De caravans
kocht Willem
op Marktplaats.
'Het voordeel
is dat ze niet
waterdicht
hoeven te zijn'
potje jeu de boules?'' vraagt Willem. „Ze
ker", zegt Kim. ,,Maar eerst schommelen!''
En daar gaat ze. Ze zwiept de schommel zo
hoog dat haar tenen bijna de lampen aan
het betonnen plafond raken. Naast de
schommel staat een prachtig bloeiende
kersenboom. Ik raak de blaadjes even aan.
Plastic natuurlijk, maar niet van echt te
onderscheiden.
Enigszins overrompeld nemen we plaats
aan een gedekte houten klaptafel voor een
diner, dat deel uitmaakt van het geboekte
arrangement. Uit een box bij de ingang
schallen vogelgeluiden door de hal. Ik krijg
er toch echt een buitengevoel van. Het eten
- cannelloni van gerookte zalm, rode mul
met risotto en chocoladelava met vanille-
ijs - is beter dan welk campingmaal ook dat
ik ooit zelf heb bereid. Het voelt alleen wel
een beetje aan als lunch met al die plafond
lampen, totdat Willem ze dempt en er iets
van een avondsfeer ontstaat. Maar met een
echte Zuid-Franse zonsondergang kan het
natuurlijk niet concurreren.
„Willen jullie een glaasje dessertwijn?''
vraagt onze buurman Marcel uit Den Haag.
,,Komt van het Griekse eiland Samos'',
voegt zijn partner Agnes toe. Aan het tafel
tje naast hen zit - op veilige meters afstand
- het bevriende stel Gerard en Petra van
der Loo, eveneens uit de Hofstad. Voor
we het weten zijn we verwikkeld in een
gesprek over reizen en, hoe kan het ook
anders, de voors en de tegens van het in
door kamperen.
,,Dit noem ik nog eens origineel'', zegt
een van de dames. Ik kijk om me heen. Ze
heeft gelijk, maar een tikje vreemd blijft
het toch ook, zo in het kunstmatige licht,
met kunstgras onder de voeten en tegen
beton weerkaatsende stemmen. Hier geen
van de buitengeluiden die je associeert
met de camping. Nou ja, behalve die vogel
geluiden dan, maar die heeft Willem
zojuist verruild voor Amy Winehouse.
Het is tamelijk rustig vanavond - behalve
wij zessen is er alleen een gezin van drie
mensen aanwezig. Ik kuier er heen voor
een praatje. ,,Wij wonen hier om de hoek'',
zegt Bianca Oostheim. Ze stelt man Charl
en zoon Jesse voor en zegt: ,,Een leuke
toevoeging aan de buurt, dit. Als het hier
goed volgeboekt zou zijn, dan kon je een
hoop gezelligheid beleven.'' Ik knik, die
typische ongedwongen campingsfeer zou
nog beter tot zijn recht komen als er wat
meer reuring zou zijn. ,,Ik vind vooral de
strandhuisjes schattig'', vervolgt Bianca.
,,En die ouderwetse Kip-caravans zijn ook
leuk.'' Het antieke meubilair dat voor veel
onderkomens is geplaatst geeft trouwens
ook een knusse sfeer.
Ruim vier jaar is campingbaas Willem
bezig geweest met het verkrijgen van alle
benodigde vergunningen en het aantrek
ken van investeerders. ,,Ik heb altijd willen
ondernemen'', zegt hij. ,,Wat ik zou doen
als ik de lotto zou winnen, vroeg een vrien
din me eens. 'Een loods kopen en lekker
aan busjes prutsen', antwoordde ik spon
taan. Mijn grote hobby is namelijk het res
taureren van klassieke auto's. Toen ik de
camping van een vriend van me bezocht,
kreeg ik het idee: een indoor camping in de
bestbezochte stad van Nederland. Zo kan ik
ondernemen én lekker met klussen bezig
blijven. En zo geschiedde, nu staan we hier.''
De caravans vond hij allemaal op Markt
plaats. ,,Het voordeel is dat ze niet water
dicht hoeven te zijn'', zegt hij met een
knipoog. Zelf is hij geen raskampeerder.
,,Ik heb om precies te zijn één keer gekam
peerd. Mijn vader kreeg de tent niet opge
zet, ter plaatse heeft hij de stokken van het
gloednieuwe exemplaar op maat staan za
gen, terwijl hij hartelijk werd uitgelachen
door de hele camping. Daarna zijn we
nooit meer gegaan.''
Willems ontboezeming is aanleiding
voor een rondje sterke verhalen over wolk
breuken, weggewaaide tenten en gestrui-
kel over scheerlijnen.
Van dergelijk campingongemak heb je
bij Outside Inn geen last. Klooien met tent-
stokken is hier niet nodig. Kromgetrapte
haringen vind je er ook niet. 's Nachts
door weer en wind op de tast naar het
toiletgebouw strompelen hoeft al evenmin
- de douches en wc's vind je in de kelder,
evenals een relaxruimte in huiskamersfeer.
Het heeft wel wat, weten dat je beschut zit
ongeacht de weersomstandigheden.
Aan de andere kant ontbreekt daardoor
wel een beetje de romantiek die het kam
peren juist zo leuk maakt. Fikkie stoken of
barbecueën kan hier niet, afkoelen van de
zon in een kraakheldere bergbeek ook niet.
Je tent openritsen en dan gelijk de bergen
zien, of wakker worden met de geur van
het bos in je neus, dat zijn ervaringen waar
natuurlijk geen loods tegenop kan. Zeker
niet als de uit glas opgetrokken zijwand
aan de straatkant uitkijkt op een bedrijven
terrein.
Maar hoewel op het eerste gezicht wei
nig aanlokkelijk, is de locatie wel degelijk
strategisch gekozen. Op een steenworp
afstand ligt een halte van de metrolijn die
je in tien minuten naar hartje Amsterdam
brengt. Door het raam van de loods zien
we de contouren van de Johan Cruijff
Arena, thuisbasis van Ajax. De aanpalende
Johan Cruijff Boulevard omvat onder meer
muziektempels Ziggo Dome en AFAS Live
(voorheen Heineken Music Hall). Maar
daar heeft nu natuurlijk even niemand
wat aan.
Na het tafelen volgt het voorgenomen
spelletje jeu de boules, waarna Willem de
werkruimte toont waar hij zijn caravans
stuk voor stuk pimpt tot de comfortabele,
knusse onderkomens die zijn camping
bevolken. Een klassiek Renault-busje
ondergaat er een transformatie tot camper.
40
Reizen
