éèdè
10 NIEUWS
IN QUARANTAINE
Bij mijn vrouw en mij is het plaatsen
van de kerstboom elk jaar 'echtschei-
dingswaardig'. Maar na acht jaar hu
welijk hebben wij de volgende modus
gevonden: zij koopt de echte boom, ik
haal hem uit de auto en zet 'm in de
kamer. Ik leg er zo snel als ik kan een
paar honderd lampjes in en maak me
uit de voeten. Daarna is mijn vrouw
aan de beurt en ze maakt de boom tot
een ware kerstboom met alle toeters
en bellen inclusief een mooie piek!
De kinderen? Die zien het schouw
spel gniffelend vanachter hun tele
foons aan.
- Gert-Jan Manders
Mijn vader, inmiddels 74, en ik gaan
nu zo'n twintig jaar naar het Kuinder-
bos om daar de mooiste boom zelf om
te zagen. Bij deze traditie hoort het
eindeloos keuren van de bomen, te
groot, te klein, te vol, te dun, totdat
we allebei onze keuze hebben ge
maakt en mijn vader overgaat tot het
hanteren van de zaag! Elk jaar koester
ik het moment waarop we gezamen
lijk dat aangewezen veld betreden en
het dan afsluiten met een beker
warme chocolademelk.
- Esther Bos-Wietsma
Als jong koppel neem je allebei ge
woontes van thuis mee naar een geza
menlijk huishouden. Eén keer per
jaar komt dan het optuigen van de
kerstboom en deze onverwachte dis
cussie: lichtjes-slingers-ballen, of
lichtjes-ballen-slingers. Verbazing,
onbegrip. Het werd zj lichtjes-slin-
gers-ballenvolgorde, twintig jaar lang.
Helaas overleed hij te jong en onver
wacht, en stond ik in 2012 zelf in tra
nen met die kerstboom, toch maar
zijn volgorde aanhoudend. Toen
kwam het jaar waarin ik dacht, nou,
zal ik toch gewoon weer teruggaan
naar de volgorde die ik zelf logischer
vond? Dus na de lichtjes pak ik een
bal en zegt zoonlief van 7 jaar: ,,Hoezo
doen we eerst de ballen? Het is toch
veel logischer om eerst de slingers in
de boom te hangen?'' Lang leve de
papa die in hem voortleeft! Ik was
meteen om. Inmiddels acht jaar ver
der, is er geen haar op mijn hoofd die
na de lichtjes de ballen weer gaat op
hangen. Door de kerstboom-optuig-
volgorde is zijn vader er in dat opzicht
nog steeds bij. En dat voelt heel fijn.
- Norma van Maaren
December 1974: Eind oktober voor
het eerst moeder geworden van een
dochter. Er moet nu natuurlijk een
kerststal met beeldjes komen. Jonge
papa maakt de stal. Mama gaat naar de
stad om beeldjes te kopen. Mooi ge
droogd mos in de stal maakt het een
mooi plaatje. Baby houden we voor de
stal en we maken de eerste kerstfoto's.
December 1975: Baby is een peuter
geworden. Ze vindt de stal prachtig
en laadt de beeldjes in en uit. Dat mos
is toch niet zo praktisch. Mos eruit
dan en met een groen Wascokrijtje
maakt papa de vloer van de stal groen.
Zo lijkt het op echt mos!
December 2009: Stal en beeldjes op
nieuw van zolder en we houden de
traditie in ere. Dus we zetten de
beeldjes weer op het nepmos en ver
tellen het verhaal nu weer aan onze
kleinkinderen.
December 2020: Zullen ze dit jaar
komen om onze stal te bewonderen?
Kleinkinderen zijn tieners nu; hun
ouders willen ons niet in gevaar bren
gen. Wij wachten af.
- Petra en Frans Jacobs
Mijn moeder koopt elk jaar voor al
haar kleinkinderen een passende bal.
Eerst elfjes en kikkers, inmiddels zijn
we bij de hamburgers, whiskeyflessen
en auto's aangekomen. Na achttien
jaar is onze boom een prachtige bonte
kermis. Maar ik wilde, geïnspireerd
door tv, ook eens een VT Wonen
boom. Ik ging los in het tuincentrum.
Ik liet de ballen van oma in de doos en
had eindelijk een fashionable boom
in groen- en bruintinten. Maar de fa
milie vindt het he-le-maal niks. Van
daag ga ik dus deze zielloze boom
omturnen tot de enige kerstboom die
bij ons past: vol met oma's kleurrijke
'kerstballen'.
- Marte Timmermans
Toen mijn opa en oma drie jaar gele
den net voor de kerst terugkwamen
van vakantie, had ik als verrassing
hun kerstboom gedaan. Dat was zo'n
succes dat ik het nu elk jaar voor ze
doe. De mooiste plek in de boom is
een kerstbal met hun trouwfoto.
Sindsdien mag die geen jaar ontbre
ken in de boom. Ik
hoop dat ik de boom
nog jaren voor hen kan
opzetten!
- Marieke
Sinds mijn man er niet
meer is, tuig ik mijn
(echte!) kerstboom in
m'n eentje op. Mijn
zoons van 17 en 26 hel
pen me niet. Daar heb
ben ze geen zin in en ik
wil het stiekem ook liever
alleen doen. Nou ja, ze hel
pen hooguit met de dozen
van zolder sjouwen. Na een
dag van zware inspanning,
zweten en af en toe een vloek
staat-ie. M'n boom, elk jaar
weer anders, elk jaar weer op
een andere plek in de huiska
mer, maar elke keer zo bont als
het maar kan!
- Saskia Selhorst
zaterdag 12 december 2020
Frank
Poorthuis
T" ondertussen zijn het na-
TWEEDE GOLF, DAG 79 tuurlijk vooral dierbare her
inneringen. Ik las uw heer
Wat hangt u toch allemaal in lijke en bijzondere verhalen
uw boom? Prullaria uit alle weer met groot genoegen.
Te veel waren het er. Een
kleine keuze, sorry voor
de anderen, maar geniet
vooral.
Reageren?
frankpoorthuis@dpgmedia.nl
Een boom vol
vreugde, weemoed
en verlangen
