ALS IK ALLEEN BEN, KOMEN DE TWIJFELS'
16
Wilchaan Roy Cantu (20) uit
Zwitserland is derdejaars
student dans aan de kunst
opleiding Codarts in Rotter
dam. Hij woont met twee
studiegenoten in een apparte
ment in de stad.
,,Tijdens de eerste lockdown
was de caissière van de super
markt de enige persoon met
wie ik af en toe contact had.
Mijn studiegenoten komen bijna
allemaal uit het buitenland en
waren teruggegaan naar huis,
maar wat zou ik bij mijn familie
in Zwitserland moeten? Het
werd wel heel eenzaam toen
ook mijn huisgenoten vertrok
ken en ik alleen achterbleef in
ons appartement.
Soms was het zwaar, want als
je alleen bent, komen ook de
twijfels: wie ben ik en wat kan
ik? Heb ik wel genoeg talent?
Waar kom ik vandaan en waar
wil ik naartoe? Hoe sta ik in het
leven? Ik miste ook mijn moeder
en broer. In zo'n moeilijke perio
de word je met jezelf gecon
fronteerd en leer je jezelf goed
kennen. Ik heb het idee dat ik
daardoor ben gegroeid, volwas-
sener geworden misschien.
Dat heeft ook gevolgen voor
mijn dansen, want met dansen
druk je je persoonlijkheid uit
met je lichaam. Mijn dansen
is rustiger geworden, even
wichtiger, afgewogener, meer
in balans. Ik heb natuurlijk ook
ontzettend veel kunnen oefe
nen, omdat er verder toch niets
te doen was.
In de zomer zijn de lessen
hervat en de studenten terug
gekeerd. Even konden we ons
oude leven oppakken. Dat was
fijn, want we zijn maar een klein
clubje van een man of dertig
en trekken eigenlijk alleen met
elkaar op. We hielden weer onze
wilde feestjes. Maar dat kan nu
dus niet meer.
We hebben weer elke dag les,
maar ik maak me zorgen over
hoe het verder moet met mijn
studie. In het vierde jaar moeten
we, als afronding van de oplei
ding, stage lopen bij een dans
gezelschap. Hoe kan dat als
alle theaters gesloten zijn en
er geen werk is voor uitvoerend
artiesten zoals wij?''
