Het gaat niet meer
zo makkelijk als
vroeger', bekende ik
Z
EGBERT JAN
Daria: ,,Ik wil zelf geld verdienen, in
mijn vakgebied. In Moskou heb ik een
goede acteeropleiding gehad. Ik heb
mijn rijbewijs in Nederland gehaald en
mijn eerste spaardoel is een auto.''
Bas: ,,Je kunt in de mijne rijden.''
Daria: ,,Ik wil een eigen auto, liefst een
bordeauxrode. Ik wil spulletjes voor
mezelf. Ik hou van sieraden en stijlvolle
kleren. Russische vrouwen zijn altijd
bezig met hun uiterlijk. Als je er ver
zorgd uitziet, toon je respect voor de
mensen met wie je omgaat.''
Bas: ,,Ik zou het leuk vinden om Daria
cadeautjes te geven, maar ik ben niet zo
creatief in het bedenken van verrassin
gen.''
Daria: ,,Wel hoor. In Brussel zei je in
eens: 'Kom, we gaan in het Atomium
eten'. Geweldig was dat, zo spontaan.
We liepen op sneakers, waren er dus
helemaal niet op gekleed. Bas maak ik
het meest blij met praktische cadeau
tjes. Ik ben ook zijn kledingstylist.
In Nederland zijn zulke prachtige
mannenschoenen te koop.''
Bas: ,,Voor schoenen vind ik het prima
om 100 euro uit te geven.''
Daria: ,,Bas denkt twee keer na over
aankopen. Ik koop eerder dingen die
misschien niet nodig zijn, ook met
levensmiddelen.''
Bas: ,,We doen meestal samen bood
schappen, voor ongeveer 80 euro per
week. Tenminste, als Daria zich niet
laat verleiden door allerlei extra's.''
Daria: ,,Al dat broodbeleg en die borrel
hapjes... Ik wil alles uitproberen. Ik
ben blij dat mijn familie vorig jaar op
bezoek is geweest. Door corona blijft
het dit jaar bij cadeautjes versturen
naar m'n moeder en oma. Geen pakket
jes, het duurt maanden voor die arrive
ren. Nee, ik bestel rechtstreeks in
winkels in Rusland, via een app.''
Bas: ,,Het grote feest met cadeautjes
vieren Russen met de jaarwisseling.''
Daria: ,,Een geweldig feest! Het mooiste
dat ik ooit kreeg was een bureaustoel, zo
groot als de kerstboom. Toen was ik 10.''
Bas: ,,Nu heb je geen stoel nodig.''
Daria: „Cadeautjes hoeven niet altijd
nuttig te zijn, ze moeten een fijn gevoel
geven.''
eker 30 kilo papier, hóppa
de container in. Een serie
gebloemde zomerjurken
van m'n ex: snelsnel naar de
textielbak.
Vrachten kindertekeningen:
een paar zijn uitverkoren en
mogen blijven, wéér is het huis
een kubieke meter leger. Een
lade vol gedateerde medicijnen,
ampullen, watten, hechtstrips,
windsels, gazen, pleisters, zwach
tels, compressen, kruiken en een
bloeddrukmeter, spullen die ik
echt niet zelf in huis heb gehaald
- één sierlijke zwaai, de rest is
geschiedenis.
Ik ben aan het opruimen, net als
zovelen in deze tijden (ik weiger
'coronatijden' te schrijven), en
gaandeweg word ik meedogenloos.
,,Ik heb eh
Ze kijkt me welwillend aan.
,,Moeite.''
Iets in haar blik zegt, of lijkt te
zeggen: stel me niet teleur.
Naarmate de ervaringen zich
aaneenrijgen besef ik dat iedereen
iets te bekennen heeft. Sommigen
doen dat voor het spel op de wagen
is, anderen tijdens, erna of nooit;
ik kies eerstgenoemde aanpak.
,,Het libido is in orde'', stamel
ik. ,,Maar, nou ja.'' Verlos me.
,,Het kost wat meer tijd allemaal'',
vervolg ik. ,,Hebben mannen
vaker last van, dat begint soms
al bij 45.''
Ze zucht: ,,Geeft toch niet.''
Dodelijk.
Een week of wat eerder zat ik bij
de dokter, een jonge vrouw.
,,Ik heb eh
Ze keek me welwillend aan.
,,Moeite.''
Iets in haar blik zei, of leek te
zeggen: schiet op.
Ik bekende dat het 'niet meer zo
makkelijk' ging als vroeger.
,,Je krijgt geen erectie.''
Geschokt: ,,Zó zit het niet...''
,,Het maakt onzeker en dan
lukt het helemaal niet meer. Daar
hebben we tabletten voor'', zei ze,
schrijvend. ,,Niet iedereen rea
geert goed. Eerst proberen, dan
een telefonisch consult regelen.
Misschien ander middel, andere
dosering. Verder nog klachten?''
Even later pinde ik bij de huis
apotheek 59 euro; een doosje vol
strips gleed onwaarschijnlijk snel
de rugtas in. Dame achter de balie:
onbewogen.
Voor mij geeft het wel. Ik verrijs
uit het grote bed om dan maar
zo'n strip uit de kast te graaien.
Ze kijkt me na.
Uit de kast?
Nee hè. Zat het doosje verstopt
in de la met gedateerde medicij
nen.
Ook meedoen? Stuur een mail naar
geldengeluk@dpgmedia.nl
Egbert Jan Riethof (66) is
journalist. Hij heeft een dochter
(28) en een zoon (25). Egbert
Jan woont in z'n eentje in een
huis met drie verdiepingen.
ZATERDAG 28 NOVEMBER 2020
