Alsjeblieft, een gratis Buitenkansje
van de PZC
MEDIA CULTUUR 17
maandag 21 december 2020
honderd televisieseries en -programma's
(van Zeg 'ns Aaa tot Meiden van De Wit),
groeide voor generaties Nederlanders
tussen 1986 en 2010 uit tot dé Sinterklaas,
en bleef altijd actief op het toneel, ook de
laatste jaren nog.
Waarom toch? Dat vroeg een verslagge
ver van deze krant hem vorig jaar, toen hij
schitterde in Vogel, het toneelstuk dat
Thomas Verbogt speciaal schreef voor
Van der Vlugts 85ste verjaardag. ,,Ach,
ik heb de afwijking dat ik aandacht wil.
Die heb ik mijn leven lang gekregen, met
mijn werk op het toneel, in films en op
televisie. Ik wil erbij horen, het lijkt me
ontzettend lullig om uitgerangeerd te
raken. En ik tón het dus nog. Ik slijt wel.
Als je niet wilt slijten, moet je niet oud
willen worden. Maar ik slijt kennelijk
minder in het hoofd dan andere mensen.
'Het is een genade, meneer', zei een chris
telijke man vijf jaar geleden na een voor
stelling tegen me. Ik antwoordde: 'Dat
mag u wel zeggen, ja. Het is in elk geval
geen verdienste.'
,,Ik wil dus aandacht, maar ook een
beetje in de watten worden gelegd. Zo wil
ik gereden worden, van en naar de thea-
Als je niet wilt slijten,
moet je niet oud willen
worden. Maar ik slijt
kennelijk minder in het
hoofd dan anderen
ters, en niet meer dan drie keer per week
spelen. De dagen dat we niet optreden,
probeer ik niet vol te pleuren met al dan
niet lucratieve schnabbels. Dus het moet
een beetje rustig zijn, maar dat is een heel
verschil met helemaal niet meer spelen.
Met er niet meer bij horen, vergeten wor
den. Daar heb ik nog even geen trek in.''
Bram van der Vlugt wilde 95 jaar wor
den, vertelde hij in het interview in okto
ber. ,,Ik heb nog wat plannen, ook in het
werk.'' Maar het liep tragisch genoeg an
ders, door dat ellendige, nietsontziende
virus. Premier Rutte memoreerde vorige
week maandag in zijn televisietoespraak
al dat de ziekte 'iedereen hard kan raken'.
Zelfs Sinterklaas.
De enige echte.
komen van restverschijnselen bij mensen
die aan de beademing hebben gelegen,
dat moet me niet overkomen. Ik ben
banger dan in maart. Nu kom je niet meer
weg met: ach ja, misschien word ik maar
een beetje ziek. Dat zou kunnen, maar op
mijn leeftijd niet meer, denk ik.
,,De beangstigende situatie van vandaag
is er gekomen omdat de meeste mensen
gewoon schijt hebben aan de regels. Er
zijn heel veel mensen die het voor ande
ren verpesten, die niet meer bereid zijn
een stap terug te doen in het algemeen
belang. Dat mensen echt denken: ah joh,
flikker toch op met je regeltjes, ik begrijp
dat niet.''
Bombardement
Van der Vlugt voelde veel gelijkenis met
de beangstigende oorlogsmaanden, be
kende hij begin oktober. Zijn gezin werd
zwaar getroffen door het geweld. Zijn
Joodse moeder Ellen Stokvis werd afge
voerd naar Auschwitz, zijn ouderlijk huis
in het Haagse Bezuidenhout werd in
maart 1945 hard getroffen bij het Britse
vergissingsbombardement op de wijk,
waarbij ruim vijfhonderd doden vielen.
Samen met zijn broer, wijlen autojour
nalist Fred van der Vlugt, en huishoud
ster Sin moest hij een veilig heenkomen
zoeken. ,,Sin, Fred en ik liepen tussen de
puinhopen met dode lichamen en ge
wonden door naar Voorburg. Het was
gruwelijk, maar ik heb er nooit nachtmer
ries van gehad'', vertelde Van der Vlugt in
een zeldzaam persoonlijk interview over
de oorlogsjaren in het blad Aanspraak,
voor ex-verzetsmensen en oorlogsgetrof
fenen. ,,We liepen mee in een stroom
vluchtelingen op zoek naar een veilige
plek. Als ik op het Journaal vluchtelingen
zie lopen, herken ik dat gevoel van 'Waar
zijn we veilig?'''
Uit hetzelfde interview: ,,In de maan
den na de oorlog werden veel families
weer verenigd. Ik heb jarenlang de hoop
gehad dat mijn moeder nog ergens leefde
en zou terugkomen. Zeker in de eerste ja
ren vlak na de oorlog meende ik haar vaak
te herkennen in vrouwen die ik op straat
I zag lopen. Toen mijn vader in 1948 op-
I nieuw wilde trouwen, vroeg en kreeg hij
I van het Rode Kruis een officiële overlij-
3 densverklaring. Het was geen schok, maar
een bevestiging van wat we al langere tijd
vermoedden. Mijn vader wilde een
nieuwe start maken, dus werd ook niet
1 meer over het verleden gesproken.''
Na de toneelschool in Amsterdam ging
Van der Vlugt aan de slag als acteur. Hij
o speelde in ruim dertig films (van Flodder
in Amerika tot Gordel van Smaragd), bijna
Je kado staat nu klaar op pzc.nl/buitenkansjes
Met onze Buitenkansjes worden de feestdagen
extra bijzonder. En wij trakteren jou iedere
dag op een gratis kado! Het kado van vandaag
is een boekje met gebundelde columns van
Saskia Noort.
PC
44
Kado van vandaag
