De ouderdom als roeping 10 ZEELAND Vijf keer per jaar presenteert Anne Mannaerts verschillende kunstenaars in haar royale tentoon stellingsruimte Lokaal 54 in Terneuzen. Altijd kiest zij voor variatie en vakmanschap. Monnikenwerk Neem de schilderijen van Gerda Muizebelt en Wout Kole. Beiden kiezen ze het dier tot onderwerp. Kole schildert naturalistische portret ten van paarden. Je zou hem een fijnschilder op groot formaat kun nen noemen. Anatomische perfec tie is de basis. Daaroverheen pen seelt hij losjes elk haartje van de huid van zijn modellen. De grijze achtergrond laat hun indrukwek kende uiterlijk goed uitkomen. Zijn ode aan het Zeeuwse paard overtuigt door beheersing. Hoe anders ziet Muizebelt haar vissen, giraffen en olifanten. Zij zijn ver trekpunt voor een kleurexplosie die door een eveneens neutrale achtergrond - in haar geval zwart - in de hand wordt gehouden. Bij haar is de verf net zo belangrijk als de voorstelling. De vitaliteit van het schilderen en van het leven dat zij verbeeldt vallen treffend sa men. De verschillen tussen haar aanpak en die van Kole zijn enorm. Dat is het mooie van kunst: de ui tersten kunnen prima door één deur. Martin en Reina Valkhoff zijn ook prima op dreef. Het echtpaar In het webinar van Emergis met als titel Van oude mensen en de dingen die niet voorbijgaan... - over ouderen, hun psychisch lij den, hun spiritualiteit als kracht bron - kwam de term 'dor hout' weer langs. Columniste Marianne Zwagerman, zei dit voorjaar, refe rerend aan kwetsbaarheid van ver pleeghuisbewoners dat 'het coro navirus een zeis haalt door het dorre hout van de samenleving'. Er kwam protest. Alsof je er niet meer toe doet, niet meer meetelt als je hulpbehoevend, ouder of beide bent. Uit de mond van Jean Jacques Suurmond klinkt donder dag 12 november een heel ander geluid over ouderdom. De aanwe zigen krijgen een lesje omdenken wanneer hij spreekt over 'de ou derdom als roeping'. Jean-Jacques Suurmond was co lumnist voor het katern Religie Filosofie van dagblad Trouw. Hij is theoloog, actief als coach, schrijver en als spreker, zoals in Goes deze week. Wat bedoelt hij met ouder dom als roeping? Roeping is niet makkelijk, legt hij uit met een ver wijzing naar roeping in religieuze zin. Het komt niet uit jezelf. Je kiest niet voor wat moeilijk is. Maar, als je er niet in meegaat, ver lies je je bestemming, stelt hij. 'Ouder worden is een levensfase als alle andere met eigen uitdagin gen en mogelijkheden' is zijn eer ste stelling. Het is nu eenmaal zo en dat kun je maar beter accepte ren. Nee, sterker nog, Suurmond pleit voor 'overgave'. Als je met overgave ergens van geniet, ver geet je de tijd. Het kan lijken op een eeuwigheidservaring. Mensen die helemaal opgaan in muziek herkennen vast dat ze tijdelijk van de wereld zijn. Overgave aan ou derdom is niet passief, maar actief die werkelijkheid aanvaarden. Suurmond refereert aan de dich ter Czeslaw Milosz die achteruit gang omarmde: des te minder hij ziet, des te meer hij zich gezien weet. 