het aanbod en misten vijftienjarig Argentijns megatalent
m
19
Toen Diego Maradona nog een kleine Diego was, werd hij aangeboden aan enkele
Nederlandse clubs. Pluisje kwam uiteindelijk niet. Simon Kuper, de Brits
Nederlandse columnist van The Financial Times over een gemiste kans.
e Rotterdammer Meijer
Stad was een joodse ver
zetsman die kort voor het
einde van de oorlog in het
concentratiekamp Bu-
chenwald zou worden ge
fusilleerd. Hij overleefde
het. Met tien kogels in zijn
lichaam kwam hij bij in de ziekenboeg van het
kamp. De verplegers die de lijken moesten ver
branden hadden hem stiekem voor een dode
geruild. ,,Met totaal niets'', keerde Stad later te
rug naar Nederland. Hij vertelde me in 2000,
vijfjaar voor zijn dood: ,,Als jood en oud-ver
zetsstrijder kreeg je geen enkele kans om er
gens aan de slag te gaan. Ik was te brutaal ge
weest, ik had te veel aan de weg getimmerd in
de oorlog.'' Hij bouwde een reclameadviesbu
reau op, betrok een groot huis in Wassenaar,
en midden jaren 70 kreeg hij de kans om de ge
willige tiener Diego Maradona naar een Ne
derlandse club te brengen. De poging mislukte
echter. Het ging zo.
Midden jaren 70 had Stad in Kopenhagen een
Argentijnse wijnhandelaar ontmoet. Hij was
bestuurslid van een voetbalclub. Ze raakten
aan de praat over het Nederlandse voetbal. Het
was kort na het WK'74. Een Nederlander die
destijds in het buitenland kwam, had het ge
voel dat hij zelf in Oranje speelde, vertelde
Stad.
In zijn beste Wassenaars deed Stad de Ar
gentijn na. Die had gezegd: ,,Wij hebben een
jongen, een heel jonge jongen, en hij kan ge
weldig voetballen. Zou u die jongen niet bij
een Nederlandse club kunnen onderbrengen?"
De jongen zou geschikt zijn voor het jeugd-
team van een grote club. Stad coachte een da-
mesatletiekclub die in het Zuiderpark, en
kende daardoor wat mensen van FC Den Haag.
Hij vroeg of ze iets in een jonge Argentijn za
gen. Dat zagen zij niet.
Unieke kans
Stad deed zaken met een Rotterdamse papier
groothandel, waar een bestuurslid van Sparta
werkte. ,,Ik zal informeren", zei de Spartaan.
,,Je hoort nog van me." Stad hoorde niets. Hij
belde Feyenoord, waar hij een voetballer aan
de lijn kreeg, en later probeerde hij Ajax. Maar
er was geen Nederlandse club die Diego Mara-
dona wilde.
Stad toonde mij de kerstkaart van 'Diego Ar
mando Maradona Producciones', die hij maan
den na de ontmoeting in Kopenhagen had ont
vangen. 'Season's Greetings', staat er in zeven
talen op, maar niet in het Nederlands, naast
voorgedrukte handtekeningen van Maradona
en zijn toenmalige manager, Jorge Cyterszpi-
ler.
Stad dacht dat er een briefje in het Engels bij
de kaart had gezeten, zogenaamd van Mara
dona, die toen vijftien of zestien jaar moet zijn
geweest: of Stad nog aan hem dacht. Stad
schonk mij de kerstkaart. Ik denk dat ik de
kerstkaart kwijt ben, en heb er alleen nog maar
een foto van.
De Nederlandse clubs hadden een unieke
kans gemist, al wisten ze dat niet. Stad ont
moette de wijnhandelaar waarschijnlijk net
voordat de carrière van Maradona explodeerde.
Op 20 oktober 1976, tien dagen voor zijn zes
tiende verjaardag, maakte de jongen zijn prof
debuut voor Argentinos Juniors. Binnen enkele
minuten speelde hij al een tegenstander door
de benen. ,,Die dag voelde ik dat ik de hemel in
mijn handen had'', zei Maradona na afloop.
Maanden later, 27 februari 1977, debuteerde hij
voor Argentinië tegen Hongarije. Hij was nu
iets te groot voor de eredivisie.
