12 NIEUWS
TERUGBLIK VERDRONKEN SURFERS
Vanuit zijn strandpaviljoen kijkt Hans van den Broek uit op de klotsende
golven bij het noordelijk havenhoofd van Scheveningen. Het is de plek waar 11 mei
Sander, Joost, Pim, Mathijs en Max in de schuimende branding omkwamen. ,,Het
was een van de zwaarste periodes in mijn leven, maar ook een van de mooiste.''
We zijn erg
dankbaar
dat we een
rol mochten
vervullen.
Al deden
we ook
maar wat
s»'
r.
|te,
%r
Scheveningen
ls Hans van den
Broek vanuit The
Shore over het
strand en de zee
uitkijkt, waait er
een stevige en
gure december
wind over het strand. De paviljoens
langs de boulevard zijn gesloten. In
The Shore staat het meubilair opge
stapeld en zorgen infraroodverwar-
mers voor een aangename tempera
tuur. Voor het raam hangt nog een
handjevol wetsuits, ten teken dat The
Shore een echte uitvalsbasis is voor
surfers. In de zomer wordt hier les
gegeven aan jong en oud. Zeker afge
lopen seizoen liep het storm.
Gelegen bij de noordzijde van de
havenmonding, bevindt The Shore
zich met onder andere Aloha en Wij
op het deel van het strand dat speci
aal is aangewezen om te surfen. Pre
cies op die plek gaat het op 11 mei van
dit jaar vreselijk mis. Gevangen in het
schuim dat tegen het havenhoofd
steeds verder wordt opgeklopt, ko
men Sander (38), Joost (30), Pim (24),
Mathijs (23) en Max (22) om het le
ven.
Van den Broek is op dat moment
aan de zuidkant van de haven aan het
surfen, waar van een schuimlaag
nauwelijks sprake is. Nadat hij uit zee
komt, wordt hij gebeld dat het aan de
andere kant van de havenmonding
mis is. ,,Op een gegeven moment
wordt duidelijk om wie het gaat. Ik
was er heilig van overtuigd dat er
niets aan de hand was met deze boys.
Zij surften hier al twintig jaar, gaven
surfles en waren zo goed getraind.
Hen overkomt niks."
Hij gaat naar The Shore om daar sa
men met anderen het nieuws rond
de zoektocht af te wachten. ,,Stapje
voor stapje krijg je in de loop van de
avond steeds meer informatie en
komen puzzelstukjes bij elkaar." Drie
surfers worden door hulpdiensten
uit het water gehaald. Twee van hen
redden het niet, één wordt in allerijl
naar het ziekenhuis gebracht. De
reddingsoperatie gaat onverminderd
door, al blijft onduidelijk naar hoe
veel vermisten er nog gezocht wordt.
Boten varen af en aan en een helikop
ter speurt vanuit de lucht mee en
gebruikt de rotorbladen om het
schuim weg te blazen.
De volle omvang van het drama
wordt pas de volgende ochtend dui
delijk. Dan blijkt dat er inderdaad
nóg drie surfers vermist zijn. Twee
van hen worden die dinsdag gevon
den. De zoektocht naar Mathijs zou
nog drieënhalve week voortduren.
,,Het is echt alsof er een film voor je
ogen wordt afgespeeld, waar je zelf
weinig invloed op hebt."
The Shore is intussen verworden
tot een herdenkingsplek. Familie
leden en vrienden komen er samen
om binnen de veilige muren van de
strandtent hun verdriet te delen. Bui
ten worden bloemen gelegd door
bekenden van de slachtoffers, door
surfers, Scheveningers en iedereen
die het verdriet voelt van het afgrijse
lijke drama.
,,We zijn erg dankbaar voor de rol
die we mochten vervullen. Al deden
we ook maar wat, we hadden er na
tuurlijk geen idee van en moesten
het ook nog combineren met de coro
namaatregelen. We hadden niet
voorzien wat hier zou gebeuren. Pim
gaf hier wel surfles, Joost en Sander
belden we af en toe als we plotseling
iemand nodig hadden. We hadden
met alle drie nog heel veel contact,
maar die jongens waren alweer met
andere projecten bezig, waaronder
Gezond Aan Zee. Daar waren ze alle
drie actief. Ik dacht dat daar meer de
focus zou liggen dan bij ons."
Bedevaartsoord
,,Maar de buurman van Wij, het pa
viljoen hiernaast, belde op dat er bij
ons bloemen werden neergelegd.
Daarna werd het bord met de vijf vis
sen aan de zijkant opgehangen. En zo
werd het plotseling toch een soort
bedevaartsoord. Het kwam allemaal
zo samen.Het brengt natuurlijk wel
verantwoordelijkheid met zich mee
als je je locatie zo openstelt, vanwege
corona. Niemand wilde dat het een
'superspreader' wordt.
,,Tot aan de diensten zijn we hier
twee weken lang elke dag naartoe ge
gaan. We hebben hier nog met een
stel vrienden geslapen met Sander de
avond voor de dienst. Natuurlijk is
dat intens, maar het is op dezelfde
manier intens als er binnen je familie
iemand overlijdt en mensen bij je
thuis komen. Er is voor mij geen ver
schil tussen hier en thuis en dan is
het logisch dat je de deur openzet en
samen de rouwperiode in gaat. Het is
fysiek vermoeiend, maar emotioneel
voelt het goed. Binnen gingen de
emoties vrijuit. Dat heeft erg gehol
pen. Als familie hebben we het met
z'n allen doorstaan. Het was een van
de zwaarste periodes in mijn leven,
maar ook een van de mooiste, als je
kijkt hoe het mensen verbindt en
hoe je het gezamenlijk verwerkt. Ik
had het niet op een andere manier
willen ervaren. En nog steeds. Het is
nog niet voorbij. Ik heb nog steeds
wekelijks contact met de ouders."
-
m ai*.
maandag 4 januari 2021
GO
^uMntiMK L_B
;v
*.»•-.■
Leden van de KNRM hebben lang moeten zoeken naar de jonge
surfers die in het schuim waren verdwenen. foto anp
Vrienden maakten als eerbetoon grote witte vissen op de rotsen
bij het havenhoofd. foto jurgen huiskes
'Ik denk elke dag
aan die j ongens'
Bart Lelieveld
- Hans van den Broek
f
1
fli m^ÊÈMÊkm -
WW
M
I lNMNtf£te -
mm