'Ten diepste dient leed ge dragen te worden, dan kan het nieuwe bronnen in ons aanboren die ons verder helpen', oppert de spreker. Dat verlies van lichaams functies leed veroorzaakt, ontkent hij niet. Het kan zelfs crises ver oorzaken. Crises kunnen loute rend zijn en zonder lijden is er geen kwaliteit van leven, meent Suurmond. Ouderen kunnen - als waren zij zendelingen - kritische kanttekeningen plaatsen bij de mythe van maakbaarheid. Dat brengt hem bij een derde stelling: 'Ouderen hebben vandaag meer last van de culturele norm van au tonomie dan van de ouderdom.' Zij kunnen als geen ander mensen blijven herinneren aan hun kwetsbaarheid. Uiteindelijk brengt kwetsbaarheid boven wat menselijk is: liefde, empathie, me dedogen. Wanneer ouderen hun roeping en kwetsbaarheid aan vaarden, houden zij in de samen leving het vlammetje van huma niteit brandend. In het verhaal van een begena digd spreker ga ik zó mee. Maar dan komen de vragen van deelne mers. Is dit alles wat over spiritua liteit te zeggen valt? Sta je dan niet met lege handen? Is als pastor ou deren nabij zijn genoeg of heb je meer te bieden? Wil je niet juist meer bieden? Ik denk: pastores hou die spiegel maar voor. Zolang iedereen maar autonoom kan kie zen zijn kwetsbaarheid te aanvaar den. Mijn persoonlijke ervaring daarmee? Het brengt je vrede en alle goeds. coronacrisis als aanleiding. Teunis van de Kamp verrast met zijn sieraden. Inventief weet hij van een ring een object te maken dat op klein formaat ijzersterk van vorm is en ironisch commentaar geeft op voorwerp en drager én vaak ook een verhaal in zich heeft. Voor mij één van de twee sterkste exposanten. De andere is Cindy Kivits, die van ogenschijnlijk sen timentele voorstellingen tref fende beelden weet te maken. Een kind met een knuffel of troetel dier, goed geschilderd of getekend is natuurlijk altijd raak. Maar spannend wordt het als zo'n troe teldier bijvoorbeeld verandert in een kikker. Kivits maakt er een mooi, open beeld van, door gedif ferentieerd gebruik van lijnen, veel weg te laten en ook het mate riaal zelf te laten spreken. welijke. Van Driel beheerst haar materiaal, maar ik mis vormspan- ning en innerlijke logica. Beter zijn haar sterk gestileerde koppen, waarin zij erin slaagt mentale er varingen te verbeelden. Bart Ensing laat zich leiden door zijn materiaal: stukken hout, bij voorkeur wortels en takken. Hij ziet er mensen in, lichaamsdelen of een dans en haalt net zoveel weg tot dat idee voldoende zicht baar wordt. Voor mij blijft hij te vaak te dicht bij de oorspronkelijke vorm. Zijn speelse geest komt ze ker zo sterk tot uiting in de kleine, terloopse draadsculpturen met de laat zich inspireren door de kunst geschiedenis. Martins interpreta ties van motieven uit i7de-eeuwse schilderijen hebben een losse toets, die smakelijk oogt. Waar hij wat droger schildert, zoals in een dorpsgezicht, is zijn werk een stuk minder interessant. Reina schil dert ironische interpretaties van klassiekers als Portret van dokter Gachet of Het straatje van Vermeer. In het eerste geval geeft zij de man een een mobiele telefoon mee, in het tweede geval plaatst zij jaren- 50 auto's voor het huis waar Ver meers personages ooit nijver aan het werk waren. Er is ook sculptuur. Janneke van Driel maakt keramiek. Zij is geïn teresseerd in de mens. Robuust ge abstraheerde vormen verwijzen naar het mannelijke en het vrou- Zij plaatst jaren-50 auto's voor het huis waar Vermeers personages ooit nijver aan het werk waren zaterdag 14 november 2020 Uitersten kunnen prima door één deur Nico Out Recensie José Baars José Baars schrijft wekelijks over religie en kerken in Zeeland. Kijk voor haar blog op pzc.nl/monnikenwerk Keukenmeid, Martin Valkhoff. T/m 31/12. Eindejaarstentoon- stelling. Lokaal 54. Nieuwstraat 54, Terneuzen. Wo. t/m zo. 13.00 - 18.00 uur m. neep boot, Teunis van de Kamp. Kikker, Cindy Kivits.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2020 | | pagina 38