eer voor zorgman Jaap
Koninklijke
BEVELANDEN EN THOLEN 5
ZORGONDERNEMING NEL EN KEES STOPPEN
Bijna tien jaar
vormden ze een
opvallend duo in
Wolphaartsdijk. In
het dorp runden Kees
Catsman en Nel
Bouwhuis zorgon-
derneming 'Eigen
Richting'. Nu zoeken
ze de rust op in
Zeeuws-Vlaanderen.
Het is voldoende om
zinvol bezig te zijn
Dat doen ze niet zonder
het in Wolphaarts
dijk goed achter te la
ten. Voor de twee me
dewerkers die op het
laatst nog bij 'Eigen Richting'
werkten, is een mooie nieuwe plek
gevonden. ,,Als dat niet was ge
lukt, hadden we echt niet kunnen
stoppen'', zegt Nel (57).
Het was Kees (67) die het zorg-
bedrijf pakweg twaalf jaar geleden
opzette, samen met zijn zoon Pie-
ter-Jan. Eigen Richting was toen
nog gevestigd in 's-Heer Abts-
kerke. Pieter-Jan is er na korte tijd
mee gestopt. ,,Hij rijdt nu door
heel Europa om bandjes naar op
tredens te brengen'', zegt Kees.
,,Een prachtig bestaan, al staat het
nu op een laag pitje.'' Korte tijd la
ter kwam Kees in contact met Nel.
,,Nota bene via Hyves'', zegt hij la
chend. Het klikte tussen de twee,
zowel op het zakelijke als persoon
lijke vlak.
Van lieverlee ontstond de wens
om voor Eigen Richting een
nieuwe stek te zoeken, zodat alles
op één locatie zat. Destijds lagen
de plekken waar medewerkers ac
tief waren - loods, land en dorps
huis - nog verspreid van elkaar.
Toen Nel op Funda stuitte op een
voormalige aannemerswerkplaats
aan de Papeweg in Wolphaarts-
dijk, centraal in het dorp, was Kees
niet meteen dolenthousiast, maar
na een bezichtiging draaide hij bij.
,,We zitten hier midden in de
maatschappij'', zegt hij. Nel knikt.
,,Maar wel op een rustige manier.
In Goes zou het anders zijn.''
In Wolphaartsdijk was Eigen
Richting sinds 2011 een plek waar
mensen met een sociale, emotio
nele of maatschappelijke beper
king in onder meer de biologische
moestuin of houtwerkplaats kon
den werken of zich konden be
kommeren om de zwerfboeken-
kast. Met name de moestuin was
een plek waar medewerkers dik
wijls tot zichzelf kwamen. Kees
vertelt: ,,Toen ik er een keer met
iemand aan het werk was, vroeg
hij of hij het misschien alleen
mocht doen, omdat hij er zo rustig
van werd.''
Dagbesteding
Waar de nadruk in de beginperi
ode vooral lag op 'arbeidstraining',
met als doel het uitstromen naar
een reguliere baan, kwam later het
aspect van dagbesteding meer op
de voorgrond te staan. Kees en Nel
hebben in dat opzicht altijd per
medewerker bekeken wat de wen
sen en mogelijkheden waren. Ze
zochten de balans tussen uitdagen
en grenzen respecteren. ,,Elk mens
heeft een glazen plafond'', legt Nel
uit. „Sommige mensen willen daar
doorheen breken, maar soms geeft
het ook gewoon rust om te zeggen:
prima, je hoeft er niet doorheen.
Het is voldoende om zinvol bezig
te zijn.''
Desondanks zijn heel wat men
sen vanuit Eigen Richting naar
een betaalde baan gegaan. De al
lereerste cliënt, hij had een combi
natie van adhd en autisme, is nu
vrachtwagenchauffeur. Een ander
is stuurman in de binnenvaart. Nel
en Kees hebben altijd geprobeerd
maatwerk te leveren. Toen een
medewerker een opleiding 'sociale
vaardigheden voor de horeca'
wilde volgen, heeft Nel de taaie
lesstof helemaal omgeschreven
naar zijn niveau. Er werden zelfs
rollenspellen opgevoerd. ,,Dan
speelde ik de lastige klant'', blikt
Kees terug.
Zak met oliebollen
Eigen Richting werd in Wol-
phaartsdijk al snel opgenomen
door de inwoners. Op een bepaald
moment gingen de medewerkers
het bushokje aan de Papeweg on
derhouden. ,,Toen we de eerste
keer bezig waren, stopte een
vrouw om te vragen wat we aan
het doen waren'', herinnert Kees
zich. ,,Even later stopte ze weer en
werd door het autoraam een zak
met lekkere oliebollen aange
reikt.''
Hoe graag ze hun werk ook de
den, toen Eigen Richting tijdens
de eerste coronagolf twaalf weken
gesloten moest zijn, merkte het
tweetal de rust wel erg fijn te vin
den. Kees wordt een dagje ouder,
Nel kwakkelt met haar gezond
heid. Toen er ook nog een goed
bod werd uitgebracht op hun
pand, hakten ze de knoop door:
het is mooi geweest. Het koppel
zoekt de rust op van het Zeeuws-
Vlaamse platteland. Daar vonden
ze een mooie dijkwoning in de
buurtschap Ponte-Avancé. Ze la
ten alles goed achter. Zo wordt de
zwerfboekenkast voortgezet door
iemand in het dorp. De kast was
populair. ,,We leerden de vaste
klanten en hun voorkeuren zo
goed kennen, dat we soms op
voorhand al een stapeltje boeken
klaarlegden", blikt Nel terug. De
laatste medewerkers Van Eigen
Richting zijn al begonnen op hun
nieuwe stek. Kees en Nel trekken
binnenkort de deur aan de Pape
weg voor de laatste keer achter
zich dicht. Op naar 'de overkant'.
Voor alles wat hij heeft betekend
voor de (gehandicapten)zorg in
Zeeland is Jaap Hulstein uit Goes
benoemd tot Ridder in de Orde van
Oranje-Nassau. In de Geerteskerk
in Kloetinge werd hij donderdag
verrast door burgemeester Margo
Mulder.
Hulstein (68) was in 1998 mede-
initiatiefnemer van een nieuwe in
stelling voor mensen met een be
perking in Zeeland, namelijk Het
Gors. Hij was daar ook jaren be
stuurder.
Hulstein was ook betrokken bij
de komst van de AVG-poli in Goes
in 2012, de eerste in Zeeland. AVG
staat voor Artsen voor Verstandelijk
Gehandicapten.
De Goesenaar heeft zich verder
hard gemaakt voor onder meer het
verbeteren van de zorg voor men
sen met niet-aangeboren hersen
letsel in de provincie.
Momenteel is hij voorzitter van
de Protestantse Kerk Kloetinge en
vrijwilliger bij Stichting Lentekind
in Middelburg.
maandag 28 december 2020
BE
'Elk mens heeft een glazen plafond'
Rob Paardekam
Wolphaartsdijk
-Nel Bouwhuis
Rob Paardekam
Goes
Jaap Hulstein kreeg een lintje
uit handen van burgemeester
Margo Mulder. Links zijn vrouw
Wilma. FOTO MARCELLE DAVIDSE
Kees Catsman en Nel Bouwhuis in de houtwerkplaats, met zwerfboekenkast, van Eigen Richting. foto marcelle davidse
