'Je zou ze willen
doodknuffelen tot
ze weer happy zijn'
LIEVE JONGENS
gelukkig met mijn grijsgedraaide videobanden
van Clueless en Scream en de afgekloven cd's van
TLC, 2 Brothers on the 4th Floor en Dr. Dre
Wat wel veranderde: de commerciële
televisie deed zijn intrede. Niet bij iedereen
overigens, want sommige mensen weigerden
kabel-tv aan te schaffen, waardoor hun kinderen
geen Telekids konden kijken, wat ik weer zielig
vond. Je kunt het je anno 2020 niet meer voor
stellen, maar er waren zo'n dertig jaar geleden
mensen die vonden dat commerciële televisie
bijdroeg aan de verloedering van de samen
leving. Wij hadden thuis gelukkig wel kabel-tv,
maar alleen op vrijdagavond mocht ik naar
Goede Tijden Slechte Tijden kijken. Zo waren Ar-
nie en Peter, Linda en Roos, Martine Hafkamp
en Helen Helmink helaas maar één keer per
week, en niet elke avond, in onze woonkamer
te bewonderen. Mijn ouders
keken op hetzelfde tijdstip
liever naar het NOS journaal
dat, ook toen al, om 20 uur
begon, maar dan op Neder
land 1 in plaats van NPOi.
De oudste stuurde een appje:
Ik heb weer een nv voor mijn
grammatica, stond er,
gevolgd door een lelijk kijkend
duiveltje. Het goede nieuws was
dat hij het zinnetje zonder spel
fouten had geschreven.
Nv, dat staat voor 'niet voldaan'
op zijn middelbare daltonschool,
de leerlingvriendelijke variant van
een onvoldoende, als in: jammer
joh, gewoon nog een keer maken
die toets. Cijfers krijgen ze pas
vanaf de derde.
Ik hou van deze subtiele aanpak,
maar ook een nv kan het humeur
van een 13-jarige danig verpesten,
bleek bij thuiskomst. ,,Bijna ieder
een heeft die stomme toets ge
haald'', gromde hij, en schonk
bozig een glas cassis in. Spelling
en grammatica zijn zeg maar niet
echt zijn ding, of eigenlijk echt
met zijn ding, een tegenvallertje
voor zijn ouders die beiden hun
brood verdienen met woorden.
De toets zat verfrommeld in zijn
tas. Hij kreeg dan geen cijfers, je
hoefde geen wiskundige te zijn
om te zien dat hier werk aan de
winkel was. Ik vroeg wat er mis
was gegaan, ondanks alle uren die
zijn vader als meewerkend voor
werp in het lijdend voorwerp had
gestoken, maar dit was de verkeer
de vraag. ,,Weet ik veel'', riep hij
geïrriteerd, ,,anders had ik wel een
voldoende gehad!'' Tip stamp
voette naar boven, propte zijn
AirPods in zijn oren en begon
aan een lusteloze tocht door de
lege verstrooiing van YouTube.
Verdriet bij je kinderen, frustra
tie - het schuurt, het doet een
beetje zeer. Het liefst zou je alle
hobbels des levens voor ze plat
slaan, hups, een kusje erop, een
ruzie beëindigen, teleurstellingen
wegpoetsen, die onvoldoende
fiksen en ook die verloren wed
strijd. Je wilt ze weer zien lachen
en onbekommerd zijn, ze dood
knuffelen tot ze happy zijn.
Niet doen, onverstandig, ik weet
het. Tegenslag is slechts een
springplank naar geluk, nietwaar,
het staat op de tegeltjes. Van aan
modderen en doorploeteren
groeien mentale spierballen
een stuk sneller dan wanneer
een overbezorgde moeder elke
hindernis omzaagt.
Bovendien: Tip bleek prima in
staat dit hindernisje zelf te nemen,
bleek al na een uurtje. „Volgende
week krijg ik extra les in gramma
tica'', zei hij tussen neus en lippen
door toen hij weer beneden kwam,
de boze bui ver weg. Hij had even
met de juf Nederlands geappt.
Met de spellingscontrole aan,
dat wel.
Vanaf linksboven
met de klok mee:
Big Brother, The
Fresh Prince of
Bel-Air, GTST en
de Mini-Playback-
show.
Negentig van Corinne van
der Velden verschijnt bij
Atlas Contact (€20).
Sandra Donker woont met Jean
en hun drie zoons Tip (13), Alosja
(11) en Stas (8) in Monnickendam.
ZATERDAG 7 NOVEMBER 2020 19
