II
Joop Zoetemelk wacht een winter zonder zijn fiets
21
lange terugweg van een kruisbandblessure
af druipt: ,,O, is dit live?" Polman
begint hoofdschuddend te lachen.
En terwijl ze bevestigend ant
woordt, draait ze haar scherm een
halve slag en verschijnt Van der
Vaart zwaaiend in beeld. ,,Hoi."
Scherm weer terug.
Polman, geamuseerd: ,,Hij komt
even binnen koekeloeren." Dan
richting deuropening: ,,Slaapt ze?
Goed zo." Goed, waar hadden we
het nou over? O ja."
,,Toen het moment dat het ge
beurde, wist ik dat het seizoen
klaar was. Meteen. Ik ben ook niet
echt verdrietig geweest. De speel
sters, de coach, mensen om mij
heen, zij waren verdrietig. Op een
gegeven moment zei ik van: jon
gens, klaar. Ik ben oké. Ik wil mijn
operatie en zo snel mogelijk lopen,
want ik heb kinderen thuis en die
verwachten dat van me."
,,Het is niet anders. Die knie was al
slecht. Nu hoop ik dat ik twee
goede knieën krijg in plaats van
een slechte en één goeie."
,,Ik heb nu een nieuwe kruisband.
Hij is sterker dan hiervoor. Nu is
het aan mij om het nóg sterker te
maken. Dit is ook wel lekker. Nor
maal gesproken hebben we twee
keer per week een wedstrijd, dan
wordt er verwacht dat je presteert.
Nu heb ik tijd om mijn lichaam
van top tot teen op te bouwen.
Geen druk van bovenaf. Dit
scheelt me misschien wel twee
jaar van mijn carrière.''
„Hopelijk. Kijk, we hebben na
tuurlijk een superzwaar pro
gramma en begrijp me niet ver
keerd: liefst had ik dSt gedaan.
Liefst speel ik elke wedstrijd de
hele zestig minuten, en dat élke
dag. Maar dit is hoe het nu is en dat
is wel goed voor mijn lichaam. Ik
zie spieren toenemen. Qua boven
lichaam en qua schieten voel ik me
sterker dan hiervoor. En ik ben pas
drie maanden bezig."
Merk je dat ook in je shirts?
,,Ja, maatje groter kopen." Voordat
ze hard lacht: ,,Laatst zei ik wel
van: eh, het moet niet veel groter
worden. Straks denkt Raf van: ligt-
ie naast een vent in bed. Dat moe
ten we ook niet hebben."
Uiteindelijk heb ik de
beste job ter wereld.
Ik wil kunnen zeggen:
oké, Es, je hebt er
alles aan gedaan
Dan weer op serieuze toon:
„Uiteindelijk train je hiervoor. Het
is klote, maar nu moet je er maar
het beste van maken. De Spelen
komen niet in gevaar. Mijn knie
reageert tot nu toe elke keer goed.
Het verbaast me hoe snel het gaat.
,,En misschien is het ook mak
kelijker doordat ik een gezin heb.
Ik heb hier een dochter en een
stiefzoon (DamiSn, de 14-jarige
zoon van Van der Vaart en Sylvie
Meis, red.) rondlopen. Zij houden
je ook gewoon bezig. Ik kan niet
hier in een hoekje gaan zitten en
zelfmedelijden hebben. Ja, shit
happens. Het ^s ook niet leuk. Maar
ik denk meestal van: oké, wat
moet er gebeuren? Wat gaan we
doen? Wat wil ik? Die laatste is de
grootste vraag die je jezelf moet
stellen, denk ik. Daar heb ik ook
een week goed over nagedacht."
„Eigenlijk wist ik het antwoord al.
Als dat vuurtje brandt, moet je
door, zeg ik altijd. Zo lang moge
lijk. Maar je moet er ook wat voor
overhebben. Het zijn heel wat
maanden, je hebt een gezin."
Laatst bracht ze een maand door in
Nederland, vlak bij haar ouders.
Afwisseling van locatie is tijdens
het revalideren prettig, vindt ze.
'De mannen' bleven door school-
verplichtingen in Denemarken.
,,Een maand in Nederland is wel
weer genoeg. Kijk, het is ook niet
lekker als je bonuszoon zegt: 'Moet
je écht een maand weg, Essie?'"
Ze steekt een denkbeeldig mes
in haar borst. ,,Die kwam echt
even aanIk zei ook: moest je die
'echt' nou maken? Maar toen ik
thuiskwam zei hij: O, eindelijk,
heb ik weer normaal de was in
mijn kast. Ik zei: o, lekker pik, wil
je alleen maar dat ik hier blijf om
dat ik de was doe?" Meteen ge
volgd door een lach.
,,Mijn eerste reactie was: o, ja, cool.
En je gaat weer feesten. Later dacht
ik weleens: supergaaf. Maar uitein
delijk doe je alles voor die gouden
plak. Supertrots ben ik niet eens.
