'HET IS ALSOF DE TIJD DOOR MIJN HANDEN GLIPT'
Sarissa Natalya van Hetten
(21) is tweedejaars student
docent Engels aan de Hoge
school Utrecht en woont
alleen in een studio in een
Utrechtse buitenwijk.
,,Ik genoot van het studenten
leven. Uitgaan, mensen ontmoe
ten, leuke dingen doen, samen
zijn in grote groepen: daar gedij
ik bij. Het is een deel van wie ik
ben. Toen corona kwam voelde
het alsof een deel van mijn
identiteit me werd afgenomen.
In het begin had ik het moeilijk
met de lockdown; ik vloog soms
tegen het plafond. Nu kan ik
er beter mee omgaan. Ik heb
ervaren dat ik me kan redden
zonder al die dingen die ik zo
belangrijk vond.
Ik was altijd bang iets te mis
sen: fear of missing out. Als
ik op een feestje was, dacht
ik: misschien is er ergens
anders een leuker feestje waar
ik moet zijn. Nu er sowieso
geen feestjes meer zijn, heb
ik daar geen last meer van.
Er is meer rust in mijn leven
gekomen.
Iedereen zit in hetzelfde schuit
je en ik heb nog best een rede
lijk sociaal leven. Ik loop één
dag per week stage op een
middelbare school, spreek
regelmatig af met vriendinnen,
ga wekelijks naar mijn studen
tendispuut en ik ga vaak langs
bij mijn moeder.
Ik heb meer waardering gekre
gen voor kleine dingen. Een-op-
eengesprekken met vrienden,
mijn moeder die ik vaker zie, de
spelletjesavonden in onze flat.
Ik wandel veel en heb ukelele
leren spelen. Het vervangt mijn
vroegere leven niet, maar het
helpt me wel de situatie te
accepteren.
Toch er is altijd een gevoel van
verdriet, van teleurstelling. Ik
ben 21 en dat is voor mij altijd
de ideale leeftijd geweest. Ik
ben student in een grote stad
en dit zou de tijd van mijn leven
moeten zijn. Mijn laatste date is
maanden geleden. Het voelt of
de tijd door mijn handen glipt.''
ZATERDAG 28 NOVEMBER 2020 19
