'NA HET BOMBARDEMENT
VIERDEN WE SINTERKLAAS
OP DE BOERDERIJ'
16
Emmy Hoolhorst (80) uit
Waalre werd op 5 december
1944 verrast met een onver
wacht sinterklaascadeau.
,,In oktober 1944 moesten mijn
ouders, mijn zussen en ik vanuit
Sluis vluchten naar de boerderij
van oom Kobus en tante Janne
tje, een vriendin van mijn moe
der. Ons huis en de bijbehoren
de fotozaak van mijn ouders
waren verwoest door de gealli
eerde bombardementen. Ik was
4 jaar en erg bang. Het was een
paar kilometer lopen, mijn vader
heeft me de hele weg gedra
gen. In mijn armen had ik m'n
knuffelaap en -beer geklemd.
Onze mooie stad zagen we de
volgende dag in de verte in
brand staan. Toen heb ik mijn
vader voor het eerst zien huilen.
Twee maanden later, op sinter
klaasavond, zat ik in de achter
kamer van de boerderij te lezen
in Hansje Stoffel, het enige boek
dat ik bezat. Ineens vloog er
een bommenwerper over. Kort
daarop hoorde ik iemand op
klompen langslopen en werd
er op de deur geklopt. Sinter
klaas had een pakje voor mij
gebracht! Het was in kranten
papier gewikkeld. Voorzichtig
peuterde ik het touwtje los,
want dat konden we opnieuw
gebruiken.
Uit het pakje haalde ik gebreide
poppetjes en kartonnen meu
beltjes. Een tafeltje, stoeltjes,
kastjes, met behang beplakt.
Ik was dolblij, ik verwachtte
niets van Sinterklaas dat jaar.
Een voetenbankje werd mijn
poppenhuis, ik heb er veel mee
gespeeld. Later besefte ik dat
mijn ouders dat speelgoed
hadden gemaakt met restjes
karton, behang en wol.
Jarenlang heb ik ook gedacht
dat Sinterklaas met het vlieg
tuig kwam en op klompen liep.
Tot maart 1945 - toen kregen
we een eigen huis in de Sint
Pieterstraat in Sluis - hebben
we bij oom Kobus en tante
Jannetje gewoond. Met mijn
acht jaar oudere zus Willy sliep
ik in een groot bed in de beste
kamer. Ik had het er heerlijk met
al die koeien, varkens, paarden
en kippen. Elke dag mocht ik
eieren rapen.
Met oom Kobus, tante Jannetje
en hun zoon Kees heb ik altijd
contact gehouden, ze zijn op
mijn bruiloft geweest in 1969.
In dat jaar ben ik met mijn man
naar Brabant verhuisd, maar ik
kom nog vaak in Zeeuws-Vlaan-
deren. Het belfort van Sluis is
herbouwd aan de hand van
foto's die mijn vader vóór het
bombardement had gemaakt.
Daar ben ik trots op.
Na die tijd hebben we nog veel
sinterklaasavonden gevierd.
We kregen altijd iets nuttigs,
een pyjama of handschoenen,
en een boek. In plaats van
snoeperij kregen we een een
kuipje smeerkaas en een thee
worstje. Die traditie heb ik aan
mijn kinderen doorgegeven.
De poppetjes en de meubeltjes
zijn er helaas niet meer. Aap en
beer wel; zij waken nog steeds
over mij.''