Oranje zou Maradona slechts één keer ont
moeten. In mei 1979 in Bern, waar een revan
chewedstrijd voor de WK-finale van het vorige
jaar in 0-0 eindigde, schitterde vooral Simon
Tahamata. Maradona deed echter ook mee. Na
de wedstrijd polste hij de Nederlandse wereld
ster Johnny Rep om shirtjes te ruilen. Rep
stemde goedmoedig toe.
Die avond, op zijn hotelkamer, keek hij ech
ter misnoegd naar het Argentijnse shirt. ,,Ma-
ra-dona'', zei Rep. ,,Nooit van gehoord.'' Hij be
sloot het ding aan een Corsicaanse schone te
schenken. ,,Niet doen!'' riep zijn vriend Theun
de Winter.
Rep hield het shirt en droeg het nog jaren
lang tijdens trainingen bij de amateurs waar hij
zijn carrière als voetballer afbouwde. Rep vond
het ook een mooi shirt. ,,Die lichtblauwe stre
pen en nummer tien natuurlijk. Maar zoveel
doen shirts me ook weer niet. In die tijd was
dat ook helemaal niet zo belangrijk. Na elke
training deed ik dat shirt in mijn tas. Toen is
het eruit gejat. Ik weet niet door wie nee. Geen
idee. Jammer wel, het zal wel veel waard zijn
geweest. Na woensdag helemaal.''
Met zijn clubs speelde Maradona bij mijn
weten slechts één keer tegen een Nederlandse
ploeg: Napoli-FC Twente, 0-0, een vergeten oe
fenwedstrijd in een uitverkocht San Paolo-sta-
dion op 15 augustus 1985. Tijdens de wedstrijd
jatte Maradona eventjes de schoen van
Twente-keeper Theo Snelders, maar na afloop
feliciteerde hij Snelders met zijn heldenda
den.
Ik had nog één vraag voor Stad: Wie was
het bestuurslid van Sparta dat Maradona af
wees? Stad zuchtte. Hij wist het niet meer.
„Cor van Rijn?" vroeg ik. Nee.
„Jos Coler?" Ook niet.
„Hans Sonneveld?" „Ja! Sonneveld. Ontzettend
aardige vent was dat! En vroeger een ver
maarde rechtsbuiten. Leeft-ie nog?''
Ik bezocht Sonneveld (die in 2004 zou over
lijden) in zijn flat in Rotterdam. Aan de muur
hingen oude foto's van voetbal- en cricket
teams, een foto van zijn tweelingzoons die
hem als Sparta-scouts waren opgevolgd, en
een certificaat dat bevestigde dat Sonneveld in
Israël de Dode Zee had bezocht. Hij vertelde
wie er op de teamfoto's dood waren. Het waren
de trofeeën van een geslaagde man.
Sonneveld gaf hoog op over de spelers die hij
in 25 jaar als scout van Sparta had ontdekt, van
Jan van Beveren en Danny Blind tot Michel
Valke. Een boel vakantiedagen had hij ervoor
opgegeven, maar hij had alle velden van Ne
derland gezien.
Scoutingsrapporten
Ik moest het zeggen. Ik vertelde dat hij Diego
Maradona was misgelopen. Er viel een korte
stilte. Toen riep Sonneveld: ,,Het is toch niet
waar! Jeetje nog aan toe, Maradona!'' Hij
schudde even het hoofd. ,,Maar ja, dat was een
Argentijn, en ik denk niet dat ik het bestuur -
Maar ik heb wél Nederland uitgekamd. Mara-
dona, zeg! Is het echt waar? Had ik hem maar
gezien. Als die man had gezegd dat hij in België
of Noorwegen had gespeeld, dan was ik gaan
kijken.''
Seconden later had Sonneveld zich alweer
volledig hersteld. Zijn verhaal over de ontdek
king van de spits Ray Clarke in Engeland werd
door de wirwar van tips, valse sporen en infor
manten tot een ware detective. Hij toonde me
een paar van zijn oude scoutingsrapporten:
14/2/1965 R. Rensenbrink O.S.V. 3 rapporten
zeer tegenstrijdig
En: 22/12/1963 W.v.Hanegem Velox 6 rapporten
Neen - te langzaam en puur links
,,De enige miskleun die ik heb gemaakt'', zei
Sonneveld over Van Hanegem. ,,Achteraf dan.''
GO ZATERDAG 28 NOVEMBER 2020
Diego wilde wel naar
Nederland, maar de
clubs negeerden hem
Hans Sonneveld
