'Terwijl ik zit te
kauwen, klinkt een
gesmoord krak'
EGBERT JAN
een auto deel. We hebben drie jaar gele
den een auto van 11.700 euro gekocht.
Ik betaalde daar 4700 van en zij de rest
omdat zij meer rijdt. Gemiddeld kost
die auto mij zo'n 40 euro per maand.
Ik doe wel nog wat vrijwilligerswerk.
Een keer per week wandel ik met een
wandelclub van mensen met een ver
standelijke beperking. Daarnaast ben
ik actief in m'n oecumenische geloofs
gemeenschap, waar we een keer per jaar
een roze viering houden.
Ik kwam op mijn 19de al uit de kast.
Ik heb twee keer een relatie van vier jaar
gehad, beide keren met mannen. Nu
ben ik alweer 25 jaar alleen en dat bevalt
goed. Een vriendin van me werkt als
vrijwilliger bij het Leger des Heils. Door
haar verhalen ga ik ook wel eens naar
de inloop. En ik vind het wekelijkse
seniorenbowlen leuk, we praten het
eerste half uur wat met elkaar, daarna
bowlen we een uur. En dat voor slechts
6 euro, inclusief twee koppen koffie.
Ik let goed op mijn energieverbruik.
Per maand betaal ik 85 euro. Ik douche
echt niet elke dag, nergens voor nodig.
Als ik wel douche, vang ik het eerste,
nog koude, douchewater op. Dat ge
bruik ik dan weer om over mijn kop te
gooien na het scheren.
Achter mijn radiatoren heb ik alu
miniumfolie geplakt. En als ik nieuwe
lampen nodig heb, koop ik energie
zuinige en ik laat nooit onnodig de
lichten aan.
Dat doe ik voor het milieu en omdat
ik het zo gewend ben. Voor mijn porte
monnee zou het niet eens meer hoeven.
Als ik mijn vaste lasten heb betaald,
houd ik 1350 euro per maand over
om van te leven. Dan heb ik het toch
behoorlijk luxe!
Af en toe ga ik uit eten, maar ik vind
het leuker om met m'n eetgroepjes bij
elkaar thuis te eten. Ik heb er een met
twee vriendinnen en een met vier
homoseksuele vrienden. We spreken
een keer per maand af.
Dan doe ik wel iets luxere inkopen.
Als ik kookbeurt heb, kies ik een recept
uit waar maximaal tien ingrediënten in
zitten. Anders blijft er van alles over en
dat vind ik zonde.''
zijn. Daar hebben ze online wat
moeite voor moeten doen, vertel
len de nieuwe vrienden trots.
Dit was twee maanden geleden.
Sindsdien heb ik mezelf verteld
dat het er best mee door kan, ook
al waait bij tijden rond de geteis
terde kies een kille poolwind.
Alsof de zenuwbanen hartstikke
bloot liggen.
Waarom ik niet naar de tandarts
ga? Onversneden angst.
Inmiddels is er in de kaak, dus
niet in de uitgeholde kies zelf, een
hardnekkige pijn aangezwollen
die het kauwen bemoeilijkt. Een
ontsteking misschien, die zich
een weg knaagt door de botten
omhoog om straks in de hersen
pan huis te houden?
Nu zit ik dan toch bij de nieuwe
tandarts, die het opgewekt heeft
over 'Feeks Halsema' en de coro-
napolitiek doorneemt terwijl hij
de drilboor lostrekt.
,,Effe snel hoor. Dit kan geen
pijn doen.''
I en jij nou een vent?' Of:
I—s 'Beetje medelijden met
I'jezelf, Riethof?' Zo sprak
de oude tandarts die ik tot voor
kort had, mij toe. Dan gaf hij toch
de verdoving waar ik met een
klein stemmetje om had gevraagd.
Niet altijd. 'Even maar hoor, dit
kan geen pijn doen.' Vervolgens
krimp je in elkaar, reddeloos
achterover, muil wijd open
gesperd, terwijl de boor zich
krijsend door het broze tandsteen
vreet.
Meestal gebeurt het als ik op een
mandarijntje kauw, of op Engelse
drop: een gesmoord krak, en er
komt een brok gesteente vrij
dat nog net niet met het ver
malen voedsel mee de afgrond
in gaat. Tegelijk gaapt er in het
al vaak opgelapte gebit een ver
schrikkelijk gat.
Vandaag gebeurt het opnieuw,
aan de dis bij nieuwe vrienden.
Ze kennen me nog niet zo goed.
En weer ben ik er in getuind:
omdat de lijst van wat ik niet blief
al zo lang is, heb ik vooraf niet
alles durven vermelden. Als ik
iets afgrondelijk haat, zijn het
behalve vis en komkommer ook
'vergeten groenten': mieriks
wortel, aardpeer, rammenas,
rettich en de ergste, pastinaak.
Daar liggen ze op het bord,
witte penen, pastinaak, met
ernaast een bibberig, rond,
vaalroze stuk vlees dat steak
van krokodillenstaart blijkt te
Ook meedoen? Stuur een mail naar
geldengeluk@dpgmedia.nl
En zoals onheil nooit alleen
komt, zo weerklinkt zodra
de stukgekookte witte derrie
tussen m'n kiezen belandt,
de gesmoorde krak.
Egbert Jan Riethof (66) is
journalist. Hij heeft een dochter
(28) en een zoon (25). Egbert
Jan woont in z'n eentje in een
huis met drie verdiepingen.
ZATERDAG 7 NOVEMBER 2020
