KEITH ZEI:
SJAAK, JIJ
BENT ONZE
ZANGER'
KEITH
BEDANKTE
NOGVOOR
HET SHIRT'
Tijdreis
door
Stones-
historie
28
The Rolling
Stones Unzipped
is een grote
reizende expositie
met meer dan
400 stukken uit
het privéarchief
van de Stones.
Tot 28 februari
zijn in het Gronin
ger Museum
instrumenten,
podiumontwerpen
van stadion
tournees,
dagboeken,
kostuums, hoes-
ontwerpen en
zeldzame geluids-
en beeldfragmen
ten te zien.
De expositie is
opgezet als een
muzikale tijdreis,
beginnend bij de
pioniersjaren in
Londen begin
jaren 60 en eindi
gend met een
'interactieve slot-
ervaring'. Ook
komt de invloed
van de iconische
rockdino's op
het gebied van
muziek, kunst,
mode, vormge
ving, fotografie
en film aan bod.
Meer info op
Groningermuseum.nl
SJAAK JORRITSMA (72) uit Hoorn
ontmoette de Stones op 15 juni 2003
in het Olympiastadion in Berlijn.
,,Als voorzitter van de Stonesfanclub
Hot Stuff kreeg ik soms een back
stagepasje. Zo ook in 2003 in Berlijn,
waar ze een concert gaven in het
Olympiastadion. Toen ik in het stadion
restaurant eten stond op te scheppen,
stond opeens Patti Hansen, de vrouw
van Keith Richards, naast me. Ik trok de
stoute schoenen aan en vroeg haar of
ik even met Keith kon spreken. 'Ja hoor',
antwoordde ze, 'loop maar mee.' We
liepen door een paar lange gangen
en toen kwam ik in een ruimte waar
Charlie Watts en Keith Richards onder
uitgezakt op een bank zaten, rokend,
drinkend en pratend. Ron zat iets ver
derop een computerspelletje te doen.
Met Charlie en Keith heb ik gesproken
over wat er in Nederland allemaal te
koop is op Stonesgebied. Mick Jagger
was niet in de kleedkamer, die zondert
zich vaak af. Keith maakte daar nog een
grapje over. 'We hebben Mick helemaal
niet nodig, Sjaak, jij bent onze zanger.'
Patti maakte een foto, met Charlie, Ron,
Keith en mij op de bank. Die foto koes
ter ik als herinnering aan een van de
mooiste momenten van mijn leven.''
MARCEL MULHUYZEN (58) uit
Pijnacker ontmoette de Stones op
2 juni 1999 tijdens een meet-and-
greet op het festivalterrein van
Pinkpop in Landgraaf.
,,Met een man of tien werden we met
golfkarretjes naar een paar witte ten
ten gebracht. In een met schotten af
geschermde ruimte moesten we twee
uur wachten. Niet erg, op de tafels
stond eten en drinken.
Een Nederlandse vrouw van de orga
nisatie instrueerde ons streng: geen
cadeaus, geen foto's, niet praten. Voor
Keith had ik een Herman Brood-shirt
meegenomen met de tekst Rock 'n'
Roll Junkie, en gaf dat aan de vrouw.
Toen ze binnenkwamen, schudden ze
ons zwijgend de hand. Mijn vriendin,
een mooie blonde meid, had op haar
shirt, op borsthoogte, twee van die
Stones-tongen. Mick kwam speciaal
naar haar toe. ,,Ik zie je vaak vooraan
staan'', zei hij, die ouwe bok. Daarna
werd de foto gemaakt en vertrokken
ze. Later bedankte die dame van de
organisatie me namens Keith voor het
T-shirt. Dat vond ik wel tof.
De ontmoeting duurde hooguit twee
minuten, maar is een herinnering
die ze me nooit meer afnemen. Een
hoogtepunt in mijn leven? Zeker,
samen met het doelpunt van Marco
van Basten op het EK 1988.''
