De buurtschap
Boud
We hebben altijd
van een boerderij
gedroomdDit
Jcwam op ons pad
8
Dit is een serie over buurtschappen en
gehuchten in Zeeland. Leven tussen lucht
en klei. Vandaag aflevering 22:
Boudewijnskerke, een gekrompen dorp van
anderhalve kilometer lang aan de kustweg
tussen Westkapelle en Zoutelande.
ZONF
In de woning van Tjakske
de Jonge hangt een bordje
aan de muur: Dreams are
made in Zoutelande- in
Zoutelande worden dro
men gemaakt. Zoutelande,
dat slaat ook op Boude
wijnskerke. ,,Hier komen ook dro
men uit", zegt ze.
Precies anderhalve kilometer
lang is de buurtschap. Buiskerke of
kortweg Buis in het Zeeuws. Vanaf
de Baaiweg draaien we erin, net
voorbij de vliedberg bij de door
gaande kustweg Westkapelle-
Zoutelande vertelt een wit bord
met een streep door de naam Bou-
dewijnskerke dat we aan het eind
zijn. We tellen veertien huizen:
burgerwoningen en boerderijen.
De nummering is verre van lo
gisch. Later verzeilen we op de er
ven van de nummers 33 en 56. Zo
veel woningen staan er
dus bij lange na niet.
Boudewijnskerke is
een gekrompen dorp.
In de middeleeuwen
was het een dicht be
volkt gemeenschapje
met een kerk. Een
deel daarvan werd
aan het begin van de
Tachtigjarige Oor
log verwoest. De
ruïne van het even
na 1570 verwoeste
godshuis werd pas
begin vorige eeuw afgebroken. Er
zijn ook nogal wat huizen verdwe
nen. Kennelijk met hun huisnum
mer.
Weinig vlees op het menu
We treffen Tjakske de Jonge (1978)
als ze op het punt staat er met één
van haar paarden op uit te trekken.
Vanuit haar huis op nummer 7 kan
dat wonderwel. Door langs de kust
aangelegde natuurgebieden rij je
helemaal tot Vlissingen. En dan
kun je ook nog hele stukken over
het strand. Dat was voor haar één
van de redenen om zes jaar gele
den vanuit Oost-Souburg met
man Reinier en drie kinderen - ze
zijn nu 13, 16 en 17 jaar - naar Bou-
dewijnskerke te verhuizen.
Paarden dus. Maar er is meer.
Tsakske: ,,We hebben altijd van
een boerderij gedroomd. Dit
kwam op ons pad, we kenden de
mensen die er woonden van vroe
ger. De vrijheid sprak ons aan.
We vonden het
- - - leuk
om paarden en kippen te houden.
Bovendien had ik vroeger al een
droom: een varken. Dat is gelukt.
We namen twee echte hobbyvar
kens, Unox en Schnitzel. Die laat
ste is inmiddels dood, Klaas is in
zijn plaats gekomen. Unox is een
echt gefokt hobbyvarken, een Ku-
nekune. Klaas was een ongelukje,
hij is half gefokt en half slachtvar-
ken. Je merkt het verschil, Unox
herkent je en komt tegen je aan
staan, Klaas blijft schuw." Ze zijn
niet bestemd voor de slacht, dat is
duidelijk. Hou oud ze worden, is
afwachten. Tien jaar, misschien.
De varkens zullen in elk geval
nooit in een braadpan terechtko
men. In huize De Jonge staat er so
wieso weinig vlees op het menu:
,,Eén keer in de week, biologisch,
dat is het streven. Met drie op
groeiende zoons valt dat niet
mee."
Tjakske. ,,Die naam is Fries",
zegt ze, „maar ik ben hartstikke
Zeeuws, opgegroeid in Biggekerke.
Mijn opa komt uit Gronin
gen, mijn vader heet
Tjakko en ik heb een
tante Tjakkelina." Ze
werkt op de Hoge
school Rotterdam als
docent verpleegkunde.
Ergens in Pernis parke
ren en dan met de fiets
naar de school, dat is
even andere koek dan
een paardentocht vanuit
Boudewijnskerke. ,,Het is hier stil.
Heerlijk. 's Zomers is het door de
toeristen gezellig druk. Alleen af
gelopen jaar, toen waren er zo veel
vakantiegangers dat we de Jumbo
in Zoutelande niet in konden.
Omdat mijn man in Goes werkt,
deden we daar maar boodschap
pen. Maar goed, wat mij betreft
gaan we hier nooit meer weg."
Datzelfde idee heeft Steven Ho-
ven (1967). Hij is afkomstig uit Hil
versum en werkt voor Rijkswater
staat als projectmanager wegen
net. Met zijn vrouw Esther en
jongste zoon Rik woont hij op
nummer 21, een iets van de weg af
gelegen boerderij pal naast een
vliedberg. Ze wonen er pas, afgelo
pen 24 oktober kwamen ze over
vanuit Zoutelande. Daar hebben
ze 28 jaar gewoond, de laatste vijf
jaar in een vrijstaand huis dat ze
zelf hadden laten bouwen.
,,Deze plek is uniek", zegt
Steven. ,,Je hebt een enorme mate
van privacy. Als je 's zomers in je
blootje in de achtertuin loopt, nie
mand die het ziet. We hadden al
tijd al in ons achterhoofd: als er
nog eens een boerderijtje langs
komt... Eerst hebben we in Sint
Janskerke gekeken, maar wat daar
stond was alleen geschikt om te
slopen. Toen we dit zagen waren
we meteen verkocht." Met dit be
doelt hij een huis met een tot wo
ning omgebouwde schuur. ,,De
vorige bewoners hebben er in 1974
al één grote, heel ruime woning
van gemaakt. Zij hebben er bijna
vijftig jaar gewoond. Dat is ook
mijn plan. Met een slaap- en bad
kamer beneden kunnen we hier
oud worden." Momenteel lopen er
nog bouwvakkers in huis. Geda
teerde groene en oranje badka
mers zijn vervangen en er is vloer
verwarming aangelegd. Nee, die
ren hebben ze niet: ,,Bewust. We
willen onze handen vrij hebben.
De buurman heeft paarden en kat
ten, we zien elke dag fazanten. En
andere dieren. Toen we hier met
de vorige eigenaar stonden, zagen
we een egeltje in de tuin scharre
len. Zo lief. Op hetzelfde moment
kwam er een buizerd, pats, weg
egeltje. Dat is ook natuur."
Toeristen op het erf
De huizen in Boudewijnskerke
staan op ruime eigen percelen.
ZATERDAG 5 DECEMBER 2020 GO
Op deze plek komen je
JAN VAN DAMME
Tjakske de Jonge met haar hob
byvarkens Unox (links) en Klaas.
Annemarie Duvekot: ,,Het voelt
echt Walchers hier, vrijheid,
ruimte, heel fijn."
Steven Hoven: ,,Je hebt een
enorme mate van privacy."
