindstreep.
Lisa Dijkstra - van der Veen
ders om koeien te verlossen. Na
een twee uur durende keizer
snede bracht dezelfde shovel mij
weer terug. Dat was nodig om
dat de weg inmiddels weer was
volgesneeuwd. Ik reed twee
maanden met sneeuwkettingen
en bracht 's morgens de kinder
arts naar het ziekenhuis in As
sen.
Wim van Baalen
Op 2 januari 2003 keerden wij
terug van vakantie. We nader
den Parijs om 14.30 uur, sloten
aan in een file en stonden al snel
stil, drie rijen dik. Motoren wer
den uitgezet, jassen gingen aan,
en het werd later en later. Nie
mand wist wat gaande was,
maar de weg was een grote ijs
baan. Rond 22.00 uur doofde
langzaam alle autolichten, veel
mensen gingen slapen: een si
nistere sfeer, zo'n bomvolle weg,
maar doodstil. Rond 02.30 uur
werden we gewekt door gendar
mes die op de ruiten bonkten,
we konden weer gaan rijden. Bij
het eerste tankstation stond de
volgende file, bij de wc's.
Puck Banens Vink
Ik ben geboren op 5 januari 1956.
Er was in Rotterdam woning
nood. Mijn ouders woonden
driehoog op zolder bij vrienden.
Ik was net geboren en sliep in
mijn wiegje bij het raam.
's Nachts stak er een sneeuw
storm op en volgens de overle
vering lag er 's ochtends een laag
sneeuw in mijn wieg. Het raam
had overal kieren. Overblijfsel
van de oorlog. Het is goed afge
lopen. Ben, in prima gezond
heid, inmiddels 65.
Caroline Weggemans- van Dilst
In de winter van 1979 was ik
praktiserend veearts in Drenthe.
's Nachts reed ik met een grote
shovel voor mij uit naar veehou-
In de winter van 1963 woonde ik
op het Abbegaasterketting, een
buurtschap in Friesland. Ik was
Ik was in 1962 dienstplichtig mi
litair. In december begon het al
te sneeuwen en de temperatuur
zakte tot -20°C. Dan stond je in
je eerste grijs, een prikkende
Engelse stof die wel de kou
doorliet, buiten in de houding.
Na het kerstreces lag de sneeuw
zo hoog, dat exerceren niet kon.
Het water in je veldfles bevroor
tijdens het lopen. We moesten
met onze kleine pioniersschop
omliggende dorpen rond Grave
bevrijden, want er kon geen ver
keer meer door. En dat voor 1,25
gulden per dag!
Hans Cammenga
Ik herinner mij vooral de ijs
koude winters van zo'n vijftig
jaar terug, toen ik mijn vader al
tijd hielp in de melkwijk. Wij
hadden een melkzaak op Sint
Marten in Arnhem, zeven kin
deren. Iedereen hielp mee. Ik
kan me niet anders dan ijskoude
winters herinneren. Elke och
tend heel vroeg, tegen 05.00 uur,
zaterdag 9 januari 2021
GO
Ik overdrijf niet: honderden verha
len stuurde u over de koude win
ters, waar u (nou ja, meestal dan)
naar terugverlangt. Prachtige her
inneringen, gevoelige anekdotes,
mooie beschrijvingen. Natuurlijk
kunnen we ze niet allemaal afdruk
ken. Ik hoop dat u zich kunt war
men aan de verhalen van de ande
ren. Reageren:
frankpoorthuis@dpgmedia.nl
Op het ijs
stonden agenten
het verkeer te regelen
