'De jaren
tussen mijn
20ste en 30ste
zou ik niet
willen
overdoen'
Terwijl Dieuwertje Blok (63) in haar
woning in Aerdenhout koffie zet, laat haar
echtgenoot Peter de Bie (70, presentator
van het radioprogramma Nieuwsweekend)
mij de tuin zien. ,,Dit is de duurste ge
meente van Nederland, maar wij wonen
in de sloppenwijk daarvan'', zegt hij met
een glimlach. We kijken naar een auto
matische grasmaaier die kalm reutelend
baantjes trekt. ,,Die heet Oscar'', roept Blok
vanuit de keuken. ,,Je kunt zo'n apparaat
maar het beste een naam geven.''
Aan de keukentafel vertel ik dat ik
als scholier begin jaren 80 een Ryam-
schoolagenda had, waarin foto's stonden
van bekende vrouwen met een sexy
uitstraling. De Dolly Dots. Luv'. Jerney
Kaagman. En Dieuwertje Blok, in mijn
herinnering poserend in een tuinbroek.
,,Ik kan me dat niet meer herinneren'',
zegt ze lachend. ,,Maar ik kan niet ontken
nen dat ik ooit een tuinbroek heb gedragen.
Ik weet nog wel dat ik het allemaal heel
ongemakkelijk vond.''
Je bekendheid, bedoel je? Indertijd
was het een aardschok: alle omroepen
hadden opgedirkte deftige dames als
omroepster, tot de KRO plotseling
kwam met een frisse knappe krullenbol
van net 20. Wat was jouw motivatie dat
werk te doen? Wilde je bekend worden?
„Helemaal niet! Ik ben geboren en getogen
in Nederhorst den Berg, een dorpje waar
mijn ouders als eersten van buiten kwa
men wonen. Ik ging er naar een openbaar
schooltje in de polder, opgezet door anar
chistische boeren die daar ooit waren neer
gestreken. Er waren twee lokalen, in het
ene zat mevrouw Cup, in het andere mees
ter Kremer, een bevlogen man die ons mee
naar buiten nam om verhalen te vertellen.
Later heb ik best een onstuimige puber
teit gehad, in de zin dat ik op mijn 13de
in een Hilversumse hippiescene terecht
kwam. We waren voor zelfbestuur, ge
bruikten drugs, droegen Afghaanse jassen.
Ik was hartstikke jong, wilde de grote
wereld in en dacht: ik leer mijn lessen wel
in het leven. Ik was geen makkie voor mijn
ouders, maar ze zagen mijn wens naar on-
afhankelijkheid en vertrouwden mij. Ik
mocht als au pair naar Engeland, daarna
ging ik op kamers en maakte ik alsnog de
havo af. Bij Studio, het omroepblad van de
KRO, zochten ze een fotoredacteur. Daar
werd ik aangenomen, maar ik was verder
volstrekt niet bezig met de toekomst.''
Hoe ben je van fotoredacteur omroep-
ster geworden?
,,Alle medewerkers van de omroep, van
kantinejuffrouwen tot postbeambten,
kregen van de KRO een vijfdaagse kennis
making met de bezigheden van de omroep.
Mochten we voor de lol zelf radio maken
en voor een camera staan. Zo ben ik ont
dekt, door de radiojongens. De grap was: ik
kwam helemaal niet uit een KRO-milieu,
maar uit een links Vara- en VPRO-gezin.
Mijn vader was hoogleraar, maar die brak
met dat professorenmilieu toen hij na de
oorlog kaderlid werd voor de CPN. Ver
voor de neergeslagen opstand in Hongarije
nam hij alweer afstand van het commu
nisme, waarna hij actief werd binnen de
PvdA. Mijn moeder stamde uit een arties
tenfamilie. Mijn oma, Saartje Kanes, was
bekend onder de naam Stella Fontaine.
Ze kon waanzinnig goed imiteren. 'Van
kousenbreister tot cabaretière' werd er
over haar gezegd. Ze trouwde mijn opa,
Sam Gazan, en samen kregen ze één
kind, mijn moeder. Alle drie hebben ze
de oorlog overleefd, het overgrote deel
van hun families niet.''
Hoe ontmoetten een opstandige
professorenzoon en de dochter van
een Joodse cabaretière elkaar?
,,Na de oorlog ging mijn moeder ook in de
kleinkunst, als Henny Fontaine, de dochter
van Stella. Ze zat bij Wim Sonneveld in het
cabaretensemble en deed radio voor de
Vara. Mijn ouders zagen elkaar voor het
eerst op een feestje bij Hetty Blok, een
vriendin van mijn moeder die ook bij
Sonneveld speelde. Zij heeft ze gekoppeld.
Mijn ouders voelden meteen grootse,
intense liefde voor elkaar. Binnen drie
jaar kwamen er drie dochters, ik was de
middelste. Die liefde tussen hen is altijd
gebleven.''
Wat vond je van de KRO?
,,Ik kom uit een gezin met boeken, met
kunst, poëzie, opera. Als kind sliep ik
in met de muziek van Bertolt Brecht en
Kurt Weill. Bij de KRO zaten ook erg
erudiete mensen, het was wat warmer
dan bij de intellectuelen aan de linkerkant.
Katholieken vierden het leven beter. Ik
herinner me dat er in de KRO-kantine
kraantjes waren met cola en water, maar
ook een kraantje met jenever. Dat was voor
mij vertrouwd, mijn ouders hielden ook
van het goede leven. Half zes was borrel
tijd, altijd twee, voordat we aan tafel
gingen. Mijn ouders stonden open voor
alles. Ik herinner me dat mijn vader op een
klassenfeest een trekje van een stickie
probeerde, daar werd toen niet moeilijk
over gedaan. Hij leerde ons Frank Zappa en
Soft Machine kennen, nam ons mee naar
hun concerten in het Concertgebouw.
Hij droeg dan wel zijn lullige regenjas
en z'n alpinopet, maar hij sloot zich er
niet voor af.''
Hoe was jouw doorbraak voor jezelf?
,,Als ik nu jong was geweest, zou ik nooit
op televisie terecht zijn gekomen, denk ik
weleens, want ik had niet de brutaliteit die
je bij veel jonge mensen tegenwoordig ziet.
Mijn werk voor tv bracht veel teweeg, de
omroep kreeg zakken vol fanmail, liefdes
brieven, huwelijksaanzoeken. Ik vond het
allemaal erg ongemakkelijk. De jaren
10
