O
0
CD
H
O
8 NIEUWS
Met dagelijkse vlogs van zorgmedewerkers toonde
het tv-programma Frontberichten dit jaar de rauwe
werkelijkheid van de coronacrisis. ,,De eenzame
dood is voor mij het absolute dieptepunt.'' Bedenker
en regisseur Geertjan Lassche blikt terug.
'Ik ging voor het
gebouw staan en
beeldde me in dat
ik een arts was'
Dennis Jansen
Een donkere avond in
mei. Martine, de rij
dende doktersassis
tente uit Oldebroek,
is onderweg naar
Zwolle. We zien beel
den op haar smart-
phone, die verticaal
wordt gehouden. De
snelweg, het schijnsel
van de lantaarnpalen, de opdoe
mende verkeersborden, terwijl
rechtsboven op het schermpje de be
kende streepjes staan van bereik, wifi
en batterij-inhoud.
Martine is op weg naar een vrouw
die net is overleden. De huisarts moet
officieel de doodsoorzaak vaststellen.
Haar man is in april overleden aan co
rona. De vrouw moest in qua
rantaine, kon de kinderen
niet meer zien en zat
de hele dag op haar
kamer. ,,Ze stopte
met eten en drin
ken, ze wou niet
meer", zegt Mar-
tine. Doodsoor
zaak? ,,De kin
deren van de
vrouw zeiden
bijna in koor te
gen de huisarts:
schrijf maar op: een
zaamheid."
Het is een van de vele
vlogs uit Frontberichten, het televi
sieprogramma dat vanaf 20 maart tot
de laatste dag van mei de rauwe wer
kelijkheid van de coronacrisis in de
huiskamers brengt. Dagelijks doen
ziekenhuismedewerkers, zorgverle
ners, uitvaartondernemers, politie
agenten, schoonmakers, leraren, die
renverzorgers en kroegeigenaren ver
slag 'vanaf het 'front'. ,,Die naam werd
geassocieerd met de oorlog. Zo had ik
er zelf nooit over nagedacht. We wa
ren als Nederland, als de wereld, in
een crisis beland. En we konden die
laten zien van waar het echt ge
beurde: het front", zegt bedenker
Geertjan Lassche (44).
Lassche staat in februari van dit jaar
in Los Angeles voor de opnamen van
Break Free, het programma waarin hij
jonge mensen portretteert die op
avontuur zijn geweest in het buiten
land en daar op tragische wijze zijn
omgekomen. ,,De eerste berichten
van een vreemd virus uit China sij
pelden door. Ik weet nog goed dat ik
om me heen keek en mensen, vooral
van Aziatische komaf, zag met
mondkapjes. Ik dacht: het zal wel."
Als hij terug is in Nederland ne
men de onrustbarende geluiden toe.
,,Je kijkt naar het nieuws. Naar bui
tenlandse zenders. Je ziet de beelden
in Italië. Dit was toch iets an
ders dan we dachten",
blikt de documentai
remaker terug. ,,Ik
had allerlei plan
nen. Aan het lus
trumseizoen
van Break Free
was ik in LA al
begonnen. Ik
zou dit jaar
weer naar de Hi
malaya gaan voor
een tweede berg-
film en een ander
project doen. Tegelijk
voelde ik dat er iets groots
stond te gebeuren. Dat we iets te
zoeken hadden in die ziekenhuizen.
Ik woon in een dorp waar best veel
verpleegkundigen wonen. De trend
was dat cameraploegen steeds lasti
ger de ziekenhuis binnenkwamen,
ook omdat je daar aan de leiband van
de afdeling voorlichting loopt. Toen
dacht ik: wat als we gaan vloggen?"
Begin maart reist Geertjan Lassche
af naar het ziekenhuis in Zwolle.
,,Voor een proefvlog. Ik ging voor het
gebouw staan met een telefoon. Ik
beeldde mij in dat ik een arts was,
naar buiten liep en verslag deed van
wat er binnen was gebeurd, daar
waar het publiek geen zicht op heeft.
Stel je nou eens voor dat we dit bin
nen zouden krijgen?"
En dan gaat het snel. Lassche polst
omroep BNNVara, waar enthousiast
gereageerd wordt. Een oproep op de
radio bij De Nieuws BV wordt beant
woord met een vlog van Gor Khat-
chikyan, een spoedarts uit Utrecht.
,,Allerlei schijven begonnen te
draaien."
Slagveld
Lassche noemt in het bijzonder de
naam van Sander van den Eeden,
hoofd Informatieve programma's bij
BNNVara. ,,Hij geloofde erin.
BNNVara en ook NPO 2, ze durfden
het aan. Dat was uniek. Binnen een
mum van tijd werd er een redactie
van twintig man samengesteld. Men
sen die ik niet kende. Met wie ik voor
het eerst ging samenwerken. En dan
alleen via Zoom en WhatsApp. Onze
WhatsAppgroep leek wel een slag
veld van een mitrailleur, zo snel werd
er getikt. Vlogs, spraakberichten, me
dedelingen, commentaren, alles
kwam binnen."
Op vrijdag 20 maart is de eerste af
levering van Frontberichten. Video
verslagen van mensen in de front
linie. Vanuit ziekenhuizen, intensive
cares, verpleeghuizen, tehuizen met
gehandicapten, maar ook vanuit lege
cafés, treinen en dierentuinen. De
korte reportages op het verticale
beeld van de smartphone maken in
druk. Een kaartje op de achtergrond
toont de plaatsen waar de filmpjes
zijn opgenomen. Met Frontberichten
'kijk je het monster corona echt in z'n
bek', constateert Lassche. Spoeddok-
ter Gor, longarts Wouter, gehandi
captenbegeleider Elsje, verpleegkun
dige Ellen, anesthesie-assistent Kim,
ze vertellen wat ze doen, wat ze den
ken en voelen. Ze worden characters.
Helden uit de zorg.
De beelden en verhalen, ze komen
op indringende wijze binnen. De
vrouw die plotseling afscheid moet
nemen van haar man. Zonder laatste
woorden, zonder laatste aanraking.
De mistroostigheid van de lege gan
gen. De verpleegkundigen in maan-
pakken. De ritten naar crematoria.
Tranen en troost als de zieken geen
bezoek mogen ontvangen en het
donderdag 17 december 2020
GO
2020, een jaar
dat we vooral
door corona
nooit zullen
vergeten.
Tot 31 decem
ber schrijven
onze verslag
gevers verha
len over grote
en kleine ge
beurtenissen,
over verdriet en
hoop, over ruzie
en over liefde in
het nieuwsjaar
dat nu bijna ach
ter ons ligt.
Vloggers namen
de kijker mee naar
de frontlinie van de
coronacrisis
- Geertjan Lassche, regisseur
Links naar rechts:
ic-verpleegkundige
Michelle, spoedarts
Gor, gehandicapten
begeleider Elsje, long
arts Wouter en anes-
thesie-assistent Kim.
Regisseur Geertjan
Lassche.
FOTO'S BNNVARA, DIK NICOLAI
1
