inspanning. En het bijbehorende triomfan
telijke is me ook vreemd. Wij wandelaars
zijn daar veel te bescheiden voor, met ons
nobele, verheven karakter. Een verlegen
sul, bedoel je, zegt m'n geweten, en gelijk
heeft het, zoals helaas zo vaak.
Los van dat steek je hoe dan ook maar
bleekjes af naast de uithijgende duur-
sporters en snelfietsers, op wie zelfs 23.456
stappen geen indruk maken. Geeft niet,
want door te wandelen ontstijg je zulke
competitiedwang en jaloezie. En een boel
andere ongemakken eveneens. Echt erge
dingen zijn te hoog gegrepen, maar het
dagelijks klein leed verdwijnt binnen een
half uurtje stappen. Lopen zet spieren en
bloedcirculatie in beweging, waardoor de
hersens op gang komen en soepel uit hun
zorgelijke cirkelgang stappen om alles eens
met een heldere blik van een zonniger kant
te bekijken. ,,En als je thuiskomt, ben je
een ander mens.''
Maar dat andere mens moet niet gaan
willen rennen of hardfietsen, want inten
sief sporten vreet alle aandacht op, biedt
geen ruimte om de zorgen op een rijtje te
zetten en aan de kant te vegen.
Wel heeft het andere mens een nieuw
probleem. De te spannende overhemden
waar alles mee begon slobberen me om het
lijf en hangen samen met al m'n prachtige
vintagejasjes in de kast om er niet meer uit
te komen. En waarschijnlijk blijft dat zo,
want tweedehands kleertjeswinkels liggen
op flink wat stappen afstand.
Wel merk ik dat ik meer snoep. Ik gaf nooit
veel om zoeternijen, nu vormen ze een ge
vaarlijke verleiding. Gelukkig zijn er dadels
en vijgen, die al in geringe hoeveelheden
de snoeplust stillen. Een appeltje voor de
dorst blijkt ook goed tegen de honger. Het
adagium 'wat je niet in huis haalt kun je
ook niet opeten' moest ik eerst als geloofs
belijdenis prevelen wanneer ik langs de
lekkere winkeltjes liep, hun etalages vol
geladen, nu wandel ik ze achteloos voorbij.
Man kann auch ohne, zei Marlène Dietrich
over seks, en dat blijkt ook voor druipend-
vette calorieën te gelden. Denken aan al het
geld dat je ermee bespaart helpt daarbij
trouwens enorm. Gierigheid is zo'n gekke
eigenschap nog niet. Met wat training
bleek m'n schraapzucht groter dan m'n
vraatzucht.
,,En nu doorpakken'', spoort een vriend
aan. Hij rent honderd kilometer. Een paar
keer per week. Verder is het een aardige
jongen, en zoals onze wederzijdse vriend
de psychiater zegt: ,,Als het te erg wordt
heb ik er wel een pilletje voor. En op zolder
nog een dwangbuis.''
De rennende vriend daarentegen legt
mij op de divan voor een ernstig gesprek.
Wandelen is een begin, legt hij uit, maar
nu moet ik verder. Verder en sneller. Want
met wandelen mis je de pijn en de uitput
ting en de voldoening die dat geeft. Andere
sporters verkondigen hetzelfde lijdens
evangelie. Je bent kapot, en daardoor en
daarna voel je je beter dan ooit.
Ja, knik ik braaf, maar geen haar op m'n
hoofd. Het fijne van wandelen vind ik juist
dat gebrek aan lawaaierige, zweterige
"w...
Dik en dun
Sinds Nicolaas
Klei verslingerd
is aan de stap
penteller vlogen
de kilo's eraf.
Rechts Nicolaas
in gevulderde
tijden, in 2018.
De slankwandelaar
verschijnt bij Uitge
verij Zoetzuur (€15).
ZATERDAG 2 JANUARI 2021 31
