WEER EVEN THUIS
9
Ook al is ze niet in Terneuzen geboren, toch is I neke Kay-van Assche een rasechte en
trotse Terneuzense. Niet gek ook, aangezien ze er al meer dan zestig jaar woont.
n
Het wiegje van Ineke en
haar broers en zus stond
in Amsterdam, omdat
vlak na de oorlog vader
Herman van Assche en
moeder Paula Luycks besloten het
Zeeuws-Vlaamse te verruilen voor
Amsterdam. Het gezin Van Assche
zou echter maar een tiental jaren in
de hoofdstad blijven. Vader Herman
werd er melkboer en werkte in de
weekenden in een ijssalon. Tot er
zich in 1958 een kans voordeed die
het jonge gezien niet kon laten lig
gen. ,,Mijn vader kon voor zichzelf
beginnen in Terneuzen. Zodoende
zijn we teruggekeerd naar de roots
van de familie, Zeeuws-Vlaanderen.
Mijn vader nam Lunchroom Koene
over, een zaak in de Noordstraat in
Terneuzen. De naam werd logischer
wijs veranderd in Lunchroom Van
Assche."
Toen het gezin in 1958 in Terneu-
zen arriveerde waren er al vier kinde
ren geboren. Twee jongens, Peter en
Ronald en twee meisjes, Ineke en In-
grid. In 1961 kwam hier met broer
Paul nog een vijfde kind bij. Voor de
ouders van Ineke een flinke klus,
want de zaak draaide intussen be
hoorlijk goed. ,,In die tijd was Ter-
neuzen nog een ontzettend brui
sende stad. Vooral op woensdagen en
zaterdagen was het heel erg druk. Het
winkelend publiek kwam altijd via
het begin van de Noordstraat en de
Die achternaam Kay
moest ik met enige
regelmaat uitleggen
Axelse brug binnen en velen stapten
bij ons in de zaak binnen. Als de win
keldag erop zat, was het overigens
niet gedaan met de drukte hoor. Bo
ven de lunchroom ging de bedrijvig
heid vrolijk verder. We hadden er
een grote zaal die door een schuif
wand in tweeën gedeeld kon worden.
Ideaal voor vergaderingen, feesten en
partijen." Zoals gebruikelijk in fami
liebedrijven duurde het niet lang
voor ook Ineke in de zaak kwam te
werken. Waar moeder in de keuken
stond en vader in de bakkerij, was de
bediening van klanten en de bijbeho
rende winkel in handen van Ineke.
,,Als kind ging ik naar de Heilige
Familieschool, waar veel kinderen
van middenstanders op school zaten.
Na het behalen van mijn vglo-di-
ploma (voortgezet gewoon lager on
derwijs) kwam ik in de zaak te wer
ken. Al snel maakte ik van allerlei bij
zondere dingen mee, zoals de feeste
lijke opening van onze verbouwde
zaal boven. Hoogtepunten waren al
tijd de braderieën, waar Terneuzen
om bekend stond. Een heftige ge-
wSTsim
f
9
7 00 I 4
DINGEN
beurtenis was een gigantische brand
bij meubelzaak Naeye in 1968. Ook
ons pand werd door de brand getrof
fen. Er was veel brand- en water
schade en een deel van het plafond
van de nieuwe zaal was verbrand. Ik
kan me trouwens ook nog een brand
bij Elopak in 1971 herinneren. Dat
weet ik nog goed, omdat wij de hele
nacht bezig zijn geweest om de
brandweer van soep, broodjes en kof
fie te voorzien."
Uiteindelijk zou lunchroom Van
Assche tot 1986 bestaan, waarna er
een vestiging van schoenenzaak van
Haren in het pand zou komen. Ineke
was op dat moment al enige tijd niet
meer werkzaam in de lunchroom. Op
papier althans, want ze werd nog re
gelmatig ingeschakeld.
,,In 1969 leerde ik mijn man, Ro
bert Kay, kennen tijdens het uitgaan.
Na ons trouwen in 1973 ben ik uit de
zaak gegaan. Ik heb daarna nog drie
jaar bij drankenhandel Citadel ge
werkt. Na de geboorte van ons eerste
kind ben ik helemaal gestopt met
werken. Al heb ik niet stilgezeten
hoor. Ik heb de (moeder-)mavo ge
daan en in het bestuur van de DOW-
dansclub en de NVVH (Nederlandse
Vereniging voor Huisvrouwen) geze
ten. Ook stond ik nog genoeg in de
lunchroom. Op drukke dagen werd ik
nog gewoon opgetrommeld om bij te
springen. Dat deed ik met alle ple
zier. Ook mijn oom Piet en tante
Nettie Baert werkten er veelvuldig.
De winkel werd op den duur trou
wens opgeheven om de lunchroom
verder uit te kunnen breiden." Waar
van Assche een gangbare naam is in
Zeeuws-Vlaanderen, was Kay dat een
stuk minder. Niet zelden moest Ineke
dan ook uitleggen waar haar achter
naam vandaan kwam. Hier zit trou
wens nog een mooi stukje familiege
schiedenis van haar man Robert ach
ter. „Roberts vader, Laurie, zat tij
dens de Tweede Wereldoorlog bij de
Britse marine. Tijdens de slag om de
Schelde bevond hij zich op een mij
nenveger op de Westerschelde. Ter
hoogte van waar nu DOW is, ont
plofte er een mijn naast het schip en
liep het averij op. Het schip werd ver
volgens naar Terneuzen gesleept. Het
was daar dat hij zijn vrouw Mia van
Opdorp leerde kennen. Zelf ben ik na
onze verhuizing in de jaren vijftig
nooit meer weggegaan uit Terneu-
zen. Ook mijn drie kinderen zijn hier
blijven wonen. Je kunt ons dus abso
luut een honkvaste familie noemen."
dinsdag 15 december 2020
GO
'We zijn nu een honkvaste familie'
Bas Dingenouts
-Ineke Kay-van Assche
W
M Ineke Kay-van Assche voor het pand waar vroeger lunchroom Van Assche zat. foto familiearchief
M1971: Ineke Kay-van Assche
voor de lunchroom aan de
Noordstraat in Terneuzen.
FOTO FAMILIEARCHIEF
Heeft u herinneringen aan uw
ouderlijke huis die u wilt delen en wilt
u weer even terug? U kunt uw verhaal
doen in 'Weer Even Thuis'. U kunt
contact opnemen met Ab van der
Sluis: 08801-30203,
chefnieuws@pzc.nl.
