Maigret en
het filosofisch
traktaat
'Dan maar met z'n tweeën'
II
'Familie gaat voor'
5
Aad en Jenny Bloot (73 en 71)
uit Capelle hebben het al opge
geven. ,,Wij vieren kerst met
z'n tweeën.'' Want hoe je ook
rekent met het advies dat het
Outbreak Management Team
(OMT) gisteren naar buiten
bracht (is het nou zes mensen
maximaal of één huishouden
plus zes gasten?), Aad en Jenny
komen sowieso op minstens
zeven gasten en dus negen men
sen in totaal, als iedereen binnen
is. ,,We hadden het daarom al
eerder besloten: dit jaar Kerstmis
maar met z'n tweeën. Niet eens
zozeer voor ons, maar onze kin
deren zijn wat strenger in het
volgen van de regels.''
Het is niet anders dit jaar: het
vijftigjarig huwelijksfeest van
Aad en Jenny moest ook al sober
der dan de geplande feesttocht
door Katwijk. Maar toen was het
wél begin augustus, toen leek
corona ver teruggedrongen, en
kon er in elk geval nog een mid
dag lang buiten in de zomerzon
op veilige afstand gegeten en ge
dronken worden met z'n
allen. Nu is het anders. Maar
toch: geen zorgen over Aad en
Jenny op 25 en 26 december.
,,Wij kunnen ons goed vermaken
hoor'', lacht Aad. ,,Lezen, tv-kij-
ken, een potje kaarten, lekker
eten, 's middags het eerste bor
reltje erbij, nou, dan ben ik
's avonds wel zat hoor, hahaha.''
Lezen, tv-kijken,
potje kaarten en
's middags het
eerste borreltje erbij
Bij Esther Hoogendijk (31) geen twij
fel meer. Zo streng als ze is op haar
werk in de zorg, zo vastberaden is ze
privé. ,,Ik heb een vriendin, een broer
plus vriendin, ouders, m'n oma, dan
waait er meestal een nicht aan, 1,5 meter
wordt ook lastig, maar ik zou niet weten
wie ik zou moeten schrappen'', zegt ze,
terwijl dochtertje Nora (5) aan haar
been hangt. ,,Dat gaat dus niet gebeuren.
Wat de regels ook zijn. Je ziet elkaar
sowieso het hele jaar al, dus waarom
dan met kerst ineens niet. Dat is familie,
die gaat voor. We wonen gelukkig wel
allemaal in hetzelfde dorp, Krimpen.''
Esthers
vriendin
hoort het la
chend aan. Zij Oma krijgt een
denkt er het
zelfde over, extra knuffel
maar heeft van Nora, want
geen zin in dat is niet
gedoe met dat is n^
haar werk of gevaarlijk
met wie dan
achtergrond. Hun meningen zijn wel
duidelijk: je doet al zo voorzichtig
overal, en je werkt je allemaal al het hele
jaar drie slagen in de rondte, dan mag
dat ene uitlaatklepje met kerst toch wel?
En dan nog steeds met enige voorzich
tigheid, zegt Esther: ,,Kijk, ik zoen nor
maal gesproken iedereen op de mond
als begroeting. Maar met oma bijvoor
beeld, zijn we nu natuurlijk voorzichti
ger. Die krijgt dan wel een extra knuffel
van Nora, want dat is niet gevaarlijk.''
IN QUARANTAINE
TWEEDE GOLF, DAG 56
Het regende, maar niet serieus ge
noeg om niet te wandelen. Het
regent eigenlijk zelden zo hard
dat je niet kunt wandelen met een
goede regenjas aan en een pet op. Goed,
het miezerde dus en ik wandelde langs
de kade en genoot. Frisse natte lucht,
even het hoofd in de wind. De natte
straten weerspiegelden de straatlan
taarns. Als je naar boven keek, over de
huizen, zag je grove streken grijs en
zwart, maar je kon niet onderscheiden
wat nou de wolken waren, wat de
lucht. Langs de kade lagen vrachtsche
pen met namen als Aurora, Gehendrie
of Vooruitgang. Het was een perfecte
avond voor Maigret. U kent hem mis
schien, de door George Simenon ge
schapen detective, Parijs, midden vo
rige eeuw.
Ik kon me zo voorstellen dat verderop
onder de brug een dode man was ge
vonden. Een zestiger, zilvergrijze ha
ren, een bruine regenjas. Zijn groene
pet lag naast hem op de klinkers, waar
door de bloedende hoofdwond op zijn
achterhoofd zichtbaar was. Maigret had
het zandschip Vooruitgang al bezocht,
de schipper en zijn vrouw gesproken,
een spanning gevoeld die hij nog niet
thuis kon brengen. Hij liep nu weer
waar ik loop. Peinzend, een pijp opste
kend. Uiteindelijk zal hij de moord na
tuurlijk oplossen, maar eerst komen
nog een paar verhaal-omleidingen via
het Parijs van midden vorige eeuw, ka
nalen, natte straten, cafeetjes waar hij
snel een witte wijn, vaak wat sterkers
achterover slaat, ondertussen achteloos
de clientèle monsterend. Dat werk.
Een tijdje geleden heb ik Maigret
herontdekt. Ik kocht op Markplaats een
doosje met 35 zwarte beertjes (25 euro),
vooral voor de prachtige covers van
Dick Bruna, maar begon te lezen en
was verslaafd. Precies wat je nodig hebt
tijdens een lockdown. Prachtige sfeer
tekeningen, doeltreffende karakter
schetsen, hoofd- en bijpersonen met
wie je meeleeft. Alles zit erin. Detecti
ves zijn altijd lekker om even helemaal
weg te zijn van het nu. Maar Maigret
bracht me ook naar het Parijs waar ik
graag weer eens zou rondlopen. Het
zelfde doel dienen de natuurboeken die
ik nu verslind: ik kan even mijmeren
dat ik zelf in zo'n boshutje mag zitten.
En dat het leven veel simpeler kan dan
we het nu leven.
Mijn vraag: wat bent u aan het lezen?
Wat is uw coronaboek? Welk boek
(her)leest u omdat het u tijdens de
lockdown iets extra biedt? Literatuur,
een filosofisch traktaat? Hoe helpt het
u? Waarom zouden wij dat ook moeten
lezen? Laat het me eens weten. Mail
naar: frankpoorthuis@dpgmedia.nl
donderdag 19 november 2020
GO
ik schrappen dan?'
M Aad en Jenny Bloot vermaken zich prima met elkaar.
T Esther Hoogendijk, met dochter Nora, viert gewoon kerst.
-Aad Bloot
ook, en blijft - Esther Hoogendijk
liever op de
Frank
Poorthuis
Frank Poorthuis schrijft dagelijks
over het gezinsleven tijdens corona.
Wat is uw coronaboek?
