O
0
CD
H
O
Verslaggever Annemieke van Dongen was hoogzwanger toen
haar vader ongeneeslijk ziek bleek. Daarna kwam corona.
7
'U heeft
een lelijk
probleem, meneer
Van Dongen', zegt
de arts in het
ziekenhuis
De arts in het Catharina ziekenhuis
in Eindhoven kijkt mijn vader door
dringend aan. ,,U heeft een lelijk pro
bleem, meneer Van Dongen'', zegt
hij. Terwijl de arts op de scan de tu
mor en uitzaaiingen in mijn vaders
buik aanwijst, voel ik in mijn buik de
baby schoppen. Ik kijk naar mijn va
der, die naast me zit. Hij kijkt vol on
geloof naar de kluwen vlekken op het
computerscherm. In zijn ogen wellen
tranen. Zijn buik, die altijd gespierd
was door het werken in de tuin, uren
op de tennisbaan en nooit aflatende
stroom klusprojecten, is opgezwollen
door de tumor. De second opinion
van de Eindhovense arts bevestigt
wat de oncoloog in Breda twee we
ken eerder had geconcludeerd: een
behandeling is niet meer mogelijk.
Alleen een palliatieve chemokuur
valt te overwegen. Er is een kans dat
chemo de agressieve cellen nog
een tijdje in bedwang houdt.
Maar, waarschuwt de arts: ,,Ze
komen terug.''
Verslagen verlaten we de
spreekkamer. Hoewel pre
mier Rutte die maatregel pas
vijf dagen later zal afkondi
gen, geeft de arts ons geen
hand. Beleid van het zieken
huis, verklaart hij verontschul
digend. Het is woensdag 4 maart.
Afgelopen week zijn in Brabant de
eerste coronapatiënten naar het zie
kenhuis gebracht. Ik volg alles minu
tieus. Als buitenlandverslaggever
schrijf ik al sinds januari over het
mysterieuze virus in China. Steeds
vroeg ik de experts die ik inter
viewde of wij ons ook zorgen moeten
maken. Nee, zeiden ze: er zijn geen
directe vluchten naar Wuhan.
Maar toen volgden uitbraken op
cruiseschepen, in Italië. Zondag, drie
dagen geleden, werd de eerste Neder
landse patiënt opgenomen bij wie de
besmettingsbron een raadsel was: zij
was niet in China, op een cruiseschip
of in Lombardije geweest. Dat bete
kent, concludeerde ik, dat het vi
rus hier ook al rondwaart. Het
Amphia ziekenhuis in Breda,
waar mijn vader onder behan
deling is, zag zich al direct ge
dwongen om een afdeling te
sluiten. Die nacht sliep ik
slecht. Horrorscenario's
F spookten door m'n hoofd,
beelden van Nederlandse en
Wuhanese ziekenhuizen mix
ten. Dat ik naar het ziekenhuis
moest om te bevallen, door een
gang die vol lag met stervende coro
napatiënten. Dat mijn vader niet aan
de chemo kon vanwege overbelasting
van het Amphia. Dat hij weer een in
terne bloeding kreeg, maar de ambu
lance dit keer niet op tijd was.
donderdag 31 december 2020
2020, een jaar
dat we vooral
door corona
nooit zullen
vergeten.
De afgelopen
weken schre
ven onze
verslaggevers
verhalen over
grote en
kleine gebeur
tenissen, over
verdriet en hoop,
over ruzie en
over liefde in het
nieuwsjaar dat
nu bijna achter
ons ligt.
Met baby Jonas en mijn man Arjan op bezoek bij mijn zieke vader. privéfoto
De dood en het
nieuwe leven in
den van corona
LEES VERDER OP PAGINA 8
1
