II
II
Ronnie Flex en
zelfgemaakte
kerstkaarten
7
Nuenen
Ze zouden morgen in hun
mooie kerstkleren naar school
komen om hun actie voor de
voedselbank te houden. Maar
de schooldeuren moeten
ineens dicht. Daarom haalde
OBS de Rietpluim in Nuenen
nog snel even wat activiteiten
naar de laatste lesdag van dit
jaar. ,,Ze zijn de voedselpakket
ten aan het versieren en hebben
kerstkaarten voor elkaar ge
maakt. Die brengen we maar
vast rond. Alles moet sneller,
maar het lukt'', zegt directeur
Erik Adema.
Intussen zijn alle voorberei
dingen in gang gezet om de
kinderen met genoeg spullen
naar huis te sturen. Vanaf groep
5 hebben alle leerlingen een ei
gen chromebook, die krijgen ze
mee. Voor de jongste kinderen
konden ouders er maandag ge
lijk een aanvragen. Les krijgen
de leerlingen van de Rietpluim
deze week niet meer. De school
heeft vandaag meteen weer
noodopvang. ,,We hebben de
afspraak gemaakt dat we alles
vóór de kerstvakantie regelen,
want die vrije dagen hebben we
echt nodig. Dus daar zijn we de
komende dagen mee bezig'',
zegt Adema.
Met name voor basisscholen
kwam de lockdown als een on
aangename verrassing. Weken
lang hing juist een sluiting van
middelbare scholen boven de
markt. Omdat basisscholen
nauwelijks een rol (lijken te)
spelen in de verspreiding van
Covid-19, dachten zij gewoon
open te kunnen blijven. Het ka
binet besliste maandag anders.
Als de scholen sluiten, blijven
meer ouders thuis.
Uit een peiling van de Alge
mene Vereniging Schoolleiders
(AVS) onder duizend schoollei
ders, blijkt dat 78 procent van
de scholen deze week geen les
meer geeft. Een derde is nog
niet goed voorbereid op een
nieuwe sluiting. Hoewel de
scholen van de eerste lockdown
hebben geleerd, moeten ze de
komende dagen nog van alles
regelen. Een op de vijf leerlin
gen heeft bijvoorbeeld geen
computer of tablet om school
werk te kunnen maken.
Pittige weken
Ouders bereiden zich voor op
pittige weken. Of ze nu willen
of niet; zij zijn weer de meester
en de juf als straks de kerstva
kantie voorbij is. En daar zitten
ook niet alle kinderen op te
wachten, weet moeder Lobke
Vlaming ,,Oh nee, krijg ik weer
die slechte juf!" was de eerste
reactie van haar dochter. Vla
ming moest er hartelijk om
lachen en geeft haar ergens
geen ongelijk. ,,Ik kan het niet
op dezelfde manier uitleggen
als hun juf.''
Nee, Vlaming koestert geen
warme herinneringen aan be
gin dit jaar toen leerlingen ook
weken thuiszaten. ,,Als je niet
in een cruciaal beroep werkt,
De kinderen zitten
hier echt niet op te
wachten. De teleur
stelling is enorm
heb je echt een probleem.
Thuiswerken met joelende kin
deren die ook kruissommen
uitgelegd moeten krijgen, is ge
woon heel zwaar. Gelukkig is
het maar twee weken. Daar
houd ik mij maar aan vast."
Toch zijn er ouders die er
heel positief instaan, zoals Ros-
witha Pieter. Maar ze beseft dat
ze makkelijk praten heeft. Zij
werkt twee dagen per week
buiten de deur in een verzor
gingshuis en heeft een grote
woning. Haar echtgenoot heeft
een eigen bedrijf en is flexibel
in zijn werktijden. ,,En dan is
het prima te doen. Met de
buren hebben we afgesproken
dat de kinderen de ene dag daar
les krijgen en de andere bij ons.
Zo maken we het onszelf nog
makkelijker."
Groep 7-leerkracht Thijs
Roovers weet dat het niet
overal zo eenvoudig is. Hij deed
maandagnacht geen oog dicht
door het besluit. ,,Ik vind het
echt erg. We waren net klaar
met het inventariseren van de
achterstanden en hadden voor
alle leerlingen plannen hoe die
weg te werken. Nu kunnen we
weer opnieuw beginnen. Die
kinderen krijgen achterstand
op achterstand. Ik word er echt
verdrietig van." En ook in zijn
klas werd het besluit met wei
nig enthousiasme ontvangen.
Roovers: ,,Die kinderen zitten
hier echt niet op te wachten. De
teleurstelling is enorm. Ik zag
het aan die gezichtjes."