Ik denk dat ik dat later pas ben, als
ik mijn dochter kan vertellen:
mama heeft een gouden medaille
gewonnen en is beste speelster ge
worden. Een prijs is uiteindelijk
maar een prijs."
,,Zolang ik fit ben en me goed voel,
ga ik zo lang door als ik kan. Maar
ik weet ook: het type speelster dat
ik ben, mijn speelstijl en positie
Veel een-tegen-een, ik ben na
tuurlijk ook degene die er elke
keer weer in gaat. Dat is natuurlijk
niet heel lekker voor de knietjes.
En het is natuurlijk ook best een
blessuregevoelige sport."
,,Misschien over drie maanden
wel." Weer een lach. ,,Dat iedereen
denkt: wat is dat voor monster?"
,,Het kan dus nog wel. Dat is leuk:
dat je niet weet wat er nog kan ko
men. Daar kijk ik naar uit."
Afgelopen week nog was Joop
Zoetemelk (73) in het ziekenhuis
in Parijs bij de specialist die hem
direct na het ongeluk opereerde.
,,In mijn rechterhand gaat zeker
beweging komen, het duurt alleen
misschien nog een paar maanden,
wellicht zelfs iets langer. En mis
schien dat het niet helemaal hon
derd procent herstelt'', vat hij de
boodschap samen. ,,Maar de ge-
zondheid is goed, hoor. Alleen die
blessure gaat een tijdje duren'',
klinkt het monter over de telefoon.
Op de slotdag van de Tour de
France, zondag 20 september,
werd Zoetemelk op de racefiets
aangereden door een auto in de
buurt van zijn huis in Germigny
l'Évêque. Hij brak zijn linkerarm
op twee plekken, zijn rechterpink
en had wonden aan zijn been.
Maar de meeste last heeft de
Tourwinnaar van 1980 dus van
zijn rechterhand. ,,Die heeft klem
gezeten tussen mijn stuur en de
auto. Er zijn spieren en zenuwen
beschadigd en er is veel gekneusd.
De vingers van mijn linkerhand
kan ik buigen en met links kan ik
iets vastpakken, maar met rechts
niet. Geen beker of vork. En ik ben
rechts, dus dat is omschakelen."
Tijdens zijn fietstocht wilde
Zoetemelk oversteken bij een
kruising, maar zag hij een auto
over het hoofd. ,,Die kwam uit een
flauwe bocht. De eerste auto zag ik
nog, de tweede niet. Ik stond bijna
stil, maar die auto niet'', zegt hij
over de klap. De automobiliste
treft geen blaam, verzekert hij,
maar de ravage was groot. ,,Alle
buizen van mijn fiets waren ge
broken en de voorvork stond
scheef. Ik was nog wel bij kennis.
De pijn viel mee, maar ik voelde
gelijk dat ik wat gebroken had.''
Uiteindelijk werd de oud-renner
per helikopter naar een ziekenhuis
in Parijs gebracht. Acht dagen
moest hij er blijven. ,,Ik snap dat
veel mensen geschrokken zijn,
maar ik zelf nog het meest, hoor. Ik
moet wel zeggen: ik heb heel veel
beterschapskaartjes gekregen van
mensen. Verschrikkelijk mooi.''
Bijna twee maanden later is hij
nog altijd druk met zijn revalida
tie. ,,Ik moet drie keer in de week
naar de fysiotherapeut. Verder kan
ik wat rond het huis lopen, televi
siekijken of boeken lezen. Danny
zegt ook: 'We nemen het zoals het
is en gaan gewoon verder.' Dus dat
doen we dan maar. Natuurlijk,
fietsen is mooi, maar dat gaat niet
met die rechterhand. In het voor
jaar zien we wel of het gaat. In de
winter is het glad en vies en fiets
ik sowieso weinig.''
zaterdag 14 november 2020
Van beste speelster ter wereld
naar een ernstige geblesseerde
speelster, hoe is dat?
Maar het is nogal abrupt.
Dat kan?
Dat je langer door kunt?
- Estavana Polman (28)
Ja?
Deed het jou veel, de verkiezing
tot beste speelster van het WK?
Jij hebt vaker gezegd dat je het
lichaam van een oude vrouw
hebt. Hoelang wil je nog door?
En je bent ook bepaald niet de
breedste van het veld.
Uiteindelijk is degene met dat
'oudevrouwenlichaam' verkozen
tot beste speelster van het WK.
Bijna twee maanden na zijn on
geluk is Joop Zoetemelk nog al
tijd niet volledig hersteld. Maar
de Tour-winnaar van 1980 blijft
opgewekt.
Daan Hakkenberg
Rotterdam/Germigny l'Évêque
Zoetemelk afgelopen zomer,
vóór het f ietsongeluk. foto pim ras
