'In je eentje
avonturen
beleven geeft
zelfvertrouwen'
Een prachtig cadeau voor alle fans
of in plaats van verder te wandelen uren op
een rots blijven zitten, met je voeten in een
beekje. En omdat niemand je afleidt, zie
en hoor je zoveel meer.
Al moet je er in je eentje soms ook wat
meer moeite voor doen om het malen te
stoppen en écht weg te zijn, die ervaring
heb ik nog steeds - hoe vaak ik er ook al
alleen op ben uitgetrokken. Vandaag ook.
De eerste kilometers voelen als de eerste
pannenkoeken uit de pan: misbaksels die
slechts dienen om de pan op temperatuur
te krijgen en het beslag te testen. Ook nu.
Mijn benen vinden hun ritme niet, ik heb
het eerst koud en vijf minuten later warm
en in mijn hoofd maak ik steeds nieuwe
to-dolijstjes. Boodschappen doen, pakketje
versturen, tandarts niet vergeten.
Ik las ooit het essay Walking uit 1862,
van de Amerikaanse schrijver Henry David
Thoreau. Daarin merkt hij op dat het hem
verontrust als hij soms lichamelijk al een
kilometer het bos in is gelopen, maar er
geestelijk nog niet is. Hij schrijft: 'De ge
dachte aan iets van werk blijft door mijn
hoofd spoken en ik ben niet waar mijn
lichaam is - ik ben letterlijk out of my
senses. Tijdens mijn wandelingen wil ik
graag naar mijn zintuigen terugkeren.
Wat heb ik te zoeken in het bos als ik
denk aan iets buiten het bos?'
Die vraag speelt vaak door mijn hoofd.
Ruim 150 jaar na Thoreau noemen we het
mindful om in het bos te zijn. Als ik alleen
wandel, merk ik dat ik mijn zintuigen vol
op gebruik. Ik ruik de geur van de hars op
de dennenbomen, hoor geritsel in de berm
als er een hagedisje wegschiet, voel boom
wortels onder mijn schoenzolen.
Na een halfuur beginnen mijn gedachten
tot rust te komen. Ik laat de to-dolijstjes
los, denk niet meer aan thuis of werk, ze
gaan nu over de plek waar ik ben. Over de
paddenstoelen die ik zie, de bomen langs
het pad, het spinrag waar ik per ongeluk
tegenaan ben gelopen. Hoe langer ik wan
del, hoe kleiner de afstand tussen lichaam
en gedachten, tot ze uiteindelijk hetzelfde
pad bewandelen.
Ik hoor een vogel fluiten, kijk op en zie
een roodborstje. Ik ruik de aardse, kruidige
geur van paddenstoelen voordat ik ze zie.
Ik hoor de wind door de boomtoppen bla
zen. Ik vertraag, zonder het door te hebben,
omdat ik kennelijk in beslag word genomen
door wat er om me heen gebeurt. Mijn
zintuigen staan op scherp en ik zie, ruik
en hoor steeds verfijnder.
Als ik een prachtige vliegenzwam zie,
waar het zonlicht een gouden waas over
heen lijkt te hebben gelegd, kniel ik ernaast
om een foto te maken. Een aan zijn riem
ontsnapte jonge hond komt uitgelaten op
me afgestoven. 'Pas op!' roep ik nog, tever
geefs natuurlijk. Het rode dakje vliegt door
de lucht. De onthoofde stam steekt als een
asperge uit de zandgrond.
Een van de mooiste lessen die de natuur
vertelt aan wie maar wil luisteren, vind ik,
is dat daar niet zoiets bestaat als stilte of
stilstand. In tegenstelling tot de huizen en
kantoren waarin we zoveel tijd doorbren
gen, is natuur altijd in beweging. Licht
dat elke dag, elk uur, elke minuut net iets
anders door de bladeren valt. Dieren, over
al verscholen, met hartjes die kloppen.
Planten en bloemen die groeien, bloeien,
afsterven, wegrotten, weer voedingsstoffen
vormen voor insecten en planten. Wie
Het boek met de nieuwste cd van Rob ÖG NijS
Met nieuwe liedjes geschreven door Boudewijn de Groot,
Danny Vera, Paskal Jacobsen en Daniel Lohues.
Vol verhalen en foto's van zijn carrière en leven.
Te koop in de (online) boekwinkel en platenzaken.
Reizen
Alle tijd
Over een
paddenstoel
fotograferen
kun je zo lang
doen als je
wilt.
ADVERTENTIE
/w\
UNIVERSAL
•S luitingh-sijthoff .00»