Dat merkte ook Kelly Jansen,
leerkracht groep 7. ,,De kinde
ren balen. Ze zeiden: nee hè,
niet weer. Ze weten nu dat het
niet zo heel leuk is om thuis te
werken en hopen heel erg dat
het niet langer dan twee weken
duurt."
Op de laatste lesdag heeft de
klas van deze juf vooral leuke
dingen gedaan: een kerstontbijt
gegeten, spelletjes gespeeld en
een kerstfilm gekeken. Jansen:
,,En gelukkig hebben we ook de
klas nog kunnen opruimen.
Alle kerstspullen zijn weer uit
het lokaal verdwenen. We vie
ren het hier toch niet meer."
TWEEDE GOLF, DAG 83
De kinderen 's ochtends met dertig
pannenkoeken naar school gebracht.
Hun beste kleertjes aan. Toch nog
iets van een kerstgevoel creërend. Wonder
lijk en hoopgevend hoe die kleintjes zelf
altijd weer een lach tevoorschijn weten te
toveren. Of ze nou hun knietjes kapotvallen
of een feestmaal door hun neus geboord
krijgen. Een dikke knuffel en het leed is
weer grotendeels geleden. Was het leven
voor ons allemaal maar zo overzichtelijk.
,,Hou goed vast'', zeiden we en daar lie
pen ze de schoolpoort binnen, hun handen
stevig om de borden, een fles stroop er
bovenop. Op straat, voor de ramen van de
school, stonden we met andere ouders (af
stand, afstand) van ver naar binnen te glu
ren om nog een beetje sfeer op te snuiven.
Gek jaar, gekke wereld.
Op de terugweg namen we de route door
de binnenstad. De voorheen drukke bin
nenstad, moet ik zeggen. Ik deed voor me
zelf de quiz: essentieel-niet essentieel?
Welke winkels mochten nog open zijn,
welke niet? Fietsenwinkel, slijter, boekwin
kel, koffie-afhaal? Kroegen die kerstbomen
zijn gaan verkopen? Voor mij is de logica
niet altijd helder. Wel is duidelijk wat het
betekent dat achter steeds meer ramen nu
de bordjes 'te huur' opduiken. Kaalslag.
's Middags haalden we ze weer op, de
kleintjes. Afscheid van de klasgenootjes. Ik
wil geen zwartkijker zijn, maar je mag ho-
Achter steeds meer ramen
duiken bordjes 'te huur' op.
Dat betekent: kaalslag
pen dat het bij vijf weken blijft. Enfin, het
thuisonderwijs gaat weer beginnen. En
daar omheen werken. Zoals nu. Mijn 8-ja-
rige zit op de grond naast me, haar rug te
gen een kastje van mijn bureau, met de
iPad, doet een spelletje. Zo zal het weer we
ken gaan. Na het huiswerk natuurlijk hè,
beste juffen en meesters. Uit haar hoofd
rapt ze daarbij liedjes van Snelle en Ronnie
Flex. Kleine meisjes worden groot.
Even daarvoor vertelde ze aan de keuken
tafel nog over een van de laatste activiteiten
op school. Ze hebben kerstkaarten gemaakt
voor eenzame ouderen. 'Zoals papa', zei ze
met een vette knipoog naar haar moeder en
een grijns naar mij. Gaat de goeie kant op
met de humor.
Ze zit nog steeds op haar plekje bij mijn
bureau te gamen, als ik een half uur later
in een werkoverlegje met collega's het
nieuws van de dag bespreek. 'Corona,
corona, corona', mauwt ze me na, met van
die handjes die een mondje nadoen. Ze
heeft het er wel mee gehad. ,,Het heeft al zo
lang geduurd, pap!'' Wat kun je zeggen?
IN QUARANTAINE
woensdag 16 december 2020
GO
'Ze krijgen achterstand
op achterstand, hier
word ik verdrietig van'
Basisscholen hielden nog
snel hun kerstvieringen en
gaven de kinderen vast tas
sen vol werkboekjes mee.
Onverwacht hadden ze giste
ren hun laatste lesdag en zijn
ouders weer de klos, tot ver
driet van sommige kinderen.
,,Oh nee, krijg ik weer die
slechte juf!''
Raymond Boere
Ellen van Gaalen
-Thijs Roovers, leerkracht
Frank Poorthuis schrijft dagelijks over
het gezinsleven tijdens corona.
Reageren:
frankpoorthuis@dpgmedia.nl
Leerlingen van OBS de Rietpluim in Nuenen maken versneld hun kerstactie af voor de voedselbank. foto koen verheijden
Frank
Poorthuis
