Saskia Noort
Altijd de schuld
van een ander
Zo doen zij dat
Engeland heeft rechten voor
gehandicapten uitgekleed
VEEL GEDEELD
Wie een
persoonlijk
budget wil
van 60 pond,
wacht een
slopend traject
We luisteren
al ruim twee
weken naar
een stelletje
lafaards
Moet je haar zien...
12
Saskia Noort schrijft op deze plek
wekelijks over nieuws dat haar raakt.
arcisten slagen er vaak in hetgeen er echt toe doet
te overschaduwen met conflict. Zo ook weer deze
week, waarin we Eric Wiebes hoorden bekennen
dat hij de Kamer verkeerd informeerde over de
toeslagenaffaire. In september 2017 ontkende hij
nog dat er ouders grote schade hadden geleden door het
stoppen en terugvorderen van kinderopvangtoeslag. Ver
bijsterend inderdaad, maar het interesseert niemand een
fluit, want Boreale Baudet heeft wanen waarmee hij van
een partijbijeenkomst een Real Housewives of Beverly Hills-
opstootje maakte door Qanon-achtige theorieën te spuien.
'Trial by media', roept hij nu om de haverklap, want natuur
lijk is het allemaal onze schuld, ondanks het feit dat die
zelfde media hem de dagelijkse portie aandacht geven die
de toeslagenaffaire verdient. Natuurlijk mag hij huilen bij
Beau, bij WNL, in iedere microfoon die onder zijn snufferd
geduwd wordt en op zijn eigen twitteraccount. We zijn nu
eenmaal dol op megaloma
nen, of ze nu opkomen of
neervallen. We bewonderen
ze eerst om hun lef, hun
brutaliteit en hun zelfver
trouwen, hun blinde ambi
tie. Ze durven te zeggen wat
we denken, ze gaan het ge
vecht met de macht aan, ze
doen waar wij van dromen.
Wanneer ze liegen blijven
ze volharden de waarheid te
spreken, en als zij geloven in
de leugen, dan moet het wel
waar zijn.
Het is natuurlijk heel raar
dat een partij met slechts
twee zetels in de Tweede
Kamer zoveel aandacht
krijgt en de mensen voor
wie ze beweren op te komen
- de machtelozen, de door
ons kabinet gedupeerden, in
dit geval de ouders die in de
financiële problemen raak
ten doordat Wiebes en As-
scher verontruste brieven
terzijde legden - zo weinig.
Er is een parlementair on
derzoek gaande. Enkele ja
ren geleden zouden de
kranten daar vol van staan,
wekenlang voorpagina
nieuws. En terecht, want
het is nogal wat, wat hier is gebeurd. Maar nee, nu kijken we
liever naar een splinterpartij die het mes in de eigen rug
zette. Wat dat betreft heeft Baudet gelijk. Het is misschien
geen trial, maar zeker wel een obsession by media. Wat mij
betreft mag dit ophouden, de zendtijd voor deze teleurge
stelde Calimero, want we kennen de riedel zo langzamer
hand wel. Hij is teleurgesteld. Hij gaat huilen. Hij is slacht
offer. Trial by media. Pim Fortuyn, George Soros, Corona
bestaat niet, ik ben een leeuw, of nee een uil, en dan iets in
steenkolenlatijn.
Graag nu de camera's en microfoons op het grote schan
daal waarvan duizenden ouders écht slachtoffer zijn, met
soms tonnen schuld aan de belastingdienst, en tot op heden
geen terugbetaling hiervan. Een uitwas van de bureaucratie
waar partijen als FVD tegen zeggen te strijden. Niemand
die hiervoor verantwoordelijkheid neemt, niemand die
erop staat dat de ouders met spoed, nog voor de kerst volle
dig gecompenseerd worden. Nee, we luisteren al ruim twee
weken naar een stelletje lafaards, die zo ongeveer dezelfde
riedel afsteken als collega Baudet: 'Het is allemaal de schuld
van de ander.' Een hele grote schande, vind ik. Trial by me
dia zou hier zeer op zijn plaats zijn.
In Nederland lijkt het
langzaam de goede weg
op te gaan, met de
rechten van mensen met
een handicap. Het
Verenigd Koninkrijk
onderhoudt 25 jaar na
de invoering van de Wet
Gelijke Behandeling
nog altijd een
ongemakkelijke relatie
met mensen met een
fysieke of lichamelijke
beperking.
GEERT LANGENDORFF
LONDEN
Als barones Jane Campbell
of Surbiton op de radio ver
schijnt om te praten over
gehandicapten in de Britse
samenleving, horen de luis
teraars op de achtergrond
het mechanische gepomp
van haar ventilator. Door de
spierziekte SMA kan ze niet
meer zonder een zuurstof
masker. Maar haar bood
schap komt duidelijk over.
Een kwarteeuw geleden
haalde Jane Campbell de
journaals met demonstra
ties in Londen. In haar rol
stoel ketende ze zich met
medestanders vast aan dub
beldekkers en ze blokkeer
den Westminster Bridge.
De politie versterkte haar
roep om gelijke rechten
voor mensen met een be
perking. De arrestantenbus
sen waren niet berekend op
de gehandicapten.
Zonder de invoering van de
Wet gelijke behandeling in
1995 had Campbell, nu lid
van het House of Lords,
vrijwel zeker nooit zo'n
voorname rol gekregen.
Dankzij speciale potjes kan
ze met vijf verzorgers een
relatief normaal leven lei
den. Met haar elektrische
rolstoel kan ze in het ov.
De dagelijkse praktijk is an
ders. De regering kleedde
de sociale voorzieningen uit
na de economische crisis.
De bezuinigingen staan de
emancipatie van gehandi
capten in de weg, blijkt uit
een rapport. Op school en
op de werkvloer blijven
mensen met een beperking
ver achter. ,,Ik dacht dat ik
gelijke rechten zou krijgen'',
zei Campbell onlangs met
tranen in de ogen.
Aan de buitenkant wekt het
Verenigd Koninkrijk de in
druk de zaken goed op orde
te hebben. De BBC heeft
blinde correspondenten,
verslaggevers in rolstoelen
en weermannen met één
arm. Toeristische trekpleis
ters zijn meestal goed toe
gankelijk. Dat is de facade.
Want wie een persoonlijk
budget wil van zestig euro
in de week, wacht een slo
pend bureaucratisch traject.
Gelukkig blijft barones
Campbell strijdbaar. Zolang
haar ziekte het haar toelaat
om te spreken, houdt ze de
regering een spiegel voor:
en dat is hard nodig.
h
Opperste concentratie bij het meisje rechts. De twee meisjes links lijken een roddel
uit te wisselen: 'wat slooft ze zich weer uit hè?' Deze danseresjes bereiden zich op
hun eigen wijze voor op een show die ze gaan dansen voor de wereldberoemde diva
Maria Volodina, de vroegere prima ballerina van het Bolshoi. foto epa
ZATERDAG 28 NOVEMBER 2020 GO
